Άρχισαν να τιμωρούνται οι σφετεριστές ελληνοκυπριακών περιουσιών στα κατεχόμενα

Το πάρτι αυτό της κατοχικής δύναμης κάποτε θα έπρεπε να τελειώσει, και πολύ άργησε. Αφέθηκε, δυστυχώς, αυτός ο τουρκικός σχεδιασμός να προχωρήσει και να δημιουργηθούν τετελεσμένα. Να “αναπτυχθούν” διάφορες περιοχές της κατεχόμενης γης μας. Η συστηματική δουλειά, που έγινε τα τελευταία δυο χρόνια από τη σημερινή κυβέρνηση, έφερε αποτέλεσμα.

Οι συλλήψεις προκάλεσαν αναστάτωση στα κατεχόμενα. Αντέδρασαν η Άγκυρα και οι εγκάθετοι της. Η καταδίκη δυο Ουγγαρέζων μεσιτριών, οι οποίες ενεργούσαν ως μεσίτριες για παράνομη πώληση ακινήτων στα κατεχόμενα, είναι ο προπομπός τι θα ακολουθήσει. Δημιουργείται προηγούμενο. Αμφότερες, ως γνωστό, καταδικάσθηκαν σε φυλάκιση για σφετερισμό και οι ποινές κρίνονται ως βαριές. Είναι δε γνωστό ότι εκκρεμούν ενώπιον των δικαστηρίων τέσσερεις παρόμοιες υποθέσεις με κατηγορούμενους δύο Ισραηλινούς, μια Γερμανίδα και έναν Ουκρανό.

Αυτές οι εξελίξεις με τις διώξεις έχουν, ασφαλώς, την οικονομική διάσταση, αλλά ταυτόχρονα και πρώτιστα το θέμα είναι πολιτικό. Αφορά τη στρατηγική της κατοχικής δύναμης στην Κύπρο. Και σε σχέση με το περιουσιακό αλλά και το δημογραφικό. Όλα εντάσσονται στο σχεδιασμό για την εδραίωση των κατοχικών δεδομένων στο νησί και την τουρκοποίηση των κατεχομένων. Η ιδιοκτησία είναι θεμελιώδες δικαίωμα. Το περιουσιακό, είναι ένα ζήτημα, που δεν επιλύεται στη βάση των παράνομων δεδομένων, που δημιούργησε η κατοχή, με απώτερο στόχο την νομιμοποίησή τους.

Δεν υπάρχει πουθενά στο διεθνές δίκαιο πρόνοια, σύμφωνα με την οποία ο παράγοντας χρόνος λειτουργεί σε βάρος των ιδιοκτητών και υπέρ των σφετεριστών, των χρηστών. Το περιουσιακό δεν λύνεται με την εκχώρηση δικαιωμάτων, ειδικά όταν ο ιδιοκτήτης δεν αποδέχεται τούτο. Και όσοι στην πορεία των συζητήσεων στο Κυπριακό, από το 1974 και εντεύθεν, επιχείρησαν να βρουν “λύσεις”, που να αναγνωρίζουν τα αποτελέσματα της εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής, έχουν σοβαρές ευθύνες. Ειδικά όταν οι ιδέες που συζητούσαν στηρίζονταν στα αποτελέσματα της εισβολής, της συνεχιζόμενης δηλαδή κατοχής.

Οι διώξεις σφετεριστών ως αποτρεπτικό μέσο

Το Κυπριακό, ανέφερε σε ανάρτησή της η νομικός Ελένη Χρυσοστομίδη, δεν θα λυθεί στις αίθουσες των δικαστηρίων. Αλλά κάθε έγκλημα θα πρέπει να τιμωρείται (“Έγκλημα και τιμωρία”). Και είναι μεγάλη ικανοποίηση για όλους, όπως σημείωσε, να βλέπουμε τους ληστές και τους εμπόρους των περιουσιών να περνάνε τις πύλες των φυλακών. Πέραν, βέβαια, από την ικανοποίηση, η εξέλιξη αυτή λειτουργεί αποτρεπτικά στους τουρκικούς σχεδιασμούς.

Επιπροσθέτως, ο νομικός, Χριστόφορος Χριστοφής, σε δική του ανάρτηση ανέφερε ότι «το ζήτημα με τις διώξεις σφετεριστών, δεν έχει να κάνει εάν είσαι υπέρ της λύσης ή όχι και λανθασμένα τίθεται το θέμα υπό μορφή διλήμματος. Καμία σχέση. Έχει να κάνει με το ότι η εισβολή και η κατοχή από την Τουρκία είναι παράνομες και για όσο χρόνο υπάρχει αυτή η έκνομη κατάσταση, το νόμιμο κράτος οφείλει και πρέπει να κάνει τα αυτονόητα προς προστασία του ιδίου και των πολιτών του. Και στους πολίτες περιλαμβάνω και τους Τουρκοκύπριους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας».

Η συστηματική δουλειά, ο αποτρεπτικός σχεδιασμός, που έγινε από την Κυπριακή Δημοκρατία, θα λειτουργήσει υπέρ των προσπαθειών για την επίτευξη συμφωνίας. Όταν δεν θα μπορούν να σφετερίζονται περιουσίες στα κατεχόμενα, επειδή είτε οι κατασκευαστές, είτε οι αγοραστές θα φοβούνται ότι θα βρεθούν ενώπιον της κυπριακής Δικαιοσύνης, τότε η πίεση θα αυξάνεται.

Ήδη αισθάνονται την πίεση και γι αυτό φωνάζουν και διαμαρτύρονται. Και με θράσος θέλουν “να βρουν το δίκαιο τους”! Έλεος. Μέσα από τέτοιες τακτικές και σχεδιασμούς, που υιοθετούνται από τη Λευκωσία, υποβοηθούνται οι προσπάθειες στο Κυπριακό, ενώ ταυτόχρονα διώκεται η παρανομία. Ο δρόμος, όμως, είναι ακόμη μακρύς.