Οι επιπτώσεις για την Ελλάδα από τη σύγκρουση Ισραήλ-Ιράν

Το αφήγημα περί «πανίσχυρης αεράμυνας» του Ισραήλ υπέστη σοβαρό ρήγμα. Οι ιρανικοί βαλλιστικοί πύραυλοι δεν αναχαιτίστηκαν όλοι και όσοι πέρασαν, απέδειξαν πως η Τεχεράνη διαθέτει αποτρεπτική ισχύ. Το σοκ είναι επιχειρησιακό αλλά και γεωπολιτικό: Η ασυμμετρία δεν είναι πια μονομερής. Το Ιράν απέδειξε ότι έχει ισχυρή απάντηση μέσω των βαλλιστικών πυραύλων, υπερηχητικών, πολυηχητικών (πυραύλους μεγάλους βεληνεκούς Sejjil) που δεν αναχαιτίστηκαν επαρκώς, από το ισραηλινό Iron Dome και τα αμερικανο- ισραηλινό σύστημα Arrow.

Το Ισραήλ, όμως, απέδειξε ότι έχει κυριαρχία στον αέρα. Σε λιγότερο από 48 ώρες, η ισραηλινή αεροπορία κονιορτοποίησε την ιρανική αεράμυνα, που ο κορμός της είναι ρωσικής τεχνολογίας αντιαεροπορικά συστήματα: ρωσικά συστήματα S-300 και Tor-M1 εξουδετερώθηκαν, ραντάρ τυφλώθηκαν, υποδομές πυραύλων διαλύθηκαν. Τα ιρανικά μαχητικά αεροσκάφη όλα ρωσικά καθηλώθηκαν. Η πολεμική αεροπορία του Ιράν διαθέτει ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη, όπως τα MiG και Sukhoi, κυρίως σοβιετικής εποχής, αλλά και τα σύγχρονα ρωσικά Sukhoi Su-35.

Η Τεχεράνη έχει σύγχρονα όπλα , αλλά όχι ακόμη την ικανότητα να τα προστατεύσει. Αν οι ΗΠΑ μπουν επίσημα στο παιχνίδι, τότε η κρίση παγκοσμιοποιείται. Η Μέση Ανατολή μετατρέπεται σε κεντρικό μέτωπο ενός νέου Ψυχρού Πολέμου, αλλά αυτή τη φορά, με πραγματικά πυρά και συμβατικές βόμβες μεγάλης διατρητικής και εκρηκτικής ισχύος και νέας γενιάς πυραύλους και drones καμικάζι και με την «σιωπηλή» απειλή της χρήσης τακτικών πυρηνικών.

Ο ρόλος της Ελλάδας

Η Ελλάδα δεν είναι θεατής. Η Σούδα δεν είναι απλώς γεωστρατηγική διευκόλυνση. Είναι κρίκος επιχειρησιακής συνέχειας ΗΠΑ και Ισραήλ. Η αξιοποίηση της βάσης της Σούδας από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ γίνεται με τη ρητή ή έμμεση συμφωνία της Ελλάδας, αφού η βάση αποτελεί κρίσιμο σημείο στρατηγικής συνεργασίας στο πλαίσιο της ελληνοαμερικανικής στρατιωτικής συμφωνίας. Η Ελλάδα δεν πολεμά, αλλά προσφέρει έδαφος. Και στη γεωστρατηγική, το έδαφος είναι συμμετοχή.

Η Σούδα είναι εντός του βεληνεκούς των ιρανικών βαλλιστικών συστημάτων, άρα δυνητικός στόχος. Πάντως ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, διέψευσε κατηγορηματικά ότι υπάρχουν πληροφορίες περί πιθανού πλήγματος στη Σούδα και προσέθεσε, ότι δεν θα σχολιάσει στρατιωτικές συσκέψεις, όπου εξετάζονται διάφορα σενάρια, όπως αυτή που έγινε στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας υπό την Προεδρία του ΥΕΘΑ Νίκου Δένδια με τη συμμετοχή του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ και αρμόδιων επιτελών για την εθνική αεράμυνα και τη διαχείριση στρατιωτικών κρίσεων, με αντικείμενο την κλιμακούμενη σύρραξη Ιράν-Ισραήλ και τις πιθανές συνέπειες για την Ελλάδα.

Η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία εξετάζει σχέδια αεράμυνας, τα επικαιροποιεί, αλλά και διάφορα σενάρια, που σχετίζονται με θέματα αιχμής όπως: η αντιβαλλιστική προστασία, η κυβερνοάμυνα και η θωράκιση κρίσιμων υποδομών της χώρας. Σύμφωνα με πληροφορίες, επανεξετάζεται η επιστροφή των Patriot από τη Σαουδική Αραβία. Και να ενισχυθεί η Σούδα με μία ακόμη πυροβολαρχία Patriot, πιθανόν από την Τανάγρα.

