Νέα συμφωνία υπέγραψαν Τουρκία-Λιβύη! – Αντιδράσεις για την ρηματική διακοίνωση

Η «Συμφωνία Kαλής Θέλησης» υπεγράφη στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ του Επιχειρηματικού Συμβουλίου Τουρκίας-Λιβύης που ανήκει στο Συμβούλιο Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων (DEIK) της Τουρκίας και της «Αρχής Εκθέσεων και Συνεδρίων της Λιβύης», της «Emaar Libya Holding» και της «Εθνικής Εταιρείας Μεταλλείων της Λιβύης», με στόχο την αύξηση του όγκου διμερούς εμπορίου και την ενίσχυση της συνεργασίας στους τομείς της ενέργειας, της εξόρυξης και των υποδομών.

Σύμφωνα με το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu, η συμφωνία υπεγράφη από τον Μουρταζά Καρανφίλ, πρόεδρο του DEIK, και τον Φουάντ αλ Αουάμ, διευθύνοντα σύμβουλο της Emaar Libya Holding. Ο πρόεδρος του DEIK δήλωσε ότι η νέα συμφωνία με τη Λιβύη θα εμβαθύνει τη συνεργασία στην περιοχή, προσθέτοντας ότι στόχος είναι η ανάπτυξη των σχέσεων, ιδίως με το ανατολικό τμήμα της χώρας. Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στα πλούσια κοιτάσματα ορυκτών που ανακαλύφθηκαν στη νότια Λιβύη τα τελευταία χρόνια.

«Ζητήσαμε να μας υποβάλουν χάρτες των ορυχείων που βρίσκονται κυρίως στο νότιο τμήμα της χώρας και να μας ενημερώσουν για τις περιπτώσεις που παρουσιάζουν προτεραιότητα για επενδύσεις και συνεργασία. Σε αντάλλαγμα, στόχος μας είναι να φέρουμε σε επαφή την τουρκική βιομηχανία εξορύξεων με την ανατολική Λιβύη, οργανώνοντας, αν χρειαστεί, B2B συναντήσεις με τις εταιρείες μας» δήλωσε ο Μουρταζά Καρανφίλ. Ο ίδιος επισήμανε ότι το νότιο τμήμα της Λιβύης διαθέτει σημαντικά αποθέματα ορυκτών που προσελκύουν το ενδιαφέρον πολλών χωρών.

Από την πλευρά του, ο διευθύνων σύμβουλος της Emaar Libya Holding Φουάντ αλ Αουάμ δήλωσε: «Η Τουρκία είναι μια πολύ ισχυρή χώρα στον τομέα της οικονομίας και της ενέργειας. Εμείς, ως Emaar Holding, θα υπογράψουμε συμφωνίες με την Τουρκία σε αυτούς τους τομείς. Παράλληλα, συνεχίζουμε τις προσπάθειές μας για τη μεταφορά της τουρκικής αγοράς στη Λιβύη, τη δημιουργία μόνιμης αγοράς για τα τουρκικά προϊόντα και τη διανομή των προϊόντων». Η Emaar Libya Holding ιδρύθηκε το 2023 με έδρα την Βεγγάζη στην ανατολική Λιβύη.

Το Μαξίμου για την ρηματική διακοίνωση

“Δεν παράγει κανένα αποτέλεσμα η ρηματική διακοίνωση της Λιβύης – Δεν βάζουμε στο ζύγι ποιος θα ενοχληθεί από την άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων”, αναφέρει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης.

«Η αντίδραση δεν παράγει κανένα αποτέλεσμα» ήταν το σχόλιο του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη σε ερώτηση που δέχθηκε για τη ρηματική διακοίνωση της Λιβύης στον ΟΗΕ προσθέτοντας ότι «δεν προσθέτει κάτι στα χιλοειπωμένα που δεν αναγνωρίζονται από κανέναν όπως το άκυρο και ανυπόστατο τουρκολιβυκό μνημόνιο».

