Η προς το παρόν απραξία της Ρωσίας και η “παράλογη λογική”

Quo vadis λοιπόν; Σε μια πρώτη ανάγνωση, το πλήγμα αυτό απομακρύνει πολύ τις δυο πλευρές από τη στρατιωτική απεμπλοκή. Η πλειοψηφία των αναλυτών αναμένει ποια θα είναι η απάντηση της ρωσικής πλευράς. Αναρτήσεις σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης ανέφεραν ότι ο πρόεδρος Πούτιν συνεκάλεσε τον στενό πυρήνα των υπευθύνων για τα θέματα ασφαλείας της Ρωσίας. Λίγο αργότερα κυκλοφορούσαν πληροφορίες ότι είχε δοθεί εντολή προετοιμασίας των πολυηχητικών πυραύλων Oreshnik… Υπενθυμίζεται, ότι με αυτούς τους πυραύλους είχε πραγματοποιηθεί το αμέσως προηγούμενο πλήγμα στον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας που είχε τόσο ισχυρό αντίκτυπο παγκοσμίως.

Ουδείς γνωρίζει εάν ο ουρανός του Κιέβου και άλλων ουκρανικών αστικών κέντρων θα αρχίσει να “βρέχει” βλήματα, σε συνδυασμό με την αποστολή κάθε λογής μη επανδρωμένων “μίας χρήσης” (αυτοκτονίας) με στόχο την αντεκδίκηση και εν τέλει εξισορρόπηση των εντυπώσεων. Προς το παρόν παραμένει το πιο πιθανό σενάριο. Ωστόσο, στις διεθνείς σχέσεις υπάρχει πάντα συγκεκαλυμμένη μια “παράλογη λογική”, η οποία όμως αποκτά νόημα εάν ενταχθεί στον ευρύτερο στρατηγικό καμβά.

Οι δεύτερες σκέψεις προκύπτουν από το ό,τι τη νύχτα που μας πέρασε δεν υπήρξε κάποια ρωσική επιθετική πρωτοβουλία που να εντάσσεται σε αυτό το παιχνίδι των εκατέρωθεν επιθέσεων. Υπενθυμίζω, ότι στις αναλύσεις των διεθνών μέσων ενημέρωσης, ένα βασικό εμπόδιο για την αποκλιμάκωση –στάδιο που προηγείται της ειρηνικής διευθέτησης– είναι ο ίδιος ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Πώς θα ήταν δυνατόν να προσυπογράψει την απόσπαση εδάφους από τη χώρα του, όπως ζητούν οι Ρώσοι, θέτοντας τις δικές τους προϋποθέσεις για τον τερματισμό της σύγκρουσης; Και όχι μόνο. Η θέση του είναι εξαιρετικά δύσκολη.

Ο παράγων Τραμπ και η στάση της Ρωσίας

Μήπως η μέχρι στιγμής αυτοσυγκράτηση που επιδεικνύει η Ρωσία, στόχο έχει να ενισχύσει σε τακτικό επίπεδο τον Ουκρανό ηγέτη, ώστε να επιτευχθεί πρόοδος στις διαπραγματεύσεις; Πόσο πιθανό είναι αυτό; Στην πραγματικότητα ελάχιστα! Σε διάφορα σημεία του μετώπου, άλλωστε, υπάρχουν ρωσικές κινήσεις και προετοιμασίες για θερινές επιχειρήσεις, οι οποίες δεν συνάδουν με τον στόχο της κατάπαυσης του πυρός, την οποία, άλλωστε, το Κρεμλίνο αποκλείει.

Υπάρχει και ο παράγων Τραμπ. Οι αποτυχίες στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής έχουν αρχίσει να συσσωρεύονται, τουλάχιστον εάν θεωρηθούν ως πραγματικές προθέσεις οι προεκλογικές διακηρύξεις του. Βέβαια, σπάνια στην πράξη οι εξ ορισμού υπερβολικές προεκλογικές αναφορές αποδεικνύεται ότι έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Εάν όμως στην εξίσωση συνυπολογιστεί ότι η ρωσική ηγεσία έχει επαναλάβει πολλές φορές και με κάθε ευκαιρία, ότι δεν ενδιαφέρεται για εκεχειρία κι ότι ενδιαφέρεται για μια γενικότερη διευθέτηση στις σχέσεις με τον πραγματικό εμπόλεμο, δηλαδή τη Δύση και πιο συγκεκριμένα –για να μην κοροϊδευόμαστε– με τις ΗΠΑ, η εικόνα αλλάζει ξανά.

Οι Ρώσοι πάντα θεωρούσαν ότι με τον Τραμπ μπορούσαν να συνεννοηθούν καλύτερα, καθώς μιλούν την ίδια γλώσσα βασισμένη στα συμφέροντα και την ισχύ. Πόσο συμβατή είναι λοιπόν με το ρωσικό εθνικό συμφέρον, σε αυτή τη συγκυρία, η ενίσχυση της πεποίθησης παγκοσμίως, περί αποτυχίας του Τραμπ στην εξωτερική πολιτική; Τα ανωτέρω δεν αποτελούν τίποτα περισσότερα από μια απόπειρα λογικής εμβάθυνσης στο τι μέλλει γενέσθαι με το μέτωπο Ρωσίας-Ουκρανίας, υπό το φως των εξελίξεων μετά τα πετυχημένα και ιδιαιτέρως εντυπωσιακά πλήγματα σε ρωσικές αεροπορικές βάσεις.

Οι πραγματικές σκέψεις του Πούτιν και το κατά πόσον αυτές υποστηρίζονται από άλλους αποφασιστικούς παράγοντες εντός της Ρωσικής Ομοσπονδίας θα φανούν στην πράξη. Οι εσωτερικές πολιτικές ισορροπίες σε ένα αχανές κράτος όπως η Ρωσία ήταν πάντα περίπλοκες, ασχέτως του πόσο ισχυρός είναι ο εκάστοτε επικεφαλής, ο εντός ή εκτός εισαγωγικών τσάρος! Οψόμεθα λοιπόν…

Συνεργασία με το defencepoint