Από τον Διαφωτισμό στον αμοραλισμό – Πώς η Αριστερά έκαψε φλάντζα!

Και τώρα; Κοιτάξτε γύρω σας: από εκείνη τη λαμπρή εποχή, φτάσαμε στον αμοραλισμό, όπου η λογική και η ηθική αποτελούν έννοιες προαιρετικές, σαν το αλάτι στο φαγητό. Αλλά ο Διαφωτισμός δεν έμεινε ως ένας απλός τρόπος φιλοσοφικής σκέψης. Οι ισχυροί τον μύησαν στον χορό της πολιτικής και της γεωστρατηγικής, μετατρέποντάς τον σε όπλο, για να ρίξουν αυτοκρατορίες.

Πρώτοι οι Γάλλοι, με το μυαλό τους στον πόλεμο, τον χρησιμοποίησαν, για να υπονομεύσουν τη Βρετανία, στηρίζοντας την Αμερικανική Επανάσταση (1775-1783). Με τις ιδέες της ελευθερίας και της ισότητας σαν πρόσχημα, έριξαν χρήμα και στρατό, για να σπάσουν τη βρετανική κυριαρχία. Και τα κατάφεραν – αλλά η νίκη είχε γεύση δηλητηρίου.

Γιατί ο Διαφωτισμός, σαν μπούμερανγκ, γύρισε πίσω στη Γαλλία και έγινε η “θεία δίκη” της. Η Γαλλική Επανάσταση (1789) ξέσπασε, με τις ίδιες ιδέες να γυρίζουν εναντίον του παλατιού, που τις εξήγαγε.

Ο Λουδοβίκος ΙΣΤ΄, ο βασιλιάς που έπαιξε με τη φωτιά της ελευθερίας, έχασε το κεφάλι του στη γκιλοτίνα το 1793, ενώ το Παρίσι βούτηξε σε αίμα και χάος. Από κει ξεπήδησε η έννοια της Κομμούνας – μια ιδέα που θα γινόταν ο εφιάλτης των αυτοκρατοριών.

Η μετάσταση συνεχίστηκε. Ο Διαφωτισμός ταξίδεψε στον ελλαδικό χώρο, ρίχνοντας το σπόρο για την Ελληνική Επανάσταση το 1821. Με κείμενα και ιδέες ελευθερίας, οι Έλληνες ξεσηκώθηκαν, καταφέροντας πλήγμα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ενώ Ρωσία και Αυστρία έβλεπαν με ανησυχία το φαινόμενο να εξαπλώνεται. Ένας αιώνας αργότερα, η Επανάσταση χτύπησε τη Ρωσική Αυτοκρατορία, το 1917, γκρεμίζοντας τον τσάρο και την αριστοκρατία σαν χάρτινο πύργο.

Από τον Διαφωτισμό στον αμοραλισμό

Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, νέες ιδέες άνθισαν με πιο χαρακτηριστικές την πολιτική ορθότητα, τον δικαιωματισμό και τον εθνομηδενισμό που σβήνει την εθνική ταυτότητα στο όνομα της “προόδου”! Αυτή η μετάλλαξη κατέληξε να υπηρετεί καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο την παγκοσμιοποίηση και τα συμφέροντα των πολυεθνικών, μετατρέποντας την Αριστερά από επαναστάτρια σε πιστή ακόλουθο του νεοφιλελευθερισμού, με το πρόσχημα της “κοινωνικής δικαιοσύνης” να κρύβει την υποταγή της στην αγορά.

Αυτή η “νεοταξική” ιδεολογία της νεοαριστεράς είναι σήμερα ο επικίνδυνος, αμοραλιστικός, άλογος μίτος, που σκορπά την τρέλα στο πέρασμά του. Στις ΗΠΑ, αλλά και στην Ευρώπη, αυτή η μετάλλαξη απειλεί να διαλύσει τις προοδευτικές ελίτ, σπρώχνοντας την Αμερική σε εμφύλιο και την Ευρώπη σε πόλεμο με τη Ρωσία. Και έτσι, ο αμοραλισμός, που τροφοδότησε και νομιμοποίησε τον εθνομηδενισμό, την αποδόμηση της οικογένειας και κάθε σταθερής αξίας, έκαψε αργά και σταθερά τα μυαλά των ανθρώπων, σαν σκουριά, που διαλύει τα πάντα.

Οι άνθρωποι, σαν να έχουν χαλασμένη πυξίδα, οδηγούνται σε ένα χάος, γιατί αυτές οι ιδέες δεν έφεραν φως, αλλά ξανά σκοτάδι, δεσποτισμό και τα σκοτεινά δωμάτια της απόγνωσης. Σήμερα, η νεοαριστερή ατζέντα αγνοεί τι σημαίνει πολιτισμός, κραυγάζοντας για δημοκρατία, ενώ την αναιρεί με τον ίδιο της τον αμοραλισμό – μια αντίφαση, που ξεπερνά κάθε όριο υποκρισίας. Και ενώ το χρονοντούλαπο της Ιστορίας ανοίγει, οι απόγονοι του Διαφωτισμού συνεχίζουν να χορεύουν, πιστεύοντας ότι το επόμενο “αφήγημα” θα σώσει την παγκοσμιοποίηση, που υπηρετούν στο όνομα της δημοκρατίας και της Αριστεράς!