Ποιός φοβάται τα ιδιωτικά πανεπιστήμια;

Το κράτος λοιπόν είναι ο κύριος εχθρός των κρατικών πανεπιστημίων, γιατί αυτό μόνο επιβουλεύεται, την αυτοτέλεια και την ανεξαρτησία τους, γιατί αυτό είναι που μηχανεύεται, τρόπους ώστε να παραβιάσει ξεδιάντροπα το σύνταγμα και να εκμαιεύσει βολικές ερμηνείες από τα ανώτατα δικαστήρια, ώστε να λειτουργήσει επιτέλους αυτό, που ιδεοληπτικά προωθούσε σαν κύρια προτεραιότητα από παλιά για την αναβάθμιση της χειμαζομένης μας εκπαίδευσης. Δηλαδή τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, την θεωρούμενη πανάκεια για όλες τις συμφορές της παιδείας μας!

Η φόρμουλα που βρήκε το πολυμήχανο κράτος, ήταν η διαστολή ανάμεσα σε κερδοσκοπικά και μη κερδοσκοπικά, ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Τέτοιες πατέντες, δηλαδή τέτοιο φιάσκο, εφάρμοσαν και με την περίφημη “πανεπιστημιακή αστυνομία”, χωρίς να ακούσουν τις εύλογες ενστάσεις μας, με τα γνωστά αποτελέσματα. Λες και υπάρχει ιδιώτης που θα ενεργοποιηθεί σχετικά, χωρίς να στοχεύει το κέρδος. Είναι πάντως ενδεικτικό των ιδεοληψιών, που μαστίζουν τόσο την αριστερά, όσο και την δεξιά το εξής εύγλωττο παράδειγμα:

Η πρώτη κίνηση του υπουργού Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ, καθηγητή Κώστα Γαβρόγλου – ο Αλέξης είχε απωθημένο με τους καθηγητάδες – ήταν να “μεταμορφώσει” εν μία νυκτί και με ένα νόμο τα τόσο επιτυχημένα ΤΕΙ Δυτικής Αττικής σ’ ένα ακόμη, αχρείαστο, πανεπιστήμιο. Χωρίς προετοιμασία, validation, αξιολογήσεις των μελών, σχεδιασμό εκπαιδευτικής πολιτικής κ.ο.κ. Η κίνηση αυτή, όπως ήταν φυσικό, χαροποίησε όλους τους εμπλεκόμενους, όμως αποστέρησε από τον τόπο την τόσο χρήσιμη, τεχνική παιδεία, που είναι πρωταρχικής σημασίας για τις σημερινές συνθήκες.

Παράλληλα, η πρώτη κίνηση της νεόδμητης υπουργού κ. Κεραμέως – κόρης του καθηγητή μπαμπά της βεβαίως – βεβαίως – από τη Νέα Δημοκρατία ήταν πάλι εν μία νυκτί να εξισώσει τα διπλώματα των ιδιωτικών κολλεγίων – τα περισσότερα τριετούς φοίτησης – με τα ΑΕΙ της χώρας.

Τέλος, αποκορύφωμα της δεύτερης, ολέθριας θητείας – όπως κρίνεται εκ των αποτελεσμάτων – της κυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν η ψήφιση των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αυτό έκριναν οι νεοφιλελεύθεροι ότι είχε περισσότερο ανάγκη, σήμερα, η χώρα των οπεκεπέδων. Και όχι, ας πούμε, η αναβάθμιση και θεματική επέκταση της γεωπονικής σχολής ή η επιστημονική στήριξη – εξειδίκευση της δασικής υπηρεσίας, ώστε να μην καίγονται με τόσο εγκληματικό τρόπο κάθε χρόνο τα δάση μας. Η Ν.Δ επιτρέπει πλέον κάτι, που δεν ισχύει στις προηγμένες χώρες, δηλαδή την τριτοβάθμια, ιδιωτική εκπαίδευση.

Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια

Φοβόμαστε όμως τα ιδιωτικά πανεπιστήμια; Κατηγορηματικά όχι. Κυρίως γιατί δεν φοβόμαστε τον ανταγωνισμό. Ίσως μάλιστα να είναι μία λύση για να αξιοποιηθεί το πλεονάζον, επιστημονικό μας δυναμικό, αλλά και να χτυπηθούν ο νεποτισμός και η καμαρίλα των εγχώριων ΑΕΙ (προσωπικά, δεν θα είχα καμία αντίρρηση να διδάξω σ’ ένα τέτοιο πανεπιστήμιο, αρκεί να μου εξασφαλίσουν στοιχειώδη ελευθερία). Επιπλέον, θα ήταν μια κάποια λύση για την οικονομική αιμορραγία τόσων γονέων, που τα παιδιά τους υποχρεώνονται κατ’ έτος να μεταναστεύσουν για να σπουδάσουν. Ήδη, όπως έχει διαρρεύσει, πολλοί, γνωστοί επιχειρηματίες, φίλοι της κυβέρνησης και μέλη της elite, που έχουν τον πρώτο λόγο στη χώρα μας, δραστηριοποιούνται σχετικά.

