Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του ελληνικού αθλητισμού

Οι επιτυχίες εστιάζονται σε 10 ομαδικά αθλήματα (ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, υδατοσφαίριση, μπιτς βόλεϊ, μπιτς χάντμπολ, ρυθμική γυμναστική, κωπηλασία, ιστιοπλοΐα, καταδύσεις), και σε 15 ατομικά αθλήματα (στίβος, ενόργανη γυμναστική, κολύμβηση, άρση βαρών, πάλη, τέννις, ορεινή ποδηλασία, τζούντο, κωπηλασία, ιστιοπλοΐα, ρυθμική γυμναστική, τάε κβο ντο, σκοποβολή, θαλάσσιο σκι, αλπικό σκι) – συνολικά σε 22 σπορ, διότι κάποια είναι και ομαδικά και ατομικά.

Ποδόσφαιρο

1. Η κατάκτηση του τίτλου της πρωταθλήτριας Ευρώπης από την Εθνική ανδρών (2004).

2. Η συμμετοχή του Παναθηναϊκού στους τελικούς του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης (1971) και του Διηπειρωτικού Κυπέλλου (1971).

3. Η κατάκτηση του Europa Conference League (2024) από τον Ολυμπιακό.

Μπάσκετ

4. Η κατάκτηση του τίτλου της πρωταθλήτριας Ευρώπης από την Εθνική ανδρών δύο φορές (1987, 2005). Ακόμη, η συμμετοχή της Εθνικής ανδρών στον τελικό του Ευρωμπάσκετ 1989, όπου απέκλεισε στον ημιτελικό τη Σοβιετική Ένωση.

5. Η 2η θέση της Εθνικής ανδρών στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (2006), και η επικράτηση στον ημιτελικό το 2006 επί των ΗΠΑ (101-95) που αγωνίστηκε με ΝΒΑers.

6. Η κατάκτηση του τίτλου του πρωταθλητή Ευρώπης στους άνδρες, από τον Παναθηναϊκό επτά (7) φορές (1996, 2000, 2002, 2007, 2009, 2011 & 2024), και τον Ολυμπιακό τρεις (3) φορές (1997, 2012 & 2013). Ακόμη, οι οκτώ (8) συμμετοχές ελληνικών ομάδων στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών ανδρών ως φιναλίστ (ο Ολυμπιακός το 1994, 1995, 2010, 2015, 2017 & 2023, η ΑΕΚ το 1998, και ο Παναθηναϊκός το 2001).

Στίβος (ανοικτός)

7. Τα επτά (7) χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες: της Β. Πατουλίδου στα 100μ. με εμπόδια στη Βαρκελώνη (1992), του Κ. Κεντέρη στα 200 μ. στο Σίδνεϊ (2000), της Φ. Χαλκιά στα 400μ. με εμπόδια στην Αθήνα (2004) και της Αθ. Τσουμελέκα στα 20.000μ. βάδην επίσης στην Αθήνα (2004), της Κ. Στεφανίδη στο άλμα επί κοντώ στο Ρίο (2016), καθώς και του Μ. Τεντόγλου στο άλμα εις μήκος στο Τόκιο (2021) και στο Παρίσι (2024).

8. Τα έξι (6) αργυρά μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες όλα από γυναίκες, των Ν. Μπακογιάννη στο άλμα εις ύψος στην Ατλάντα (1996), Κ. Θάνου στα 100μ. στο Σίδνεϊ (2000), Μ. Μανιάνι-Τζελίλη στον ακοντισμό στο Σίδνεϊ (2000), Τ. Κελεσίδου στη δισκοβολία στο Σίδνεϊ (2000) & στην Αθήνα (2004), και Χ. Δεβετζή στο άλμα εις τριπλούν στην Αθήνα (2004).

9. Τα έξι (6) χρυσά μετάλλια στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα: της Β. Τσιαμήτα στο άλμα εις τριπλούν (1999), της Μ. Μανιάνι στον ακοντισμό (1999, 2003), του Κ. Κεντέρη στα 200 μ. (2001), της Κ. Στεφανίδη στο άλμα επί κοντώ (2017), και του Μ. Τεντόγλου στο άλμα εις μήκος (2023).