«Μετά από πάρα πολλά χρόνια η χώρα έχει συγκεκριμένη δράση με αποτύπωμα και αποτέλεσμα και η δράση φέρνει αντίδραση. Όλα αυτά είναι αντιδράσεις σε συγκεκριμένα βήματα που είχε κάνει η Ελλάδα και δεν είχε κάνει για δεκαετίες» σχολίασε, επίσης, ο κ. Μαρινάκης.

Απαντώντας παράλληλα «στους καθ έξιν ανησυχούντες στο πολιτικό σύστημα και στα μέσα που προάγουν ρητορική ενδοτικότητας» ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είπε «εμείς δεν έχουμε αποφασίσει να βάλουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο εθνικό ζύγι με βάση ποιος θα ενοχληθεί. Θα τα προασπίσουμε, θα τα υπερασπιστούμε πατώντας στο Δίκαιο της Θάλασσας»

Στο πλαίσιο αυτό ο Παύλος Μαρινάκης παρουσίασε μια σειρά πρωτοβουλιών που, όπως είπε, «ψήλωσαν» την Ελλάδα:

– προχωράμε τις αδειοδοτήσεις οικοπέδων για έρευνες υδρογονανθράκων με αμερικανικούς κολοσσούς

– προχωρήσαμε στον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό που αποτυπώνονται τα απώτατα δυνητικά όρια της χώρας με τη σφραγίδα της ΕΕ

– κάναμε συμφωνίες οριοθέτησης ΑΟΖ με Ιταλία και Αίγυπτο υποδειγματικές με βάση το διεθνές δίκαιο

– επεκτείναμε την αιγιαλείτιδα ζώνη στα 12 μίλια προς δυσμάς

– αποτρέψαμε την υβριδική απειλή στον Έβρο

– εξοπλίζουμε τις Ένοπλες Δυνάμεις

«Εμείς κάνουμε εξωτερική πολιτική με πράξη χωρίς ψευτοπατριωτικές κορώνες σε πείσμα όσων θέλουν να στήσουν ένα ψεύτικο αφήγημα» κατέληξε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Το ΠΑΣΟΚ

Δήλωση Δημήτρη Μάντζου, υπεύθυνου Κ.Τ.Ε. Εξωτερικών ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής

Μετά τις νέες πληροφορίες που ανέκυψαν -με ιδιαίτερη καθυστέρηση και αυτή τη φορά- για ακόμη μία ρηματική διακοίνωση της Λιβύης στον ΟΗΕ, αυτή τη φορά για τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό της χώρας μας, με ευθεία επίκληση του άκυρου και ανυπόστατου τουρκολιβυκού μνημονίου του 2019 και κατάθεση χάρτη που παραβιάζει ευθέως το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, προσεγγίζοντας τη νότια ακτή της Κρήτης, ανακύπτουν συγκεκριμένα σοβαρά ερωτήματα:

-Σε πόσες ρηματικές διακοινώσεις έχει προχωρήσει, τελικά η Κυβέρνηση της Λιβύης εναντίον της Ελλάδας και των εθνικών κυριαρχικών της δικαιωμάτων;

-Έχει προβεί σε ανάλογες ρηματικές διακοινώσεις η Ελληνική Κυβέρνηση ώστε να αντικρούσει την αμφισβήτηση των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων; Τι άλλα μέτρα έχει πάρει έναντι της τουρκολιβυκής προκλητικότητας και πότε;

-Ο κ. Υπουργός Εξωτερικών, λίγες ώρες μετά την επίσκεψή του στην Τρίπολη, βρέθηκε στην έδρα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, όπου λαμβάνουν χώρα όλες αυτές οι προκλητικές ενέργειες της Τρίπολης. Έκανε οποιαδήποτε αναφορά στις νέες εξελίξεις;

-Πώς προτίθεται η Κυβέρνηση να αξιοποιήσει, επιτέλους, την ιδιότητα της χώρας μας ως Μη Μόνιμου Μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, για τον σεβασμό του διεθνούς δικαίου και της έννομης τάξης στην Ανατολική Μεσόγειο;

