Άρθρο του διευθυντή της Milliyet για το Κυπριακό

Την άνοιξη του 1989, ο τότε πρόεδρος του CTP [Cumhuriyetçi Türk Partisi] Özker Özgür μίλησε σε συγκέντρωση στη Λευκωσία. Είπε: «Όπως οι Βούλγαροι αφομοιώνουν τους Τούρκους, έτσι και οι Τούρκοι αφομοιώνουν τους Κύπριους». Μετά από αυτήν τη δήλωση, η Τουρκική ‘Πρεσβεία’ κατέσχε το τουρκικό διαβατήριο του Özker Özgür και του επέβαλε έκδοση θεώρησης εισόδου στην Τουρκία.

Ο ίδιος Özker Özgür, ο οποίος αργότερα έγινε Αναπληρωτής ‘Πρωθυπουργός’, συνεργάστηκε αρκετά στενά με την Τουρκική Δημοκρατία. Το 2025, η φράση «οι Τούρκοι αφομοιώνουν τους Κύπριους» ειπώθηκε άλλη μια φορά, αυτήν τη φορά απευθύνθηκε προς τον Ε/Κ Πρόεδρο.

Το 2025 είναι μια χρονιά που ακόμη και το αριστερό ΑΚΕΛ γιορτάζει την επέτειο της ίδρυσης της ΕΟΚΑ και η Ελληνοκυπριακή Ορθόδοξη Εκκλησία, χορηγός και εμπνευστής της ιδέας της ‘Enosis’, μιλά για εκδίωξη όλων των Τούρκων από το νησί. Ομάδα που αυτοαποκαλείται Κίνημα Κυπρίων για την Ειρήνη και την Αλληλεγγύη επισκέφθηκε τον ηγέτη της ‘Ελληνοκυπριακής Διοίκησης της Νότιας Κύπρου’ (‘ΕΔΝΚ’) Νίκο Χριστοδουλίδη και παραπονέθηκε για την Τουρκία. Τα μέλη του Νέου Κυπριακού Κόμματος [Yeni Kıbrıs Partisi] και το κόμμα Ενωμένη Κύπρος [Birleşik Kıbrıs Partisi], που προέκυψε από το πρώτο, τα οποία προσέτρεξαν στο ‘παλάτι’ της ε/κ πλευράς και διαμαρτυρήθηκαν για την Τουρκία, θα με αποκαλέσουν αμέσως φασίστα.

Εμένα, που όπως λένε οι ίδιοι ήμουν ο πρώτος «Τούρκος», που γυρνούσα από χωριό σε χωριό και έπαιξα θέατρο στο Εργατικό Θέατρο Maraş, ένα πολιτικό θέατρο. Ήμουν επίσης από εκείνους που συμμετείχαν στην απεργία πείνας Sarayönü το 1989 στη Λευκωσία. Ήμουν ανάμεσα σ’ αυτούς που ανέβηκαν στο οδόφραγμα του Λήδρα Παλάς το 1990, κατά την παλαιστινιακή Ιντιφάντα. Επίσης, μπορούν να ψάξουν και να βρουν τη συνέντευξη που έκανα με τον Alpay Durduran, τον ιδρυτή του κόμματος [σ.σ. YKP], το 1990. Σε εκείνη τη συνέντευξη, ο Alpay Durduran είχε αναφερθεί στο πόσο μεγάλος εργοδότης ήταν το ΑΚΕΛ του ‘Νότου’, που παρουσιαζόταν ως επαναστατικό. Και η κλασική κυπριακή αριστερά ήταν πολύ θυμωμένη με εκείνη τη συνέντευξη. Μιλάνε για μεταφορά πληθυσμών [από την Τουρκία] και για εγκαθίδρυση ‘διοίκησης μαριονέτας’, μια περιγραφή αστεία σε έναν τόπο όπου είναι εύκολο να βρίζεις την Τουρκία αλλά δύσκολο να πεις κάτι εναντίον του ΑΚΕΛ και της ε/κ κοινότητας.

Ο Şener Levent, ο οποίος έχει χαρακτηρίσει «εχθρό» την Τουρκία στην εφημερίδα Afrika, είχε γράψει στην ε/φ Söz στις 12 Ιουλίου 1980 ότι «υπεράσπιση του ΑΚΕΛ σημαίνει υπεράσπιση της ένωσής μας». Προσποιούμενοι ότι κάποια πράγματα δεν συνέβησαν ποτέ, δεν πρόκειται ποτέ να οδηγηθούμε στην ειρήνη, μόνο σε αιχμαλωσία. Αναρωτιέται κανείς αν αυτό είναι το ζητούμενο.