10. Τα παγκόσμια ρεκόρ του Χ. Παπανικολάου στο άλμα επί κοντώ (1970), της Σ. Σακοράφα στον ακοντισμό (1982) και της Μ. Μανιάνι, επίσης, στον ακοντισμό (1999).

11. Η 6η θέση της Εθνικής ομάδας (και η 3η θέση στις γυναίκες) στην κατάταξη των χρυσών μεταλλίων στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας (2004). Η 4η θέση της Εθνικής ομάδας στην κατάταξη των χρυσών μεταλλίων στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1999. Ακόμη, η 2η θέση στην Ευρώπη έξι (6) φορές από την Εθνική γυναικών στην κατάταξη των χρυσών μεταλλίων (2 στους Ολυμπιακούς Αγώνες, 2 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, και 2 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα). Επίσης, η 4η θέση της Εθνικής ομάδας στην κατάταξη των χρυσών μεταλλίων στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2022.

Άρση βαρών

12. Τα τρία (3) χρυσά μετάλλια του Π. Δήμα σε τρεις συνεχόμενες Ολυμπιάδες (1992, 1996, 2000), και τα δύο (2) χρυσά μετάλλια του Ακ. Καχιασβίλι σε δύο συνεχόμενες Ολυμπιάδες (1996, 2000). Τα χρυσά μετάλλια στο σύνολο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα των Π. Δήμα (1993, 1995 & 1998), Ακ. Καχιασβίλι (1995, 1998 & 1999), Λ. Σαμπάνη (1995, 1998) και Χ. Ιακώβου (1971). Επίσης, η πλειάδα των παγκόσμιων ρεκόρ από Έλληνες αρσιβαρίστες τη δεκαετία του 1990 και του Χ. Ιακώβου στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Τα χρυσά μετάλλια στο σύνολο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα γυναικών των Μ. Χριστοφορίδου (1990) και Π. Αντωνοπούλου (1994).

13. Η 1η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντας (1996) και η 2η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ (2000), στην κατάταξη των χρυσών μεταλλίων. Επίσης, η ανάδειξη για τρεις χρονιές – 1995, 1998 & 1999 – της Εθνικής ομάδας ανδρών ως πρωταθλήτριας Κόσμου στη συνολική βαθμολογία (το 1995 και το 1998 κατέκτησε τη 2η θέση στην κατάταξη των χρυσών μεταλλίων).

Πάλη (ελληνορωμαϊκή και ελευθέρα)

14. Tο χρυσό μετάλλιο του Στ. Μηγιάκη στην ελληνορωμαϊκή στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας (1980), και το χρυσό μετάλλιο της Σ. Πουμπουρίδου (2002) στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ελευθέρας. Επίσης, τα χρυσά μετάλλια στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Στ. Μηγιάκη στην ελληνορωμαϊκή (1979), και των Γ. Κουγιουμτσίδη (2022) & Ντ. Κουρουγκλίεβ (2023, 2024 & 2025) στην ελευθέρα.

Τζούντο

15. Τα τρία (3) χρυσά μετάλλια του Ηλ. Ηλιάδη στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (2010, 2011 & 2014), και το χρυσό μετάλλιο του ιδίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας (2004). Ακόμη, η 3η θέση της Ελλάδας στην κατάταξη των χρυσών μεταλλίων στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2010.

Ενόργανη γυμναστική

16. Τα χρυσά μετάλλια του Ι. Μελισσανίδη στις ασκήσεις εδάφους στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντας (1996), του Δ. Ταμπάκου στους κρίκους στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας (2004), και του Ελ. Πετρούνια επίσης στους κρίκους στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο (2016), καθώς και τα χρυσά μετάλλια του Βλ. Μάρα (2001, 2002) στο μονόζυγο, του Δ. Ταμπάκου (2003) και του Ελ. Πετρούνια (2015, 2017 & 2018) στους κρίκους, και του Ελ. Κοσμίδη (2010) στις ασκήσεις εδάφους στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Ακόμη, το αργυρό μετάλλιο του Δ. Ταμπάκου στους κρίκους στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ (2000).