ΣΥΡΙΖΑ

Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ καταδικάζει απερίφραστα την κατάθεση συντεταγμένων εξωτερικών ορίων υφαλοκρηπίδας στον ΟΗΕ, από την προσωρινή κυβέρνηση της Τρίπολης, η οποία, όπως τονίζει, «παραβιάζει εκ νέου το Δίκαιο της Θάλασσας και την Συμφωνία Οριοθέτησης Ελλάδος – Αιγύπτου, υιοθετώντας τις θέσεις του τουρκικού αναθεωρητισμού σύμφωνα με τις οποίες τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα». Όπως τονίζει η Κουμουνδούρου, «η κυβέρνηση βρίσκεται εκ νέου πολλαπλώς εκτεθειμένη, καθώς οι αποκαλύψεις για την νέα αυτή παράνομη κίνηση της Λιβύης έρχονται στο φως λίγο μετά την επίσκεψη Γεραπετρίτη στην Τρίπολη».

«Η κυβέρνηση ωστόσο οφείλει να απαντήσει άμεσα στον ελληνικό λαό: Γνώριζε για την ύπαρξη του εν λόγω εγγράφου το οποίο κατατέθηκε στις 27 Μαΐου και δημοσιεύθηκε στις 2 Ιουλίου, δηλαδή αρκετές ημέρες πριν τις επισκέψεις Γεραπετρίτη σε Βεγγάζη και Τρίπολη και την επίσκεψη Πλεύρη;», ρωτά ο ΣΥΡΙΖΑ, σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Εάν ναι, γιατί ο ΥΠΕΞ στις δηλώσεις του δεν έκανε καμία αναφορά σε αυτό το ζήτημα που να διαφυλάττει τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και αρκέστηκε σε βαρύγδουπες δηλώσεις περί διεθνούς δικαίου, ενώ η Λιβύη είχε ήδη προχωρήσει με μονομερείς ενέργειες που το παραβιάζουν κατάφωρα;».

Υπογραμμίσει, παράλληλα, πως «εάν πάλι ο κύριος Γεραπετρίτης δεν το γνώριζε, το έλλειμμα στην εξωτερική πολιτική και η ανευθυνότητα της κυβέρνησης είναι πολύ μεγαλύτερα από ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς. Υπό αυτά τα δεδομένα», επισημαίνει, μάλιστα, «προκαλεί απορία το γεγονός ότι ο κύριος Γεραπετρίτης παραμένει ακόμη στη θέση του ΥΠΕΞ όταν κινείται από εθνική ήττα σε εθνική ήττα, με ιδιαιτέρως ανεπαρκείς χειρισμούς».

Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο για «συνεχιζόμενο διπλωματικό φιάσκο με την Λιβύη», το οποίο «καταδεικνύει με τον πλέον εμφατικό τρόπο το γεγονός ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη ζημιώνει πολλαπλώς τα εθνικά συμφέροντα και έχει παράλληλα απομονώσει τη χώρα από το περιφερειακό δίκτυο συμμαχιών, βασιζόμενη στο δόγμα του δεδομένου συμμάχου που περιμένει η Ουάσινγκτον και οι Βρυξέλλες να εκπροσωπούν τα συμφέροντά της».

«Η κυβέρνηση, οφείλει να κινητοποιηθεί άμεσα από κοινού τόσο με την Αίγυπτο όσο και με την ΕΕ προκειμένου η Λιβύη να σεβαστεί στην πράξη το διεθνές δίκαιο, τόσο όσον αφορά την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών όσο και το μεταναστευτικό, ερχόμενη αντιμέτωπη με σοβαρές κυρώσεις σε διαφορετική περίπτωση», σημειώνει καταληκτικά.

Η πρόκληση από την Λιβύη

Σε νέα προκλητική ενέργεια προέβη η Λιβύη, η οποία από τις 27 Μαΐου έχει καταθέσει ρηματική διακοίνωση στον ΟΗΕ, με την οποία καταγγέλλει τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό της Ελλάδας.