Όμως το τεράστιο πρόβλημα στην παιδεία μας, πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια, παραμένει αλώβητο. Με τις τεράστιες ελλείψεις, τις μειωμένες δαπάνες και κυρίως την έλλειψη εκπαιδευτικού οράματος. Ένα όραμα, που οι τρέχοντες πολιτικοί μας – ο ΠΘ συστηματικά προκρίνει για υπουργούς Παιδείας είτε ασήμαντους, είτε ακατάλληλους – αλλά και οι σφουγγοκωλάριοι σύμβουλοι των παντός καιρού δυστυχώς αδυνατούν να υποστηρίξουν.

Αναγκαία διευκρίνιση: Οι Τεκετζήδες! Δηλαδή οι πιτσιρίκοι που έφερε ο Νταλάρας προχτές στο Καλλιμάρμαρο και τη γιορτή για τον Μίκη. Μια κίνηση που θα έκανε κι ο Μάνος, ο οποίος λάτρευε τους νέους και όχι το κατεστημένο της τέχνης. Μυστικό: Τα παιδιά πηγαίνουν σε μουσικό γυμνάσιο. Πρόκειται για τα λεγόμενα καλλιτεχνικά σχολεία, αλλά και για την καλλιτεχνική εκπαίδευση γενικότερα, που είναι σε διωγμό στη χώρα μας από την εποχή της Κεραμέως. Σε άκρα αντίθεση με τα ιδιωτικά κολέγια, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και κάθε τι που σχετίζεται με ιδιωτικό χρήμα. Συλλήβδην.

Όμως δεν είναι σε διωγμό η παπαγαλία, η μηχανική δηλαδή αποστήθιση, τα ιδιαίτερα, τα φροντιστήρια, η μονοδιάστατη παιδεία, που αποβλακώνει τη μάζα, την χειραγωγεί πιο εύκολα και καθιστά ασύδοτες τις ελίτ αυτού του τόπου. Δηλαδή τους οπεκεπέδες, τις μενδωνίτσες, τους γιεκτερνατζήδες, τους αηδωναραίους. Δεν έχουν σχέση όλα αυτά με τους Τεκετζήδες; Κι όμως… Έχουν! Έχουν σχέση με την δημιουργία, την αυθεντικότητα, την αυτενέργεια, τη συνεργασία, τη γνώση και αξιοποίηση της παράδοσης. Πράγματα που θα έπρεπε να κάνει το σχολείο, αλλά δεν κάνει. Κάτι τελευταίο: Και φέτος η αποτυχία των υποψηφίων στην ιστορία υπερβαίνει το 50%! Λογικό. Αφού η ιστορική μνήμη και η συνείδηση βρίσκονται σε διωγμό.

ΥΓ. Ξέρετε τί κάνει κάθε μικρή ή μεγάλη εξουσία στη χώρα μας: Λογοκρίνει και χειραγωγεί, χειραγωγεί και λογοκρίνει. Από το σχολείο – τόσο μονοδιάστατο δυστυχώς – ως τις πιο υψηλές θέσεις του δημοσίου. Παρά τα μεγάλα λόγια περί αριστείας, αξιοκρατίας κ.λπ. Προωθούνται μόνο οι κόλακες και οι σφουγγοκωλάριοι. Έτσι φτάνουν ψηλά τα διάφορα στελέχη: Στην δικαιοσύνη, τον στρατό, το δημόσιο εν γένει. Αυτή είναι και η προσωπική μου εμπειρία από κάθε δημόσια θέση, στην οποία υπηρέτησα (πλην του Πανεπιστημίου): Από την Εθνική Πινακοθήκη, το Παράρτημα της στην Κέρκυρα, το Μουσείο Φρυσίρα… ακόμη και το μικρό μου πέρασμα από τη Λάρισα.

Όλοι θέλουν το μυαλό ή τις ιδέες σου, αλλά όχι και την ελευθερία της γνώμης σου. Για αυτό σας λέω: Αφήστε την παιδεία ελεύθερη. Ούτως ή άλλως είναι άνιση και βαθιά ταξική ό,τι κι αν υποστηρίζεται δημοσίως. Το λέω σ’ εσάς, τους αποφοίτους του Κολεγίου, του Μωραΐτη, της Ελληνογερμανικής, αλλά και του Πρίνστον, του Καίμπριτζ ή του Ταφτ. Ούτως ή άλλως, τα πιο γνωστά και ακριβά ιδιωτικά σχολεία της χώρας μας αγοράζονται ήδη, μεθοδικά από διεθνή funds και πολυεθνικές. Οι ίδιες, που στήνουν και τα πρώτα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Ούτως ή άλλως και η ιδιωτεία, ελληνική λέξη είναι.