Ο Αμερικανός Πάπας που μοίραζε την Θεία Κοινωνία με γκοφρέτες!

Η έκπληξη ήταν/είναι πολύ μεγάλη στο άκουσμα της εκλογής του. «America is back!» αναφώνησα ασυνείδητα. Ευτυχώς, εκλέχτηκε ένας Αμερικανός Πάπας, για να μιλήσει και για τους φτωχούς, τους κατατρεγμένους, τους μετανάστες (ναι τέτοιοι, υπάρχουν πολλοί και εδώ)… τώρα, που κυβερνάνε την Αμερική οι υποδεέστεροι των πολιτικών και οι μη σώφρονες των δισεκατομμυριούχων.

Μπήκα αμέσως να διαβάσω και τι γράφουν οι δύο μεγάλες εφημερίδες, οι New York Times και η Washington Post. Και πάνω στη χαρά μου, συνέταξα μία επιστολή με κάποιες καίριες σκέψεις μου και την έστειλα. Μετά από λίγες ώρες, ο φίλος και συνεργάτης στη Νέα Υόρκη, κ. Γιώργος Γουτακόλης (George Goutakolis), μου έστειλε το κάτωθι μήνυμα στο κινητό τηλέφωνο: «Πολύ καλό!!! Συγχαρητήρια και πάλι! Και μόνο το ότι διάλεξαν το “Let This Papacy Be a Light in Darkening Times” σαν τίτλο και το ότι το δημοσίευσαν οι δυο κορυφαίες εφημερίδες του κόσμου μιλάει από μόνο του!»

Εδώ ακολουθεί η επιστολή, όπως δημοσιεύτηκε πρώτη στους Times. (Στην Washington Post δημοσιεύτηκε μαζί με άλλες, εδώ: 8 Catholics and advocates on their hopes for Pope Leo XIV.)

“Let This Papacy Be a Light in Darkening Times”

To the Editor:

Re “An American Pope” (front page, May 9):

«Σε μια εποχή κρίσεων και σύγχυσης, δεν είναι μικρό πράγμα να έχουμε έναν νέο Πάπα. Η ανθρωπότητα λαχταρά μια ηθική πυξίδα, και ο Πάπας Λέων ΙΔ΄, πρώην Καρδινάλιος Ρόμπερτ Φράνσις Πρέβοστ, ίσως αποδειχθεί αυτός ο σπάνιος καθοδηγητής. Στο πρόσωπό του ελπίζουμε να συναντήσουμε τις διπλές αρετές της λογικής και της δικαιοσύνης. Είθε τούτη η παποσύνη να είναι ένα φως στους σκοτεινούς καιρούς που έρχονται – και, κατά τρόπο συγκινητικό, μια σπάνια στιγμή υπερηφάνειας για το ότι είμαστε Αμερικανοί.

Όμως, πέρα από την ελπίδα, χρειαζόμαστε θάρρος. Ο αυταρχισμός πλέον δεν σέρνεται – παρελαύνει στις πρωτεύουσες, από τη Μόσχα και τη Βουδαπέστη μέχρι την Ουάσινγκτον. Ο Πάπας, πάνω από την πολιτική αλλά όχι πέρα από την αλήθεια, μπορεί να πει τον ενοχλητικό λόγο όταν οι άλλοι σιωπούν.

Και έπειτα είναι ο καπιταλισμός – μια λαμπρή μηχανή που τώρα έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Όταν τόσο λίγα χέρια κρατούν τον περισσότερο πλούτο του κόσμου και δισεκατομμύρια άνθρωποι φτωχαίνουν, η θεία δικαιοσύνη απαιτεί λογοδοσία. Ένας Πάπας με διαύγεια και θάρρος μπορεί να καλέσει όχι μόνο σε φιλανθρωπία, αλλά και σε ριζική αλλαγή. Ίσως και η ευχή, “Ο Θεός να ευλογεί την Αμερική” (God bless America) αποκτήσει ένα βαθύτερο και αληθινότερο νόημα».

Εν καταλήξει, ας σημειωθεί, πως ο Ρόμπερτ Πρέβοστ, «όταν ήταν παιδί στο Σικάγο έπαιζε τον ιερέα» και «μοίραζε τη Θεία Κοινωνία με γκοφρέτες», όπως δήλωσαν τα αδέλφια τού νέου Πάπα. Και σήμερα, ο 69χρoνος είναι ο 267ος προκαθήμενος της χρονο-άντοχης Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας!

Ταυτόχρονα, ίσως, θα ήταν καλό να θυμηθούμε τους Σίγκμουντ Φρόυντ και Κορνήλιο Καστοριάδη: ο Πρώτος, μίλησε για την αξία των παιδικών βιωμάτων στην πορεία κάθε ανθρώπου και ο δεύτερος, μίλησε με τέτοια αγάπη για φαντασία (σε ατομικό επίπεδο) και φαντασιακό (σε συλλογικό επίπεδο).