Η Λιβύη σε αυτή τη ρηματική διακοίνωση που κατέθεσε στον ΟΗΕ κινείται ξεκάθαρα στη γραμμή της Τουρκίας, ενώ επικαλείται παλαιότερες επιστολές που έχει στείλει στα Ηνωμένη Έθνη. Παράλληλα αμφισβητεί τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό της Ελλάδας λέγοντας πως δεν έχει καμία ισχύ για την Λιβύη και παρουσιάζει τον δικό της, περιλαμβάνοντας και το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο.

Μάλιστα θεωρεί πως η οριοθέτηση Ελλάδας – Αιγύπτου είναι άκυρη και παράνομη και καταγγέλλει πως ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός της Ελλάδας παραβιάζει τις θαλάσσιες δικαιοδοσίες της Λιβύης στη Μεσόγειο.

Με προκλητική διάθεση η Λιβύη υποστηρίζει πως «ούτε η Ελλάδα, ούτε η Αίγυπτος έχουν κυριαρχικά δικαιώματα στις θαλάσσιες περιοχές που οριοθετούνται μεταξύ της Λιβύης και της Τουρκίας σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο».

Ακόμη υιοθετεί την λογική ότι τα νησιά, όπως η Κρήτη, δεν δικαιούνται υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, ενώ φτάνει στο σημείο να αμφισβητήσει την συμφωνία Ελλάδας-Ιταλίας για αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) στο Ιόνιο.

«Το νότιο τμήμα της ανακηρυχθείσας ελληνικής ΑΟΖ στο Ιόνιο Πέλαγος είναι παράνομο στο βαθμό που αγνοεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Λιβύης στη σχετική θαλάσσια περιοχή και παραβιάζει την υφαλοκρηπίδα της Λιβύης στη Μεσόγειο Θάλασσα», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Στην Τρίπολη απάντησαν ελληνικές διπλωματικές πηγές τονίζοντας ότι η ρηματική διακοίνωση αυτή «δεν παράγει έννομα αποτελέσματα». Προσθέτουν ακόμη ότι οι θέσεις αυτές «έχουν τεθεί στο παρελθόν και απαντηθεί προσηκόντως από την Ελλάδα και την Αίγυπτο».

Από την Αθήνα διαμηνύεται, επίσης, ότι «τέτοιες θέσεις δεν παραπέμπουν σε ετοιμότητα για επανέναρξη συνομιλιών για οριοθέτηση Υφαλοκρηπίδας και Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, βάσει του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας».

Ο ΘΧΣ, που κατέθεσε η Λιβύη:

«Πρώτον, η Λιβύη και η Τουρκία υπέγραψαν στις 27 Νοεμβρίου 2019 μνημόνιο συμφωνίας για την οριοθέτηση των περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας στη Μεσόγειο Θάλασσα. Το εν λόγω Μνημόνιο Συνεννόησης κατατέθηκε αρμοδίως στη Γραμματεία των Ηνωμένων Εθνών σύμφωνα με το άρθρο 102 του Χάρτη στις 11 Δεκεμβρίου 2019 και αποτελεί δίκαιη λύση που επιτεύχθηκε με βάση το διεθνές δίκαιο.

Ούτε η Ελλάδα, ούτε η Αίγυπτος έχουν κυριαρχικά δικαιώματα στις θαλάσσιες περιοχές που οριοθετούνται μεταξύ της Λιβύης και της Τουρκίας σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.

Δεύτερον, η Λιβύη θεωρεί ότι η Συμφωνία του 2020 για την οριοθέτηση των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου είναι άκυρη (null and void) καθώς δεν συνάδει με το διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένης της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, ιδίως με την αρχή της ευθιδικίας.

Οι προσπάθειες της Ελλάδας και της Αιγύπτου να ορίσουν και να αδειοδοτήσουν περιοχές για δραστηριότητες που αφορούν έρευνες για υδρογονάνθρακες το 2014 και το 2021 αντίστοιχα, και πιο πρόσφατα, τον Απρίλιο του 2024, η έγκριση της Ελλάδας για έρευνες υδρογονανθράκων νότια της Κρήτης παραβιάζουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Λιβύης στη Μεσόγειο Θάλασσα.

