“Το Πάθος της Ζαν Ντ΄ Αρκ”: Μία κλασική ταινία για την απελευθέρωση από τα δεσμά

Συγκινούμαι κάθε φορά που βλέπω και διαπιστώνω ότι ταινίες, μεγάλα ποιητικά αριστουργήματα, δεν παλιώνουν, αλλά λάμπουν με ένα Φάος ομηρικόν, πολυδιαστασιακό, καθ’ ότι προέρχονται από τον πλατωνικό κόσμο των Ιδεών και εφαρμόζουν άγνωστες σε εμάς διαφορικές εξισώσεις του Σύμπαντος Κόσμου, που εύχομαι ποτέ να μην αποκαλυφθούν σε σκοτεινούς νόες, γιατί – σίγουρα – θα τις χρησιμοποιήσουν για μη κοινωφελείς σκοπούς…

Η Ιερά Εξέταση κατηγορεί την Ιωάννα της Λωραίνης για δύο λόγους: Ότι διατείνεται πως έχει την Θεία Χάρη, αν κι εκείνη απαντάει διπλωματικά, και γιατί επιμένει να φοράει αντρικά ρούχα. Άρα, εάν ως “μάγισσα” τους διέφευγε με κάποια σοφίσματα, ως παρενδυτική αποκλείεται από τη Θεία Λειτουργία κι αφορίζεται… Αυτή η ταινία είναι διαχρονική, είναι ο αγώνας τού Θεανθρώπου να μας απελευθερώσει από δυσθεώρητα δεσμά… Χαρακτηριστική η σκηνή όπου η Ζαν Ντ΄ Αρκ με το πρόσωπο γερμένο σαν τον Εσταυρωμένο, μεταξύ δύο ληστών, διώχνει μια μύγα από τα μάτια της.

Πρόκειται για τις “Μύγες-Ερινύες” στο ομώνυμο έργο τού Ζαν-Πωλ Σαρτρ, που αρνήθηκε το Νόμπελ, γιατί το είχε πάρει ο φιλοναζιστής Κνουτ Χάμσουν, που χάρισε το τεράστιο ποσό τού βραβείου στον Γκαίμπελς!!! Παντού και πάντα τα ίδια. Οι προσωρινές τυραννίες από τον Κρέοντα στη μυθική Θήβα μέχρι και πρότινος, δεν ανέχονται τους αυθεντικούς, τους εμπνευσμένους, τους φωτισμένους, διότι η Αλήθεια, το Φως, η Χαρά, το Γέλιο, η ευτυχής Δημιουργία, η έμπνευση… ακυρώνουν κάθε προσπάθεια υποδούλωσης τού ανθρωπίνου είδους.

Ας υπεραμυνθούμε λοιπόν των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων πάση θυσία… Η κακοπαθημένη ηρωίδα Ιωάννα μάς δείχνει το δρόμο… Δείτε αυτή την ταινία ειδικά με τα παιδιά σας. Να μάθουν ότι ο κόσμος που θα εργασθούν δεν είναι (ακόμη) η Εδέμ… κι ότι για την καινούργια διαρκή Αναγέννηση πρέπει να παλέψουμε όλες/όλοι/όλα μαζί. Ο Ντράγιερ εικονογραφεί απελπιστικά την σταδιακή παραδοχή της Αγίας, καθώς και την αποδοχή της αναπόφευκτης μοίρας της, με μία ποιητικότητα που θα διδάσκεται για αιώνες. Το αυθεντικό λάμπει εσαεί… και δεν καίγεται στη φωτιά σαν διαμάντι. Εγγράφεται το Αληθινό στα Ακασικά Αρχεία και παραμένει εκεί ανεξίτηλο για πάντα. Δεν απορώ πώς μια βωβή ασπρόμαυρη ταινία τού προηγουμένου αιώνα μπορεί να είναι τόσο γλαφυρή.

Η ταινία “Το Πάθος της Ζαν Ντ’ Αρκ”

(La Passion de Jeanne d’ Arc), 1928, Ασπρόμαυρη, Διάρκεια: 110′, Γαλλική

Το 1431, η Ζαν ντ’ Αρκ δικάζεται με την κατηγορία της αίρεσης, εκείνη όμως επιμένει πως βλέπει ιερά οράματα.

Σκηνοθεσία: Καρλ Ντράγιερ
Με τους: Φαλκονέτι, Αντονέν Αρτό, Μισέλ Σιμόν.