Η ιστορία επαναλαμβάνεται! Μετά τα βιολογικά όπλα του Ιράκ τα πυρηνικά του Ιράν!
04/07/2025
Η εισβολή στο Ιράκ από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, είχε σαν αιτιολογία την κατοχή από τη Βαγδάτη όπλων μαζικής καταστροφής και τη σύνδεση της με την τρομοκρατία. Βασικός ισχυρισμός των Μπους και Μπλερ για την αναγκαιότητα του πολέμου αυτού ήταν πως είχαν απτά αποδεικτικά στοιχεία πως ο Σαντάμ Χουσεΐν και το Ιράκ κατείχαν όπλα μαζικής καταστροφής.
Η πραγματικότητα όμως, ήταν εντελώς διαφορετική. Όπως εύστοχα σχολίαζε ο Αντρέ Φονταίν, σε άρθρο του στη Le Monde, ο Μπους ήθελε με την επέμβαση να ξεκαθαρίσει έναν λογαριασμό, με το ένα μάτι στο πετρέλαιο και το άλλο στις προεδρικές του 2004. Η αμερικανική επιχείρηση δεν είχε καμία νομική βάση. Χωρίς την άδεια του Συμβουλίου Ασφαλείας κανένα κράτος δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει βία εναντίον άλλου κράτους, εκτός για λόγους νόμιμης άμυνας σε περίπτωση ένοπλης επίθεσης.
Να συμπληρώσουμε, ότι η εισβολή στο Ιράκ αποφασίσθηκε και υπό την πίεση του Ισραήλ, το οποίο έχει τον τρόπο να παρασύρει τις ΗΠΑ σε πολέμους, που εξυπηρετούν τα συμφέροντά του, με πρόσφατη την εμπλοκή τους στο Ιράν. Η ιστορία επαναλαμβάνεται, αλλά όχι ως φάρσα. Μετά το Ιράκ με τα δήθεν χημικά, που δεν βρέθηκαν ποτέ, τώρα τα πυρηνικά του Ιράν.
Ο ίδιος ο Τόνι Μπλερ, στις 6 Ιουλίου 2016, εξέφρασε δημόσια τη λύπη του και ζήτησε συγγνώμη για τον πόλεμο στο Ιράκ, το 2003. «Ήταν η δυσκολότερη απόφαση που έλαβα ποτέ (…) την έλαβα καλή τη πίστει. Αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη. Εκφράζω τη λύπη μου, διατυπώνω τη μεταμέλειά μου και ζητάω συγγνώμη (…)». Όσο ειλικρινής και να ήταν η συγγνώμη του, ασφαλώς και δεν τον αθωώνει από το αίμα και τα δάκρυα που προκάλεσε ο πόλεμος. Σύμφωνα με την εταιρεία Opinion Research Business, μέχρι τον Αύγουστο του 2007, σκοτώθηκαν από 946.000 μέχρι 1.200.000 στρατιωτικοί και άμαχοι Ιρακινοί, με τη χώρα να παραδίνεται στο χάος.
Εν τέλει, η αµερικανική εισβολή στο Ιράκ δεν στηρίχθηκε µόνο σε ένα ψέµα, αλλά έφερε τελικά και τα εντελώς αντίθετα αποτελέσµατα από αυτά που επεδίωκε, κυρίως επειδή άναψε το φιτίλι µίας εµφύλιας διαµάχης µε αµέτρητα θύµατα και κατέστησε τη χώρα αυτή έναν πιστό σύµµαχο του Ιράν, κύριο εχθρό σήµερα των Ηνωµένων Πολιτειών.
Όσον αφορά το σήμερα, οι συνέπειες της επιδίωξης του Μπενιαμίν Νετανιάχου για αλλαγή καθεστώτος στο Ιράν, είναι αχαρτογράφητες. Αν το τρέχον καθεστώς ανατραπεί, δεν γνωρίζουμε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα. Έχουμε δει τι συνέβη στο Ιράκ. Έχουμε δει τι συνέβη στη Λιβύη. Κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει στην περίπτωση αυτή, ποιος θα αναλάβει την εξουσία και αν θα ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος.