Συγκεκριμένα, η Ελλάδα συνεχίζει τις μονομερείς δραστηριότητες έρευνας και γεώτρησης στις εν λόγω λεγόμενες υπεράκτιες περιοχές αδειοδότησης από τις 26 Νοεμβρίου 2022, αγνοώντας πλήρως τα κυριαρχικά δικαιώματα της Λιβύης και παραβιάζοντας σοβαρά τους καθιερωμένους κανόνες και πρακτικές του διεθνούς δικαίου, συμπεριλαμβανομένης της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, σχετικά με την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας μεταξύ κρατών με αντικείμενες ακτές.

Τρίτον, ορισμένες από τις περιοχές του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδίου (ΘΧΣ) της Ελλάδας, όπως έχει δηλωθεί από το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας και το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας της Ελλάδας, με ημερομηνία 16 Απριλίου 2025, παραβιάζουν τις περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας της Λιβύης στη Μεσόγειο Θάλασσα.’

Συγκεκριμένα, ορισμένες περιοχές στο νότιο τμήμα του χάρτη του ελληνικού ΘΧΣ παραβιάζουν την υφαλοκρηπίδα της Λιβύης στη Μεσόγειο Θάλασσα, όπου η Λιβύη έχει ipso facto και ab initio κυριαρχικά δικαιώματα και δικαιοδοσία σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.

Επιθυμώ να τονίσω ότι ο ελληνικός ΘΧΣ δεν θα έχει καμία νομική ισχύ για τη Λιβύη.

Τέταρτον, η Ελλάδα κήρυξε αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) στο Ιόνιο Πέλαγος στις 17 Απριλίου 2025, με το υπ’ αριθμ. 59 ΦΕΚ της ίδιας ημέρας, το οποίο καταπατά την υφαλοκρηπίδα του κράτους της Λιβύης, όπου η Λιβύη έχει ipso facto και ab initio κυριαρχικά δικαιώματα και δικαιοδοσία σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. Τα νότια σύνορα της μονομερώς ανακηρυχθείσας ελληνικής ΑΟΖ δεν ισαπέχουν από τις ηπειρωτικές ακτές της Λιβύης και της Ελλάδας. Συνεπώς, το νότιο τμήμα της ανακηρυχθείσας ελληνικής ΑΟΖ στο Ιόνιο Πέλαγος είναι παράνομο στο βαθμό που αγνοεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Λιβύης στη σχετική θαλάσσια περιοχή και παραβιάζει την υφαλοκρηπίδα της Λιβύης στη Μεσόγειο Θάλασσα.

Ως γνωστόν, το διεθνές δίκαιο ενθαρρύνει τα κράτη να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για τη σύναψη προσωρινών ρυθμίσεων πρακτικής φύσης και να μην θέτουν σε κίνδυνο ή να παρεμποδίζουν την επίτευξη της τελικής συμφωνίας σχετικά με την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ. Ως εκ τούτου, η μονομερής ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ στο Ιόνιο Πέλαγος, κατά παράβαση της λιβυκής υφαλοκρηπίδας, αντιβαίνει στις καθιερωμένες αρχές του διεθνούς δικαίου της θάλασσας.

Η Λιβύη απορρίπτει πλήρως τις παράνομες και μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις περί θαλάσσιων συνόρων της Ελλάδας και της Αιγύπτου, καθώς και τις υπεράκτιες περιοχές που έχουν αδειοδοτηθεί στη Μεσόγειο Θάλασσα, με βάση αυτές τις διεκδικήσεις.

Η Λιβύη διατηρεί όλα τα νόμιμα δικαιώματά της επί των θαλάσσιων περιοχών, συμπεριλαμβανομένου του βυθού, του υπεδάφους και των υπερκείμενων υδάτων με τα οποία συνδέονται, που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο».

Στη ρηματική διακοίνωση της Τρίπολης τονίζεται «τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ της Λιβύης και της Αιγύπτου απεικονίζονται σύμφωνα με τη ρηματική διακοίνωση της Μόνιμης Αντιπροσωπείας της Λιβύης στα Ηνωμένα Έθνη με ημερομηνία 13 Φεβρουαρίου 2023 προς τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, με την οποία κατατέθηκαν τα ανατολικά όρια των περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας της Λιβύης στα Ηνωμένα Έθνη.

