Ποιες μυστικές υπηρεσίες εργαλειοποίησαν την ποπ κουλτούρα;

Οι Βρετανοί αντιλαμβάνονται πως η κατοχή εδαφών αποτελεί σε βάθος χρόνου μία προσωρινή κατάσταση, ενώ η ισχύς της διαμόρφωσης πεποιθήσεων, επιθυμιών και απόψεων διεθνούς εμβέλειας συνιστά φαινόμενο με μόνιμα χαρακτηριστικά. Οι καινοτομίες τους πρόκειται να μεταμορφώσουν για πάντα την κοινωνική μηχανική και το 1914 ιδρύουν έναν φαινομενικά αθώο φορέα με την ονομασία “Wellington House”, που εξελίσσεται με συνεχή βήματα σε Διεύθυνση Πληροφοριών και τελικά, υπενθυμίζοντας τον Orwell, σε Υπουργείο Πληροφοριών.

Μέσω του συγκεκριμένου οργανισμού, οι Βρετανοί συστηματοποιούν την μαζική ψυχολογική χειραγώγηση με βάση νέες αρχές και επίκεντρο την άσκηση έμμεσης επιρροής με αξιοποίηση προσώπων που το κοινό εμπιστεύεται, αντί να προσφεύγουν στις άμεσες επικοινωνιακές εκστρατείες. Αντιλαμβάνονται πως ο συναισθηματικός συντονισμός προέχει των γεγονότων, από την στιγμή που οι άνθρωποι εμπιστεύονται περισσότερο γνωστές προσωπικότητες σε σχέση με την εξουσία. Τα συγκεκριμμένα ψυχολογικά αξιώματα πρόκειται να αποτελέσουν την αφετηρία για την ανάπτυξη των βασικών αλγορίθμων που αξιοποιούν έναν αιώνα αργότερα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Η σκοτεινή κλινική Tavistock

Όταν το Facebook πειραματίζεται με την συναισθηματική διάχυση ή με αλγορίθμους κοινωνικής δικτύωσης, προωθεί δεσμούς μεταξύ ατόμων που έχουν κοινές απόψεις έναντι θεσμοθετημένων πηγών, αντιγράφοντας σε πραγματικό χρόνο τις ψυχολογικές αρχές του Tavistock. Οι διαδικασίες που αξιοποιούνται εξελίσσονται από τις θεραπείες ψυχολογικής υποστήριξης ατόμων του προσωπικού των ενόπλων δυνάμεων στην Κλινική Tavistock (αργότερα Ινστιτούτο Tavistock) που υποφέρουν από μετατραυματικά ψυχολογικά πλήγματα. Στην κλινική ο Dr. John Rawlings και οι συνεργάτες του ανακαλύπτουν την μέθοδο  αξιοποίησης του ψυχολογικού τραύματος όχι μόνον για την αναδιαμόρφωση της ατομικής συνείδησης, αλλά ολόκληρων κοινωνικών συστημάτων. 

Με την συστηματική μελέτη των ψυχολογικών τραυμάτων και της ομαδικής ψυχολογικής θεραπείας, αναπτύσσουν μεθόδους για να ανασχηματίζουν όχι μόνον τι παρατηρούν οι άνθρωποι, αλλά και το πως ερμηνεύουν αυτή καθαυτή την πραγματικότητα. Το έργο του Ινστιτούτου Tavistock αποκαλύπτει το πως οι ψυχολογικές ευαισθησίες και τα ευάλωτα σημεία  αξιοποιούνται για την αναδιαμόρφωση της ατομικής και της ομαδικής συμπεριφοράς, με τα ευρήματά του να παρέχουν γνώσεις που αποδεικνύονται πολύτιμες, από την στιγμή που οι μηχανισμοί επιρροής εξελίσσονται από το στάδιο της έμμεσης λογοκρισίας στην αθέατη χειραγώγηση της αντίληψης. 