Το Ιράν δεν αναπτύσσει πυρηνικά όπλα
Στις 25 Μαρτίου, η Διευθύντρια των Εθνικών Πληροφοριών των ΗΠΑ, Τούλσι Γκάμπαρντ, παρέδωσε μία από τις πιο σημαντικές εκθέσεις ασφαλείας της τελευταίας δεκαετίας: το Ετήσιο Πόρισμα Απειλών των Υπηρεσιών Πληροφοριών των ΗΠΑ. Η έκθεση ήταν ξεκάθαρη: «Το Ιράν δεν αναπτύσσει πυρηνικά όπλα. Ο Ανώτατος Ηγέτης Αλί Χαμενεΐ δεν έχει εγκρίνει την επανεκκίνηση του προγράμματος, που είχε διακοπεί το 2003».
Όμως, παρά την καθαρότητα των συμπερασμάτων της, το Κογκρέσο — Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί — φαίνεται να την αγνόησε επιδεικτικά. Και όχι μόνο – συνεχίζουν να μιλούν για “πυρηνική απειλή του Ιράν”, προωθώντας ενεργά μία πολεμική ατζέντα, βασισμένη σε ρητορική και όχι πληροφορία. Από την πλευρά του, ο Ραφαέλ Γκρόσι, επικεφαλής του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ), δήλωσε ότι δεν μπορεί να επιβεβαιώσει, ότι το Ιράν εργαζόταν για την παραγωγή ατομικής βόμβας, τονίζοντας ότι δεν υπάρχουν στοιχεία, ότι η Τεχεράνη είχε ξεκινήσει ή επρόκειτο να ξεκινήσει την παραγωγή πυρηνικών κεφαλών.
Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Νετανιάχου καλλιεργεί σκόπιμα εδώ και τουλάχιστον 25 χρόνια το σενάριο της “ιρανικής ατομικής βόμβας” και την απάντηση του κράτους του Ισραήλ στην “υπαρξιακή απειλή” που αντιμετωπίζει. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός έδωσε την εντολή για τις αεροπορικές επιδρομές, αμέσως μόλις κατάφερε να αποφύγει την πρόταση μομφής στο κοινοβούλιο. Μετά, θα ακολουθούσε η διάλυση της Κνεσέτ της Ισραηλινής Βουλής και, φυσικά, η επανέναρξη της έρευνας για τον Νετανιάχου, με ενδεχόμενο φυλάκισής του για 3 υποθέσεις διαφθοράς…
Η προσπάθεια των ΗΠΑ και του Ισραήλ να προκαλέσουν καθεστωτική αλλαγή στο Ιράν θυμίζει Βαγδάτη του 2003 και Καράκας του 2002. Η ίδια η Γκάμπαρντ αποκλείστηκε από καίρια σύσκεψη του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, από τον Ντόναλντ Τραμπ, οποίος φέρεται να δήλωσε: «Δεν με νοιάζει τι είπε». Κι όμως, τέσσερις ξεχωριστές πηγές επιβεβαιώνουν στο CNN, πως καμία νέα ένδειξη για πρόγραμμα πυρηνικών όπλων στο Ιράν δεν υπάρχει. Όσον αφορά τα αποτελέσματα των αμερικανοισραηλινών επιχειρήσεων, παρά τις πανηγυρικές δηλώσεις της Ουάσινγκτον και του Τελ Αβίβ, το Ιράν φαίνεται να είχε προνοήσει.
Η Τεχεράνη, έχοντας τους σχεδιασμούς της για μία ενδεχόμενη αμερικανική επίθεση, είχε ήδη απομακρύνει το μεγαλύτερο μέρος του εμπλουτισμένου ουρανίου από Φορντόου και Ισφαχάν, μεταφέροντάς το —πιθανόν— σε υπόγειες ή κινητές εγκαταστάσεις, εκτός εμβέλειας αμερικανικών βομβών. Αυτό σημαίνει ότι: Η υποδομή για την κατασκευή πυρηνικού όπλου παραμένει άθικτη.
Η αμερικανική επίθεση
Σύμφωνα με τα ιρανικά κρατικά μέσα ενημέρωσης, η αμερικανική επίθεση στόχευσε την είσοδο του πυρηνικού σταθμού εμπλουτισμού στο Φορντόου, που βρίσκεται δεκάδες μέτρα κάτω από το έδαφος, με προκαταρκτικές αναφορές να δείχνουν ότι οι βασικές φυγοκεντρητές είχαν ήδη αφαιρεθεί από τις εγκαταστάσεις στο Φορντόου και το Νατάνζ πριν από την επίθεση. Η ιρανική κυβέρνηση τόνισε περαιτέρω, ότι ο σχεδιασμός αυτών των εγκαταστάσεων σε βάθος, αποτέλεσμα ετών εγχώριας επιστημονικής εμπειρογνωμοσύνης, είχε εξουδετερώσει κάθε προσπάθεια για την επίτευξη ενός συντριπτικού πλήγματος.