17. Οι τέσσερις τρίτες θέσεις στον πίνακα των χρυσών μεταλλίων στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ανδρών (2002, 2010, 2017 & 2018), η 4η θέση στους άνδρες το 2015, και η 4η θέση συνολικά σε άνδρες & γυναίκες το 2018. Επίσης, η 4η θέση στους άνδρες στον πίνακα των χρυσών μεταλλίων στους Ολυμπιακούς Αγώνες δύο φορές (1996, 2016). Ακόμη, η 1η θέση στην Ευρώπη δύο (2) φορές από την Εθνική ανδρών στην κατάταξη των χρυσών μεταλλίων (και οι 2 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα), η 2η θέση στην Ευρώπη οκτώ (8) φορές από την Εθνική ανδρών στην κατάταξη των χρυσών μεταλλίων (6 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, 1 στους Ολυμπιακούς Αγώνες, και 1 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα), αλλά και η 3η θέση στην Ευρώπη ένδεκα (11) φορές από την Εθνική ανδρών στην κατάταξη των χρυσών μεταλλίων (3 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, 2 στους Ολυμπιακούς Αγώνες, και 6 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα).

Ρυθμική γυμναστική

18. Τα τρία (3) χρυσά μετάλλια στα ομαδικά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (δύο το 1999 και ένα το 2002), το αργυρό μετάλλιο στα ομαδικά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (1999), και η 2η θέση της Εθνικής ομάδας στον πίνακα των χρυσών μεταλλίων στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα 1999 & 2002. Ακόμη, τα τρία (3) χρυσά μετάλλια στα ομαδικά στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα (1999), τα τρία (3) αργυρά μετάλλια στα ομαδικά στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα (1997, 2001 & 2003), και τα δύο (2) αργυρά μετάλλια της Μ. Παγκάλου στο ατομικό στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα (1997).

Κολύμβηση

19. Τα χρυσά μετάλλια στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Άρη Γρηγοριάδη (2005) στα 50μ. ύπτιο, και του Σπ. Γιαννιώτη (2011, 2013) στα 10 χιλιόμετρα σε ανοικτή θάλασσα, καθώς και τα αργυρά μετάλλια του Σπ. Γιαννιώτη στα 10 χιλιόμετρα σε ανοικτή θάλασσα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο (2016), και του Απ. Χρήστου στα 200μ. ύπτιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες των Παρισίων (2024). Επίσης, η 2η θέση της Ελλάδας στην κατάταξη των χρυσών μεταλλίων στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ανοικτής θάλασσας του 2011, και η 3η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ανοικτής θάλασσας του 2013.

Καλλιτεχνική (συγχρονισμένη) κολύμβηση

20. Το χρυσό μετάλλιο της Ευ. Πλατανιώτη (2024) στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο τεχνικό σόλο, και η 2η θέση της Εθνικής ομάδας στην κατάταξη των χρυσών μεταλλίων στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2024.

Υδατοσφαίριση

21. Η κατάκτηση του τίτλου της πρωταθλήτριας Κόσμου (2011), της Κυπελλούχου Κόσμου στο World League (2005), της Κυπελλούχου Κόσμου στο World Cup (2025), της Κυπελλούχου Ευρώπης στο Europa Cup (2018), και της 2ης θέσης στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας (2004), από την Εθνική γυναικών.

22. Οι δεύτερες θέσεις της Εθνικής ανδρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκυο (2021), στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (2023), και στο World Cup (1997, 2025).

23. Οι τρίτες θέσεις της Εθνικής ανδρών στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (2005, 2015 & 2022) και στο World League (2004, 2006, 2016 & 2021), και της Εθνικής γυναικών στο World League (2007, 2010 & 2012).

24. Οι τέσσερις δεύτερες θέσεις της Εθνικής γυναικών στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (2010, 2012, 2018 & 2022).

