“Φαντάσματα Από το Παρελθόν”: Μια σκοτεινή αναμέτρηση με το παρελθόν

Οι άνθρωποι έχουν πολλά επίπεδα, πολλά υποστρώματα, πολλούς ορόφους και πάμπολλα δυσεξερεύνητα υπόγεια στη συνείδησή τους: την ατομική, τη συλλογική, την πανανθρώπινη. Οι καβαφικοί Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες εμφιλοχωρούν στο βαθύ ασυνείδητο της Ανθρωπότητας από το παρελθόν, από την καταβολή πολιτισμού. Γίνεται πολύς λόγος στη δεκαετία μας (την τρίτη του μεταβατικού 21ου αιώνα) για το περίφημο «τραύμα». Άπειρη βιβλιογραφία, αρθρογραφία…

Στην παραδειγματική ταινία “Φαντάσματα Από το Παρελθόν”, το ατομικό και συλλογικό τραύμα απαιτεί δικαιοσύνη, τιμωρία, αλλά όχι απαραίτητα και εκδίκηση. Όπως στις «Ευμενίδες» του Αισχύλου, ο πρωταγωνιστής επιλέγει ως Αθηνά τον συμβολικό ήλιο από το σκοτεινό φεγγάρι. Επιλέγει τη δημοσιοποίηση της αλήθειας μέσω του Τύπου, που θα κινητοποιήσει την κοινή γνώμη και θα ενεργοποιήσει τα γρανάζια της Δικαιοσύνης (που σχεδόν ποτέ δεν είναι «τυφλή»).

Δικαίωση αντί για εκδίκηση

Αισιόδοξη προοπτική. Πριν όμως από αυτήν, παρακολουθούμε καθηλωμένοι, έντρομοι, προσπαθώντας εναγωνίως να αποστασιοποιηθούμε ψυχολογικά από ένα ζοφερό δράμα προσκόλλησης σε μια τραυματική εμπειρία.

Αυτή η εμμονή ενδέχεται να παραλληλιστεί με την ερωτική παράνοια, όμως δεν θα ήθελα να ανακατέψουμε την πρόσφατη πολιτική ιστορία με την ψυχανάλυση.

Ας επιλέξουμε να δούμε τη φωτεινή πλευρά των φαινομένων, πέρα από ψυχοπαθολογικές σαδομαζοχιστικές τάσεις που όντως υπάρχουν στον ψυχισμό των καθ’ έξιν, κατά συρροήν και κατ’ επάγγελμα βασανιστών.

Από αυτή την πολιτικώς «ορθή» άποψη, όλες και όλοι οι εγκληματίες πολέμου πρέπει να οδηγούνται στη Δικαιοσύνη και να δικάζονται σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, προς παραδειγματισμόν και –ίσως– συμμόρφωση. Η ελευθερία, η ισονομία, η δικαιοσύνη και η αδελφοσύνη όλων των επί γης ανθρώπων το επιβάλλουν.

«Αγαπάτε αλλήλους ίνα εν ομονοία ομολογήσωμεν». Τα αποτελέσματα είναι πάντοτε ρευστά, οι φιλάνθρωπες αρχές και οι ουμανιστικές αξίες του Διαφωτισμού αδιαπραγμάτευτες. Το ατομικό, κάθε φορά που συγκρούεται μετωπικά με το συλλογικό, προκαλεί κάποιο δράμα – αν όχι και τραγωδία.

Πόλις εστί νόμω. Νέμω, Νέμεσις. Τάξις και Χάος. Αυξανόμενη και δυσκόλως ελαχιστοποιούμενη εντροπία. Κβαντομηχανική. Θεωρία της Σχετικότητας. Όταν όμως λειτουργούν οι θεσμοί, η Γη είναι ένας ασφαλέστερος τόπος ευζωίας για όλες, όλους, όλα…

Ζοφερό, σκοτεινό αλλά ευοίωνο ψυχολογικό θρίλερ με happy end.

Info:
Αθηνόραμα

Les Fantômes / Ghost Trail
2024 – Έγχρωμο – Διάρκεια: 106’
Είδος: Θρίλερ
Παραγωγή: Γαλλογερμανική

Ο Χαμίντ είναι μέλος μιας μυστικής ομάδας που καταδιώκει στελέχη του συριακού καθεστώτος, τα οποία έχουν διαφύγει. Αναζητώντας τα ίχνη του πρώην βασανιστή του, εντοπίζει στη Γαλλία κάποιον που του τον θυμίζει έντονα. Παρότι τα στοιχεία δείχνουν πως είναι Σύρος αντικαθεστωτικός, εκείνος επιμένει μέχρι να βεβαιωθεί.

Σκηνοθεσία
Ζοναθάν Μιλέ

Με τους

Τοφίκ Μπαρόμ

Τζούλια Φραντς Ρίχτερ

Αντάμ Μπεσά