Παρουσίαση βιβλίου “Η μπαλάντα των Ολυμπιακών Αγώνων”

Ποιοι αποφάσισαν τη διεκδίκηση των Ολυμπιακών Αγώνων , ποιοι τους έφεραν στην Ελλάδα και πως; Γιατί παραλίγο να τους πάρει πίσω η ΔΟΕ και ποιοι τους διέσωσαν; Ποιοι τους οργάνωσαν άψογα τον 2004 και ποιοι γύρισαν στη συνέχεια την πλάτη στο μεγαλύτερο συλλογικό επίτευγμα από τη Μεταπολίτευση και γιατί;

Πόσο κόστισαν, ποιος πλήρωσε, ποιοι ωφελήθηκαν, ποιες ευκαιρίες χάθηκαν και ποιο ήταν το τελικό πρόσημο για τη χώρα, την κοινωνία και την οικονομία; Πως συμπεριφέρθηκαν τα κόμματα και τα ΜΜΕ; Ποια στάση κράτησαν ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κώστας Σημίτης και ο Κώστας Καραμανλής ; Ποιοι άλλοι πολιτικοί έπαιξαν ρόλο; Πώς λειτούργησε η Γιάννα Αγγελοπούλου,

Τις απαντήσεις στα ερωτήματα αναζητά το βιβλίο του δημοσιογράφου Γ. Λακόπουλου: – H μπαλάντα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004- τα πρόσωπα, οι σκιές, η λάμψη και η Γιάννα Αγγελοπούλου»- που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Λιβάνη .
Είναι ένα αποκαλυπτικό πολιτικό δοκίμιο και ταυτόχρονα ιστορικό ρεπορτάζ, για την υπόθεση που απασχόλησε για μισό αιώνα την Ελλάδα: από την πρώτη απόπειρα να αναλάβει η Αθήνα μονίμως την Ολυμπιάδα και την επιδίωξη να της ανατεθεί για δεύτερη φορά από την αναβίωση του 1896, μέχρι την αποτυχία του Ιωβηλαίου και τελικά τη διεκδίκηση και διοργάνωση του 2004- που αναγνωρίσθηκε διεθνώς ως εθνικό επίτευγμα, αλλά δεν είχε συνέχεια.

Κεντρικό πρόσωπο της διαδρομής ήταν η Γιάννα Αγγελοπούλου που έφερε τους Αγώνες στην Αθήνα, επέστρεψε για να τους οργανώσει κινητοποιώντας τη δυσκίνητη ως τότε δημόσια διοίκηση, την αυτοδιοίκηση, τον ιδιωτικό τομέα, τη νέα γενιά, αλλά και την κοινωνία- και πήρε από παντού εύσημα για την «καλύτερη διοργάνωση» της νεότερης εποχής.

Οι ελληνικοί Ολυμπιακοί Αγώνες, ήταν αντικείμενο πολιτικών διαξιφισμών και παραπληροφόρησης που, ενίοτε, προκαλούσαν σύγχυση για τις συνθήκες, τα πρόσωπα και το αποτέλεσμα. Στο προσκήνιο και το παρασκήνιο έγιναν πολλά και τα ερωτήματα που αναδείχθηκαν για δεκαετίες έμεναν μετέωρα. Ενεπλάκησαν πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες με ποικίλες επιδιώξεις.

Το βιβλίο αναζητώντας τις πραγματικές τις απαντήσεις, ανατρέχει στα γεγονότα, αφηγείται την εξέλιξή τους μεθοδικά και με ευθύ τρόπο για να καταλήξει στο συμπέρασμα: στην Ελλάδα είναι δυνατό να γίνουν θαύματα, που μπορούν στο τέλος να … εξαφανιστούν. Αυτό που κινεί τα πράγματα προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση, είναι οι ηγεσίες΄…

Με απόσταση πέραν των δύο δεκαετιών από τον Αύγουστο που η Ελλάδα «πέρασε απέναντι», το βιβλίο αξιολογεί το πριν και το μετά, με ονόματα και διευθύνσεις, αφήνοντας στον αναγνώστη την τελική κρίση

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Μια ασυνήθιστη αξίωση

“Μια εβδομάδα πριν από τη Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ, που θα έκρινε την ανάθεση των Αγώνων ,αντιπροσωπείες των υποψηφίων πόλεων εγκαταστάθηκαν στη Λωζάνη. Η ελληνική αποστολή ειχε κάνει εξαντλητική προετοιμασία για κάθε μια από τις παρουσιάσεις της στην Ολομέλεια και τις επιμέρους επιτροπές της ΔΟΕ.