25. Η κατάκτηση του τίτλου του πρωταθλητή Ευρώπης στους άνδρες από τον Ολυμπιακό δύο φορές (2002, 2018), και στις γυναίκες από τον Α.Ν.Ο. Γλυφάδας δύο φορές (2000, 2003), τον Ν.Ο. Βουλιαγμένης επίσης δύο φορές (2009, 2010), και τον Ολυμπιακό τρεις φορές (2015, 2021 & 2022). Ακόμη, η συμμετοχή του Ολυμπιακού στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών ανδρών ως φιναλίστ άλλες τρεις φορές (2001, 2016 & 2019). Επίσης, η συμμετοχή στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών γυναικών ως φιναλίστ άλλες οκτώ (8) φορές από: τον Α.Ν.Ο. Γλυφάδας (2001, 2004), τον Ν.Ο. Βουλιαγμένης (2008, 2012 & 2014), και τον Ολυμπιακό (2017, 2019 & 2024).

Βόλεϊ

26. Οι πέντε (5) συμμετοχές ελληνικών ομάδων στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών ανδρών ως φιναλίστ (ο Ολυμπιακός το 1992 & 2002, και ο Ηρακλής το 2005, 2006 & 2009).

Μπιτς βόλεϊ

27. Η κατάκτηση του τίτλου της πρωταθλήτριας Ευρώπης από την Εθνική γυναικών τρεις φορές (2001, 2005 & 2007).

Τέννις

28. Το χρυσό μετάλλιο του Στ. Τσιτσιπά στο ATP Finals 2019, και τα αργυρά μετάλλια που κατέκτησε ο ίδιος στο Rolland-Gaross 2021, και στο Australian Open 2023.

Ορεινή ποδηλασία

29. Το χρυσό μετάλλιο του Π. Ηλία στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μαραθωνίου (2012).

Ιστιοπλοΐα

30. Τα τρία (3) χρυσά μετάλλια του Ν. Κακλαμανάκη στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην ιστιοσανίδα τύπου Μιστράλ (1996, 2000 & 2001), και το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντας (1996) στην ίδια κατηγορία. Τα τέσσερα (4) χρυσά μετάλλια των Σ. Μπεκατώρου και Αιμ. Τσουλφά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην κατηγορία σκαφών 470 στις γυναίκες (2000, 2001, 2002 & 2003), και το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας (2004) στην ίδια κατηγορία.

Κωπηλασία

31. Το χρυσό μετάλλιο του Στ. Ντούσκου στο μονό σκιφ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο (2021). Ακόμη, τα επτά (7) χρυσά μετάλλια στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα όλα στα ελαφρά βάρη: του Β. Πολύμερου στο μονό σκιφ (2005), της Αλ. Τσιάβου στο μονό σκιφ (2012), των Ν. και Απ. Γκουντούλα στη δίκωπο (2008), των Χ. Γιαζιτζίδου και Αλ. Τσιάβου στη δίκωπο (2009, 2011), και στην τετράκωπο ανδρών (2013, 2014). Επίσης, η 3η θέση της Ελλάδας στην κατάταξη των χρυσών μεταλλίων στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα 2008 & 2012.

Καταδύσεις

32. Το χρυσό μετάλλιο των Θ. Μπίμη και Ν. Συρανίδη στη συγχρονισμένη κατάδυση στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας (2004), και η 3η θέση της Ελλάδας στην κατάταξη των χρυσών μεταλλίων στην ίδια διοργάνωση.

Σκοποβολή

33. Το χρυσό μετάλλιο της Α. Κορακάκη στο πιστόλι 25μ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο (2016).

Τάε κβο ντο

34. Το χρυσό μετάλλιο του Μ. Μουρούτσου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϋ (2000), και το χρυσό μετάλλιο της Αρ. Αθανασοπούλου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2003.

Θαλάσσιο σκι

35. Τα τρία (3) χρυσά μετάλλια της Αγγ. Ανδριοπούλου στο άλμα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (2005, 2007 & 2009).

Μπιτς χάντμπολ

36. Το χρυσό μετάλλιο της Εθνικής γυναικών στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (2018).

Αλπικό σκι

37. Το αργυρό μετάλλιο του Αλ. Γκιννή στο σλάλομ (τεχνική κατάβαση) στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (2023).