Από την άποψη της Λιβύης, τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ της Λιβύης και της Ελλάδας θα αντικατοπτρίζουν τη μέση γραμμή μεταξύ των ακτών των δύο ηπειρωτικών ακτών από γεωγραφική άποψη. Από την άποψη αυτή, όπως υποστηρίζεται από πολυάριθμα παραδείγματα νομολογίας και πρακτικής των κρατών, δεν μπορεί να υπάρξει αυτοματισμός στον ισχυρισμό ότι τα νησιά δημιουργούν περιοχές πλήρους θαλάσσιας δικαιοδοσίας.

Τα νησιά μπορούν να αγνοηθούν ή να έχουν περιορισμένη επήρεια στην οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων, εάν η θέση τους στρεβλώνει τη δίκαιη οριοθέτηση ή εάν υπάρχουν άλλες ειδικές σχετικές περιστάσεις. Η εν λόγω θαλάσσια οριοθέτηση πρέπει επίσης να σέβεται τόσο την εθνική νομοθεσία της Λιβύης όσο και το Μνημόνιο Συνεννόησης του 2019 μεταξύ της κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Τουρκίας και της κυβέρνησης της εθνικής συμφωνίας του κράτους της Λιβύης (σσ κυβέρνηση Σάραζ) για την οριοθέτηση των περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας στη Μεσόγειο Θάλασσα.

Ως εκ τούτου, σύμφωνα με τον κατάλογο των συντεταγμένων των θαλάσσιων συνόρων, τα βόρεια όρια της λιβυκής υφαλοκρηπίδας από τα ανατολικά προς τα δυτικά ξεκινούν από τα σημεία Β και Α, τα οποία είναι τα ανατολικά και δυτικά σημεία των θαλάσσιων συνόρων που συμφωνήθηκαν μεταξύ της Λιβύης και της Τουρκίας σύμφωνα με το Μνημόνιο Συνεννόησης του 2019. Στη συνέχεια, το σημείο Α εκτείνεται στη μέση γραμμή μεταξύ των ηπειρωτικών ακτών της Λιβύης και της Ελλάδας, η οποία εκτείνεται από τα σημεία 1 έως 12.

Ξεκινώντας από το σημείο 12, τα θαλάσσια σύνορα ακολουθούν τη μέση γραμμή μεταξύ της ιταλικής ηπειρωτικής χώρας, συμπεριλαμβανομένης της νήσου Σικελίας, και της λιβυκής ηπειρωτικής χώρας με την ευθεία γραμμή βάσης στις εκβολές του Κόλπου της Σύρτης, ο οποίος είναι ιστορικός κόλπος υπό λιβυκή κυριαρχία σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, μέχρι το σημείο 17.

Το σημείο 17 εκτείνεται νότια μέχρι το σημείο 18, όπου αρχίζουν τα όρια της υφαλοκρηπίδας μεταξύ Λιβύης και Μάλτας σύμφωνα με την απόφαση που εξέδωσε το Διεθνές Δικαστήριο το 1985 (Continental Shelf (Libyan Arab Jamahiriya Malta), η οποία εκτείνεται μέχρι το σημείο 28. Από εκεί, το θαλάσσιο όριο εκτείνεται βόρεια μέχρι το σημείο 29 και ακολουθεί τη μέση γραμμή μεταξύ της νήσου Σικελίας και της ηπειρωτικής Λιβύης μέχρι το σημείο 30.

Το θαλάσσιο όριο μεταξύ των σημείων 30 και 32 μέχρι τα χερσαία σύνορα μεταξύ Λιβύης και Τυνησίας απεικονίζει τα όρια της υφαλοκρηπίδας μεταξύ Λιβύης και Τυνησίας, όπως καθορίστηκε από το Διεθνές Δικαστήριο με απόφαση που εκδόθηκε το 1982 (Υφαλοκρηπίδα (Τυνησία/Λιβυκή Αραβική Δημοκρατία).