Οι κοινές ασκήσεις της Ελλάδας με το Ισραήλ στο πλαίσιο της ισχυρής ελληνοισραηλινής στρατιωτικής συμφωνίας, η ανταλλαγή τεχνολογιών (Iron Dome-Arrow και Patriot- S-330 Κρήτη) και η ετοιμότητα βάσεων όπως Σούδα και Λάρισα συνθέτουν ένα σκηνικό στρατηγικής προετοιμασίας εν καιρώ κρίσης. Οι ισραηλινοί πιλότοι που εκπαιδεύτηκαν στην εξουδετέρωση των S-300 που είναι ο κορμός της ιρανικής αεράμυνας;

Η σύσκεψη της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας στο ΥΠΕΘΑ, δεν είχε μόνο συμβολικό χαρακτήρα, αλλά και πρακτική στόχευση: την προετοιμασία της χώρας για ένα σενάριο πολυμετωπικής αστάθειας στην περιοχή, όπου η αντιβαλλιστική προστασία και η εθνική ασφάλεια των υποδομών από κυβερνοεπιθέσεις, είναι προτεραιότητες. Γι’ αυτό, η ενεργοποίηση του εθνικού συστήματος αεράμυνας της χώρας δεν είναι πλέον μία επιλογή, αλλά είναι εθνική επιταγή.

Η νέα εποχή των στρατιωτικών συγκρούσεων και ασύμμετρων απειλών, απαιτεί διαλειτουργικότητα, τεχνολογική υπεροχή και στρατηγική ετοιμότητα απέναντι σε νέες απειλές: drones αυτοκτονίας, βαλλιστικούς πυραύλους με υπερηχητικές ταχύτητες, επιθέσεις στον κυβερνοχώρο. Η Ελλάδα έχει να κάνει πολλά ακόμη, ώστε να δημιουργήσει μια σχετικά άτρωτη αντιαεροπορική και αντιβαλλιστική ασπίδα.

Η ”αμυντική” προετοιμασία της Ελλάδας

Επιβάλλεται να ενισχυθεί και εμπλουτιστεί το νέο δόγμα αποτροπής, η “ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ” για την Εθνική Αεράμυνα, όπως: Πλήρης αεροπορική και αντιβαλλιστική θωράκιση κρίσιμων υποδομών (βάσεις, ενεργειακά hubs, κυβερνητικά κέντρα, δίκτυα υποδομής). Ανώτατες στρατιωτικές πηγές «προβληματίζονται», αν το ελληνικό σύστημα αεράμυνας, που είναι υπό διαμόρφωση και θα ολοκληρωθεί το 2030, παρουσιάζει κενά και αδυναμίες. Εύλογες ανησυχίες αφού, ακόμη και το υπερσύγχρονο ισραηλινό σύστημα «Σιδηρούς Θόλος» αποδείχτηκε διάτρητο απέναντι στη μαζική πυραυλική επίθεση του Ιράν, διότι κατάφερε να αναχαιτίσει μόνο έναν αριθμό των επιθέσεων, προς γενική κατάπληξη των “γκουρού” της στρατιωτικής τεχνολογίας αιχμής της Δύσης.

Η Ελλάδα καλείται, σε πραγματικό χρόνο, να επιταχύνει τον εξοπλιστικό και κυρίως αντιβαλλιστικό σχεδιασμό με τα υπάρχοντα συστήματα, να προστατεύσει τις στρατηγικές της υποδομές της χώρας .

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, εξαιρετικά σημαντικά και με την έννοια του αδιανόητο για το «τι μέλλει γενέσθαι» η Τουρκία παίζει το δικό της παιχνίδι. Διπλό, προσεκτικό, ηγεμονικό. Δηλώνει ειρηνοποιός προς το Ιράν και ταυτόχρονα αποστασιοποιείται από τη Δύση , όχι για να κρατήσει ισορροπίες, αλλά για να ενισχύσει τις δικές της αξιώσεις. Στο Αιγαίο. Στην Ανατολική Μεσόγειο. Στην Κύπρο. Σε κάθε μεσανατολική κρίση, η Άγκυρα μετατρέπει τη ρευστότητα σε διαπραγματευτικό μοχλό. Και κάθε φορά, η Ελλάδα βρίσκεται στο περιθώριο, δεχόμενη τις παρενέργειες της τουρκικής αναβάθμισης.

Η Ελλάδα δεν έχει πια την πολυτέλεια ή το άλλοθι της άγνοιας. Η Σούδα μας συνδέει με τη Δύση, αλλά και με τον κίνδυνο. Εθνική άμυνα δεν είναι μόνο εξοπλισμοί. Κυρίως είναι, στρατηγική επίγνωση και εθνική αυτοσυνειδησία που πρέπει να είναι το κέντρο βάρους της Εθνικής, της αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Η εθνική αυτοσυνειδησία είναι η θεμελιακή προϋπόθεση για αποτελεσματική άμυνα, διεκδικητική εξωτερική πολιτική και ενεργό στρατηγικό ρόλο της Ελλάδας. Χωρίς αυτήν, κάθε δόγμα ασφάλειας ή διπλωματική στρατηγική είναι γράμμα κενό περιεχόμενου…