Τα περίπτερα στο χώρο υποδοχής του Palais de Beaulieu προσπαθούσαν να επηρεάσουν ακόμη και την τελευταία στιγμή την ψήφο των µελών της ∆ΟΕ. Που μάλλον είχαν πάρει τις αποφάσεις τους…Τουλάχιστον για την αρχική ψηφοφορία.

Γι αυτό η Αγγελοπούλου έστηνε γέφυρες με τις χώρες που εμφανώς θα έμειναν έξω στις δυο πρώτες από τις διαδοχικές ψηφοφορίες
Ιδιαίτερα εύστοχη αποδείχθηκε η επαφή με τον Νέλσον Μαντέλα. Όταν αποκλείσθηκε το Κέιπ Τάουν οι 18-20 αφρικάνικες ψήφοι πήγαν στην Αθήνα, όπως προέκυψε από τη μελέτη των αποτελεσμάτων. Ότι η προσέγγιση έγινε από τον Θόδωρο Αγγελόπουλο ,μέσω του τέως βασιλιά , οι κυβερνητικοί δεν το έμαθαν …

Σ αυτό το κλίμα ενθουσιασμού και αγωνίας η Γιάννα έπρεπε να λύσει ένα ασυνήθιστο πολιτικό πρόβλημα της τελευταίας στιγμής .
Ο υφυπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Παπανδρέου, απαίτησε να ενταχθεί στην ομάδα που θα έκανε την παρουσίαση. Ήταν παράλογο. Κατά το ολυμπιακό πρωτόκολλο προβλεπόταν η ίδια, ο δήμαρχος Αθηναίων και ο Πρωθυπουργός . Και πάντως όχι ένας υφυπουργός που ήταν εκτός των συμφραζόμενων της προετοιμασίας.

Η άρνηση της ήταν κατηγορηματική .Η Κ. Σημίτης αλλά και ο …Σάμαρανγκ- στους οποίους προσέφυγε ο Παπανδρέου -τη δικαίωσαν.
Κάνεις δεν ήθελε να σκεφθεί ένα κυβερνητικό φάλτσο από κάποιον που δεν είχε ιδέα με πόση προσοχή στη λεπτομέρεια είχε σχεδιαστεί η παρουσίαση και ήθελε απλώς να προβληθεί.

Μάνατζερ χωρίς μάνατζμεντ 

Ο Στρατής Στρατήγης, είχε σύντομη πολιτική παρουσία- με τη ΔΗΑΝΑ του Κωστή Στεφανόπουλου, ως την αποτυχία της το 1993.
Επικεφαλής της Οργανωτικής Επιτροπής τοποθετήθηκε το 1988 με πρόταση του τραπεζίτη Θ. Καρατζά, που έπεισε τον φίλο του Κ. Σημίτη ότι ήταν κατάλληλος να ηγηθεί του ολυμπιακού εγχειρήματος. Επειδή ήταν…πολύγλωσσος.
Η τοποθέτηση του ερμηνεύθηκε και ως χειρονομία καλής θέλησης προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στις σχέσεις του οποίου με το μέγαρο Μαξίμου υπήρχαν σύννεφα εκείνη την εποχή.

Ανέλαβε – αμισθί- την προεδρία της Οργανωτικής Επιτροπής, αλλά πολύ σύντομα οι σχέσεις του με τα περισσότερα μέλη της- και κυρίως με τον Λ. Νικολάου πέρασαν το <κόκκινο>.