Αν και άγνωστο στο ευρύ κοινό, το ινστιτούτο ανελίσσεται σε έναν από τους οργανισμούς με την μεγαλύτερη επίδραση στην διαμόρφωση των σύγχρονων μεθόδων κοινωνικού ελέγχου. Όσοι έχουν κάποιες πληροφορίες, προέρχονται από πρόσφατες σχετικά αντιπαραθέσεις για την φροντίδα στην επιβεβαίωση φύλου, αλλά αγνοούν το γεγονός ότι η επιρροή του ινστιτούτου εκτείνεται μερικές γενεές στο παρελθόν, διαμορφώνοντας πολιτιστικά ρεύματα και κοινωνικές μεταμορφώσεις από την εποχή της ίδρυσής του. Η σύγχρονη δραστηριοποίησή του δεν αποτελεί ανωμαλία, αλλά φυσική συνέχεια της μακροχρόνιας αποστολής του στην αναμόρφωση της ανθρώπινης συνείδησης. 

Στην κομβική εργασία του με τίτλο “The Tavistock Institute of Human Relations”, ο πρώην αξιωματούχος πληροφοριών της ΜΙ6, John Coleman, παρέχει μία εικόνα από τα ενδότερα των επιχειρήσεων του ινστιτούτου και αργότερα ερευνητές, όπως οι Daniel Estulin, Courtenay Turner και Jay Dyer, ανιχνεύουν με πληρέστερη σαφήνεια την πρωτοφανή επιρροή του. Το πλέον εκλεπτυσμένο επίτευγμα του ινστιτούτου επικεντρώνεται στην μετατροπή των ψυχολογικών θεωριών σε πρακτικούς μηχανισμούς πολιτιστικής μηχανικής, ειδικά μέσω της δημοφιλούς μουσικής και των πολιτιστικών ρευμάτων των νεαρών ατόμων. Ενσωματώνοντας τις αρχές του σε φαινομενικά αυθόρμητες πολιτιστικές τάσεις, δημιουργεί πρότυπα για κοινωνικό προγραμματισμό, κυριολεκτικά αθέατο στα υποκείμενα, στα οποία εφαρμόζεται.

Βρίσκει μιμητές…

Η μεθοδολογία του Ινστιτούτου Tavistock, πρόκειται να εφαρμοσθεί σε πρώτο στάδιο στην μουσική, με το αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών να παρουσιάζει μετά το 1950 και επί μία δεκαετία και πλέον το Πρόγραμμα της jazz Διπλωματίας, με τους Louis Armstrong και Dizzy Gillespie, να περιοδεύουν με την ιδιότητα των jazz πρέσβεων ανά τον κόσμο. Στο παρασκήνιο διαμορφώνεται μία πανίσχυρη επιρροή που μετασχηματίζει εκ των έσω την μουσική σκηνή της jazz, με την γεννημένη στην τραπεζική δυναστεία των Rothschild βαρώνη Pannonica de Koenigswarter, να εξελίσσεται στην ηγερία καλλιτεχνών της bebop jazz, όπως οι Thelonious Monk και Charlie Parker.

Αν και το πάθος της για το συγκεκριμένο μουσικό είδος κρίνεται μάλλον αυθεντικό, η εμπλοκή της συμπίπτει με την περίοδο κατά την διάρκεια της οποίας το Υπουργείο Εξωτερικών και η CIA αξιοποιούν την jazz με την μορφή πολιτιστικής διπλωματίας. Η προστασία της και η προώθησή της είτε εκούσια, είτε ακούσια από την βαρώνη, θα αποτελέσει πρότυπο για την εμπλοκή της τραπεζικής αριστοκρατίας της Ευρώπης στα υποτιθέμενα επαναστατικά μουσικά κινήματα.

Τα πρώϊμα πειράματα στην jazz, πρόκειται να εξελιχθούν σε ένα αόρατο και συστηματικό πρόγραμμα πολιτιστικής μηχανικής, με θεσμικούς φορείς να σχεδιάζουν και να πυροδοτούν πολιτιστικά κινήματα που εμφανίζονται εντελώς οργανικά και αυτοφυή σε σχέση με την κοινωνία, οπότε με την συγκεκριμένη μεθοδολογία  και ελέγχοντας τις αισθήσεις, διαμορφώνουν όχι μόνο τις σκέψεις των ανθρώπων, αλλά ολόκληρο το πλαίσιο της κατανόησης και ερμηνείας των πάντων.