Το σενάριο κυβέρνησης συνεργασίας Σαμαρά-Τσίπρα

Η κατάσταση επιβάλει να σκεφτούμε πως θα απορροφήσει τα 12(;) απομένοντα δισ. ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης. Η κλεπτοκρατική μέθοδος έναντι των κοινοτικών πόρων κατέρρευσε και το ερώτημα είναι ποιος θα σώσει τα υπόλοιπα και θα ξαναχτίσει την ελληνική αξιοπιστία. Σε λίγο αρχίζει η διαπραγμάτευση του νέου μεσοπρόθεσμου προϋπολογισμού της ΕΕ, που θα είναι καθοριστικής σημασίας για την Ευρώπη. Ποιος θα διαπραγματευτεί εκεί; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μπορεί πια, ούτε οι πάσης φύσεως Αυγενάκηδες…

Το σενάριο της “αλλαγής καπετάνιου εν πλω”, που είχε διατυπωθεί ως δυνατότητα κατά την κορύφωση της κρίσης του μπαζώματος και της συγκάλυψης της τραγωδίας των Τεμπών, με αυτή την Κοινοβουλευτική Ομάδα, που βρίθει υπόπτων για εμπλοκή στο σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ δεν μπορεί να προχωρήσει. Άλλωστε, δεν προσφέρει εθνική λύση, απλώς θα είναι μια θνησιγενής προσπάθεια διάσωσης του κόμματος, ούτε καν της παράταξης. Ο δε νέος καπετάνιος θα εγγραφεί ως διασώστης του συστήματος Μητσοτάκη…

Συνεπώς, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μπορεί παρά ήδη να σκέφτεται αιφνιδιαστικές εκλογές, όσο το δυνατό γρηγορότερα, μέσα στη χρονιά, ίσως τον Οκτώβριο. Διότι εάν έχουν δρομολογηθεί κι άλλες αποκαλύψεις σκανδάλων, η όποια καθυστέρηση μπορεί να αποβεί μοιραία. Άλλωστε, θα θέλει να προλάβει την ίδρυση κομμάτων από Σαμαρά και Τσίπρα. Όσο καθυστερεί θα μπει στο κάδρο ακόμη και ο υπό αποφυλάκιση Ηλίας Κασιδιάρης.

Από τη στιγμή που έπεσε στο Μαξίμου η ιδέα της προσφυγής στις κάλπες, οι οργανικοί “διανοούμενοι” και “τεχνοκράτες”, που υποστηρίζουν το σύστημα Μητσοτάκη –προφανώς με έμμεση ή άμεση αμοιβή– προβάλλουν το επιχείρημα, όχι πλέον της σταθερότητας, αλλά της αστάθειας. Αυτό συνοψίζεται στο εξής: Ελληνικέ λαέ, κινδυνεύεις να πέσεις σε ακυβερνησία, διότι θα τιμωρήσεις μεν τη ΝΔ με ένα 18-22%, αλλά το Κοινοβούλιο θα κατακερματισθεί και θα χρειαστούν πάνω από έξι μήνες για να σχηματισθεί κυβέρνηση. Κι αυτό, όταν η Άγκυρα μας έχει περικυκλώσει από παντού και οι Τούρκοι ψαράδες ψαρεύουν στις Κυκλάδες. Σε λίγο θα έρθουν και οι Λίβυοι…

Και στον επόμενο γύρο, ειδικά όταν θα έρθει ορεξάτη η Κίμπερλι, θα αρχίσουν να πέφτουν ερωτήματα για το αν είναι συντονισμένα και fake τα σκάνδαλα, που φορτώνουν στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Για το ποιοι ξένοι παράγοντες θέλουν να πέσει και γιατί; Τι θέλουν να κάνουν στη χώρα; Γιατί θέλουν να διαλύσουν την ισχυρή κυβέρνηση του 41%; …κ.ο.κ. Στο τέλος, θα εμφανίζουν τον Μητσοτάκη σαν τη νηφάλια εθνική δύναμη ανεξαρτησίας της χώρας! Οι προπαγανδιστές του Μητσοτάκη είναι πολύ ικανοί και ο ελληνικός λαός ενίοτε αγαθιάρης…