Μετά την παραίτησή του , ο Πρωθυπουργός χρειάσθηκε περισσότερες από 20 ημέρες για βρει αντικαταστάτη του. Τελικά κατέληξε στον υποδιοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Παν. Θωμόπουλο ,πρόσωπο εμπιστοσύνης του ιδίου και του…Καρατζά.
Αλλά εξ αρχής ο νέος πρόεδρος έδειξε ότι δεν ήλθε για να μείνει, διατηρώντας εκ παραλλήλου τη θέση του στην τράπεζα.
Επι των ημέρων του η ΔΟΕ άρχισε να τρίζει τα δόντια στους ΄Έλληνες διοργανωτές. Ουδείς όμως του απέδωσε ευθύνες καθώς οι αρμοδιότητες του ήταν περισσότερο διακοσμητικές.

Το ισχυρό πρόσωπο της Επιτροπής ήταν Κώστας Μπακούρης. Τεχνοκράτης , 62 ετών , γνωστός για τις σχέσεις του με επιχειρηματικά τζάκια, ειχε σταδιοδρομήσει σε πολυεθνικές εταιρίες και ανέλαβε να κάνει μια δουλειά που δεν γνώριζε.

Όσο καλός μάνατζερ και αν ήταν, δεν μπορούσε να υπερηφανευτεί για τις γνώσεις του σε δυο πράγματα: στον αθλητισμό και την ελληνική διοίκηση. <Μου πήρε 18 μήνες να βρω γραμματέα και δεν είχα αρμοδιότητές να πάρω αποφάσεις, χωρίς αμέτρητες κρατικές εγκρίσεις> εξομολογήθηκε στους <Times>.

Καθώς δεν τα πήγαινε καλά ούτε με την πολιτική, αναγκάσθηκε να διαψεύσει την εξομολόγηση του. Φτερό στον άνεμο…
Σε μια συνεδρίαση της Διυπουργικής Επιτροπής οι υπουργοί τον έβαλαν στη μέση , ζητώντας διευκρινίσεις και αυτός τους κοιτούσε αμήχανος. < Επιτέλους ξέρετε ή δεν ξέρετε τι συμβαίνει;> του είπε με ένταση ο Σημίτης -απογοητευμένος με την ιδέα να του αναθέσει την Ολυμπιάδα .

Στο τέλος τον απέπεμψαν ως αποτυχημένο και κυρίως υπεύθυνο για τις καθυστερήσεις. Η αλήθεια ήταν ότι απλώς δεν αντελήφθη ότι τον ταύρο τον πιάνεις από τα κέρατα, πριν σε πιάσει αυτός. Απεδείχθη πάντως ικανός προστάτης των συμφερόντων του: κατά την υπογραφή του συμβολαίου του, ειχε δίπλα του τον Ελβετό δικηγόρο του. Μετά την απομάκρυνση του προέκυπτε ότι, του οφείλονται κάπου τετρακόσια εκατομμύρια δρχ. ως αποζημίωση.

Τελικά πήρε τα μισά, κατά τις πληροφορίες της εποχής . Κατέληξε στις επιχειρήσεις της οικογένειας Στασινόπουλου, με καλύτερες αμοιβές από τα <2.800.000 καθαρά> που έπαιρνε στην <Αθήνα 2004>. Ήταν ένα ακόμη, από τα κονδύλια που ωφελήθηκε το δημόσιο, επιλέγοντας την Αγγελοπούλου. Όχι μόνο δεν πήρε αμοιβή γι αυτό που εκανε- αλλά πλήρωνε διαρκώς από την τσέπη της.

Οταν έκλεισε ο κύκλος Μπακούρη, φάνηκε ότι θα ανατείλει το αστέρι της Νίκης Τζαβέλα, που ήταν αντιπρόεδρος του Θωμόπουλου. Είχε επαφές με επιχειρηματίες και τον πολιτικό κόσμο και διετέλεσε βουλευτής της ΝΔ και πρόεδρο του ΟΑΕΔ επι Μητσοτάκη και αντιπρόεδρος του <Ιδρύματος Λάτση>. Αλλά δεν μπορούσε να διαχειριστεί μια τόσο απαιτητική διοργάνωση.