ΠΑΣΟΚ: Ο Έβρος διψάει και η Πολιτεία σιωπά

Η σχεδόν μηδενική παροχή του ποταμού Άρδα, τα νεκρά ψάρια στα νερά του Δέλτα Έβρου, τα εγκλωβισμένα άλογα και οι αγρότες που βλέπουν τις σοδειές τους να καταστρέφονται, δεν αποτελούν απλώς θλιβερές εικόνες. Είναι κραυγές αγωνίας ενός τόπου που εγκαταλείπεται συστηματικά.

Την ίδια ώρα, ο ποταμός Έβρος, που αποτελεί διακρατικό οικοσύστημα και πηγή ζωής για ολόκληρη την περιοχή, παρουσιάζει πρωτοφανή υποχώρηση της στάθμης του, με σοβαρές οικολογικές επιπτώσεις στο Δέλτα, στο έλος της Νυμφόπετρας και στους πληθυσμούς της άγριας πανίδας.

Η πτώση της ροής επηρεάζει άμεσα την άρδευση στον Νότιο Έβρο, ενώ παραμένουν αναπάντητα ερωτήματα σχετικά με την επίδραση παρεμβάσεων από τη μεριά της Τουρκίας.

Η λήξη της 60ετούς διακρατικής συμφωνίας Ελλάδας – Βουλγαρίας για τη διοχέτευση υδάτων μέσω του ποταμού Άρδα, στις 9 Ιουλίου 2024, με καθυστερημένη και αμφιβόλου αποτελεσματικότητας αντίδραση από την πλευρά της κυβέρνησης αποδεικνύει ότι το πρόβλημα δεν είναι έκτακτο ή συγκυριακό. Είναι αποτέλεσμα βαθιάς πολιτικής ανεπάρκειας.

Το ΠΑΣΟΚ έχει ήδη καταθέσει τρεις κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις για το θέμα του ποταμού Άρδα, χωρίς να έχουμε πάρει ουσιαστικές απαντήσεις.

Τις απαντήσεις όμως η κυβέρνηση τις οφείλει στους πολίτες του Έβρου που ταλανίζονται, ζώντας στην απόλυτη εγκατάλειψη και ανασφάλεια.

Ποια είναι η ακριβής φύση της συμφωνίας;

Ποιοι είναι οι όροι όσον αφορά στον όγκο του ύδατος, τις ώρες και ημέρες παροχής;

Πώς εξελίσσεται σήμερα η εφαρμογή αυτής της συμφωνίας;

Πληρείται ή όχι ο όρος της «ικανής ποσότητας ύδατος», σύμφωνα με το λεκτικό της ανακοίνωσης του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών και σε ποια ακριβώς ποσότητα αντιστοιχεί στην πράξη;

Η κατάσταση δεν επιτρέπει άλλη αναμονή. Ο Έβρος χρειάζεται άμεσα και δεσμευτικά βήματα. Απαιτείται μια σαφής και ισχυρή διακρατική συμφωνία με τη Βουλγαρία, μεγάλης διάρκειας, με νομική ισχύ, τεχνικά εργαλεία, ρήτρες εφαρμογής και έλεγχο υλοποίησης. Πρέπει να ενεργοποιηθεί η ευρωπαϊκή εργαλειοθήκη για τη διαχείριση των διασυνοριακών ποταμών, με αξιοποίηση της Οδηγίας Πλαίσιο για τα Νερά (2000/60/ΕΚ) και της Οδηγίας για τις Πλημμύρες (2007/60/ΕΚ), και να ξεκινήσει διαβούλευση και συνεννόηση με την Τουρκία, εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου συνεργασίας για κοινά υδάτινα οικοσυστήματα.

Παράλληλα, είναι απολύτως επιτακτική η υλοποίηση των απαραίτητων έργων υποδομής που εδώ και χρόνια λιμνάζουν: το φράγμα στο Θεραπειό, ο υδροταμιευτήρας Κομάρων, οι εξισωτικοί ταμιευτήρες και η ανακατασκευή του φράγματος στον Νεραϊδότοπο.

Χρειαζόμαστε ένα ενιαίο σχέδιο για την κλιματική ανθεκτικότητα του Έβρου, που να περιλαμβάνει σύγχρονο δίκτυο άρδευσης, επαρκή αποθήκευση υδάτων και διαχείριση της λειψυδρίας με σεβασμό στην οικολογική ισορροπία του Δέλτα.

Τέλος, οι παραγωγοί του Έβρου, που βρίσκονται στο χείλος της καταστροφής, πρέπει να ενισχυθούν άμεσα, με αποζημιώσεις για τις σοδειές που χάθηκαν, με τεχνική υποστήριξη για την επόμενη καλλιεργητική περίοδο και με διαρκή συμμετοχή τους στον σχεδιασμό της διαχείρισης των υδάτων.

Ο Έβρος δεν είναι απλώς ένα γεωγραφικό σύνορο. Είναι παραγωγική δύναμη, ζωντανό οικοσύστημα και πατρίδα ανθρώπων που δικαιούνται ασφάλεια, διαφάνεια και προοπτική.

Η κυβέρνηση δεν μπορεί να συνεχίσει να αγνοεί την πραγματικότητα. Ο τόπος δεν ζητά χάρη. Ζητά το αυτονόητο: νερό, σχέδιο, υπευθυνότητα και μέλλον.

Η Πολιτεία οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.