Πρώτον, ας είμαστε ρεαλιστές, οι περισσότεροι από τους πολιτικούς της παλαιότερης γενιάς τους οποίους σέβεται πιο πολύ σήμερα η κυπριακή αριστερά είναι πολιτικοί που συμμετείχαν στην Αντίσταση του Erenköy κατά του Γρίβα και της ΕΟΚΑ. Αυτή η λίστα ξεκινά από τον Naci Talat και φτάνει μέχρι τον Alpay Durduran. Τότε υπήρχε η ΕΟΚΑ, σήμερα υπάρχει το ΕΛΑΜ και άλλοι Ε/Κ φασίστες. Η Εκκλησία είναι η ίδια, και μάλιστα έχει ριζοσπαστικοποιηθεί περαιτέρω.

Το ΑΚΕΛ και οι Τούρκοι

Πολλοί αντιπολιτευόμενοι πολιτικοί, συμπεριλαμβανομένων και φίλων μου ποιητών, που αγαπώ πολύ τα ποιήματά τους, υπερασπίζονται την ‘κυπριακότητα’ εδώ και πολύ καιρό. Δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα με την υπεράσπισή της ως κουλτούρας, αλλά πρέπει να είμαστε ρεαλιστές: δεν υπάρχει έθνος ‘Κυπρίων’. Κι αν δεν έχουν σημασία τα δικά μου λόγια, ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ Σέρβας δεν είχε πει το 1943 πως δεν υπάρχει έθνος Κυπρίων, ότι η γλώσσα είναι διάλεκτος και πως όλοι γνωρίζουν ότι στην πραγματικότητα μιλούν ελληνικά;

Το ίδιο το ΑΚΕΛ δεν όριζε τους Τούρκους ως ‘μειονότητα’ πριν από το δημοψήφισμα για την ‘Enosis’; Ποιος επιτέθηκε στον Mehmet Ali Talat στη Λεμεσό, ο οποίος προσπαθούσε να κάνει μια έντιμη ειρήνη έχοντας τη δύναμη της Τουρκίας πίσω του, και τι συνέβη σε αυτούς που του επιτέθηκαν;

Το περασμένο καλοκαίρι, το ΕΛΑΜ ξυλοκόπησε και έστειλε στο νοσοκομείο 6 Τούρκους νέους που πέρασαν στον ‘Νότο’. Η εφημερίδα του κόμματος που επικαλείται ότι υπερασπίζεται την ειρήνη απέκρυψε αυτή την είδηση από τους αναγνώστες της.
Το να μην λες τίποτα για τους φασίστες του ‘Νότου’ και να αποκαλείς φασίστες αυτούς που υπερασπίζονται την Τουρκία σημαίνει ότι δεν είσαι δημοκράτης αλλά στρουθοκάμηλος.

Δεν είμαι τόσο αιθεροβάμων ώστε να λέω ότι κάθε πολιτική που έχει ακολουθήσει η Τουρκία στην Κύπρο ήταν σωστή.
Από την άλλη πλευρά, όμως, δεν πρόκειται ούτε και να χειροκροτήσω τις αντιτουρκικές και αντι-ερντογανικές δηλώσεις προβεβλημένων βουλευτών του CTP στη ‘Συνέλευση’ της ‘ΤΔΒΚ’. Δεν θα μακρηγορήσω, στο παρελθόν είχα δει ανθρώπους που εξηγούσαν την ανάγκη για ειρήνη στην Κύπρο συγκρίνοντας τον μισθό τους σε τουρκικές λίρες με τον μισθό ενός Ε/Κ δημόσιου υπαλλήλου σε ευρώ. Σε μια εποχή που έχει ανέβει τόσο πολύ ο φασισμός στον ‘Νότο’, το να παίρνουμε θέση με το βλέμμα στον μισθό που θα φέρει η ειρήνη σε ευρώ οδηγεί απλώς σε μελλοντικά έργα με τίτλο «Πατρίδα ή Ευρώ».

Αντί να πηγαίνει κανείς στο Ε/Κ Προεδρικό Μέγαρο προκειμένου να διαμαρτυρηθεί για την Τουρκία, θα πρέπει να πηγαίνει για να ρωτήσει γιατί η ΕΕ δεν συμπεριλαμβάνει την τουρκική στις γλώσσες της, παρόλο που η τουρκική γλώσσα είναι επίσημη στο Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Επίσης, θα πρέπει να πηγαίνει για να μιλήσει για τις βάσεις που άνοιξαν οι ΗΠΑ μετά το Ηνωμένο Βασίλειο και για την κρυφή κατοχή του ‘Νότου’ από τους Ισραηλινούς.

Η ξεδιαντροπιά τους να ζητούν από τον Ε/Κ Πρόεδρο απογραφή πληθυσμού υπό την εποπτεία των Ηνωμένων Εθνών και η έλλειψη βούλησης να μιλήσουν για τις διακρίσεις των Ελληνοκυπρίων σε βάρος παιδιών που γεννιούνται σε μικτούς γάμους σημαίνουν ότι δεν επιδιώκουν την ειρήνη αλλά την υποταγή. Οι ρεαλιστές γνωρίζουν ότι η λύση των προβλημάτων της ‘Βόρειας Κύπρου’ βρίσκεται στην Άγκυρα και όχι στο Ε/Κ Προεδρικό Μέγαρο.