Κυβέρνηση Τσίπρα-Σαμαρά;

Ο τόπος δεν χρειάζεται απλά να πέσει αυτή η κυβέρνηση, αλλά χρειάζεται μια κυβέρνηση ολικής εθνικής επαναφοράς, που θα φέρει αποτελέσματα. Μια κυβέρνηση, που θα δείξει ένα αποφασιστικό πρόσωπο στις Βρυξέλλες, στο ΝΑΤΟ, στην Τουρκία, στη Λιβύη και στους άλλους γείτονες. Το βέτο πρέπει να είναι πάνω στο τραπέζι σε κάθε συζήτηση. Οι απέναντι πρέπει πια, μετά από δεκαετίες υποτέλειας, να βλέπουν ότι κάτω από το ανοιχτό σακάκι του Έλληνα είναι ένα όπλο, αλλιώς οι λέοντες του λάκκου της ΕΕ και του ΝΑΤΟ δεν σε παίρνουν στα σοβαρά. Μα μπορεί να γίνει καμιά στραβή και να τιναχτούμε στον αέρα; Πράγματι, αυτό μπορεί να συμβεί. Όμως, είναι θέμα επιτηδειότητας, χάρισμα που έχουμε εφόσον δεν τρωγόμαστε μεταξύ μας σαν τα σκυλιά.

Ποια, λοιπόν, μπορεί να είναι η πατριωτική κυβέρνηση που θα μας κάνει να σηκώσουμε κεφάλι; Η MRB, κατά κάποιο τρόπο, το μέτρησε: ένα νέο κόμμα υπό τον Αλέξη Τσίπρα θα μπορούσε να συγκεντρώσει 26,9% και ένα νέο κόμμα υπό τον Αντώνη Σαμαρά 15,8%. Σύνολο 42,7%! Δεν λέω ότι τα δημοσκοπικά είναι πραγματικοί ψήφοι, αλλά λέω ότι δείχνουν μία δυναμική. Θα προκαλούσε χάος μία σύμπραξή τους; Μπορούν άραγε η πατριωτική μη νεοφιλελεύθερη Δεξιά και η πατριωτική μη κομμουνιστική Αριστερά να κάνουν μαζί την ειρηνική επανάσταση, που χρειάζεται η χώρα;

Μοιάζει εκ πρώτης όψεως απίθανο, αφού τους χωρίζει μεγάλο χάσμα. Σαμαράς και Τσίπρας, όμως, είναι ρεαλιστές, έχουν υποστεί τα τραύματά τους και έχουν λογαριασμούς με τους απέξω. Στο εσωτερικό της χώρας μια τέτοια σύμπραξη θα είχε τεράστια θετικά πολλαπλασιαστικά φαινόμενα μέσα στην κοινωνία. Ο ένας μπορεί να φτιάξει την υστεροφημία του κι ο άλλος να πάρει τη ρεβάνς. Έτσι, θα κλείσουν δια παντός την ιστορία της Μεταπολίτευσης των χαμένων ευκαιριών της χώρας και θα ανοίξουν ένα νέο ιστορικό κύκλο με ένα νέου τύπου εθνικό δημιουργικό συμβιβασμό.

Προϋπόθεση γι’ αυτό είναι να υπερβούν τις μεγάλες διαφορές τους, να μην ανακυκλώσουν τα ίδια πρόσωπα, να είναι ειλικρινείς μεταξύ τους και να σέβονται ο ένας τον άλλο. Τα νούμερα της δημοκρατίας θα καθορίσουν την μεταξύ τους ιεραρχία. Έχουν μπροστά τους να καθαρίσουν την Κόπρο του Αυγείου και να φτιάξουν το ελληνικό Σύνταγμα του 21ου αιώνα. Άλλωστε, αν η Ελλάδα δεν λάμψει στα δέκα επόμενα χρόνια τότε απλά κλάψτε την …