Παρότι το βάθος της βασικής εγκατάστασης εμπλουτισμού του Ιράν είναι άγνωστο, σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας (IAEA), βρίσκεται σε βάθος 100 μέτρων κάτω από βραχώδες έδαφος. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι προσβάσιμη από τις αμερικανικές βόμβες GBU-57 Massive Ordnance Penetrator, οι οποίες φτάνουν μόνο μέχρι περίπου 60 μέτρα. Τέτοια βάθη είναι αδύνατον να διατρηθούν από οποιαδήποτε συμβατική βόμβα αέρος, ακόμη και από τις πανίσχυρες GBU-57. Αξιόπιστες πηγές, όπως το Fox News και ιρανικά πρακτορεία επιβεβαιώνουν πως οι επιθέσεις επικεντρώθηκαν στις επιφανειακές εισόδους του συγκροτήματος – όχι στο εργοστάσιο εμπλουτισμού ουρανίου καθαυτό. Ούτε υπήρξαν σεισμικές ενδείξεις, διαρροές ραδιενέργειας ή μετακινήσεις πολιτικού πληθυσμού. Εν ολίγοις: ο στόχος έμεινε άθικτος.
Επιπρόσθετα, αν και ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, διακήρυξε πως οι επιδρομές «κατέστρεψαν πλήρως και ολοκληρωτικά» τρεις βασικές υποδομές του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος, μια διαρροή απόρρητης έκθεσης της DIA (Υπηρεσία Στρατιωτικών Πληροφοριών) αμφισβητεί ευθέως αυτή την εκτίμηση. Η πραγματικότητα φαίνεται να είναι πολύ πιο σύνθετη. Η έκθεση αναφέρει πως οι επιθέσεις πιθανότατα καθυστέρησαν το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν για λίγους μήνες – όχι χρόνια – και πως δεν καταστράφηκε το απόθεμα εμπλουτισμένου ουρανίου.
Ηθικό σκάνδαλο
Το επικίνδυνο δεν είναι μόνο ο πόλεμος. Είναι το γεγονός, ότι ο ίδιος ο πόλεμος θεμελιώνεται πάνω σε αποδεδειγμένα ψευδή αφήγηση — μια ιστορία που η πολιτική ηγεσία των ΗΠΑ επιλέγει να επαναλαμβάνει, εθελοτυφλώντας, ακόμα και απέναντι στα στοιχεία των μυστικών υπηρεσιών της. Η ευκολία με την οποία πολιτικοί ηγέτες διαστρεβλώνουν τα ευρήματα των υπηρεσιών ασφαλείας, όχι από άγνοια, αλλά για να νομιμοποιήσουν έναν πόλεμο, αποτελεί ύψιστο πολιτικό και ηθικό σκάνδαλο.
Ακόμα και αν το Ιράν έχει την πρόθεση να ολοκληρώσει ένα πυρηνικό όπλο, θα χρειασθεί ικανό χρόνο, κάτι που καθιστά το επιχείρημα περί άμεσης απειλής απολύτως έωλο. Όσον αφορά την δυνατότητα του Ιράν να κατασκευάσει πυρηνικό όπλο χρειάζεται ουράνιο εμπλουτισμένο κατά 60%, για να μπορέσει να προχωρήσει σε ένα “ξέσπασμα” (breakout). Η Διεθνής Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας (IAEA) εκτίμησε, τον Μάιο, ότι το Ιράν διαθέτει συνολικά 408,6 κιλά εμπλουτισμένου ουρανίου, ενώ οι προηγμένες φυγοκεντρητές στις εγκαταστάσεις του Νατάνζ και του Φορντόου παρήγαγαν μέχρι τώρα, κατά μέσο όρο 33,5 κιλά τον μήνα. Σε κάθε περίπτωση, θα είναι δύσκολο για το Ισραήλ να καταστρέψει πλήρως την ικανότητα του Ιράν για εμπλουτισμό, σε “ενδεχομένως ακόμη άγνωστες εγκαταστάσεις”.