Wall Street Journal: Θυσιάζονται άδικα στρατιώτες στην Ουκρανία

Σύμφωνα με δημοσίευμα της Wall Street Journal, το Γενικό Επιτελείο της Ουκρανίας θέλει να μεταβεί σε δυτικό τρόπο διοίκησης, που αφήνει περισσότερες πρωτοβουλίες τοπικά, σε επικεφαλής με μικρότερο βαθμό, αποδίδοντας λάθους χειρισμούς σε όσους αποφασίζουν κεντρικά και εξ αποστάσεως, οδηγώντας σε άσκοπες θυσίες ανθρώπων.

Οι περισσότερες αντιδράσεις προέρχονται από αξιωματικούς στο μέτωπο, καθώς “τα κεντρικά” καθυστερούν πολύ να εγκρίνουν υποχωρήσεις, και έτσι εκθέτουν τον ουκρανικό στρατό ευάλωτο σε περικύκλωση και ήττα, θάνατο ή παράδοση. Οι αξιωματικοί εκτιμούν ότι για τις απώλειες και τις ήττες ευθύνεται ο συγκεντρωτικός τρόπος διοίκησης «που σπαταλά ανθρώπινες ζωές» και «έχει κληροδοτηθεί από τη σοβιετική εποχή». Οι στρατηγοί φέρονται να διατάσσουν άσκοπες μετωπικές επιθέσεις που δεν έχουν καμία ελπίδα επιτυχίας σε επιχειρήσεις με ελάχιστη στρατηγική σημασία.

Οι ρωσικές δυνάμεις εν τω μεταξύ, μετά από εντυπωσιακή προέλαση τον περασμένο μήνα, πλέον προχωρούν αργά, με σταθερή αρχή να περικυκλώνουν τον αντίπαλο. Αξιωματικός ανήρτησε στο Telegram κείμενο για «βλακώδεις αποφάσεις που στοιχίζουν ζωές, από στρατηγούς που δεν έχουν τους γιους τους στο μέτωπο». Ως μια από αυτές ήταν η εντολή ανακατάληψης του Κουρσκ, που ήταν εξαρχής βέβαιο ότι θα αποτύγχανε. Στο Κουρσκ οι Ρώσοι δεν επιτέθηκαν αμέσως σε όσους είχαν προλάβει αιφνιδιαστικά να εισβάλουν, αλλά άρχισαν κυκλικά να κόβουν τις γραμμές ανεφοδιασμού, ώσπου τελικά το ανακατέλαβαν πλήρως έξι μήνες μετά την εισβολή.

Για πολλούς στρατιώτες, η επιχείρηση στο Κουρσκ ήταν το απόλυτο παράδειγμα του πώς οι σοβιετικές νοοτροπίες εξακολουθούν να κοστίζουν ζωές, αναφέρει η Wall Street Journal. Η επιχείρηση ξεκίνησε καλά με το Κίεβο να ελπίζει ότι η γη αυτή θα μπορούσε να αποτελέσει διαπραγματευτικό χαρτί σε ειρηνευτικές συνομιλίες.

Ενώ ήταν φανερό ότι όσοι έμεναν εκεί θα σκοτώνονταν ή θα έπρεπε να παραδοθούν, το κέντρο λήψης αποφάσεων δεν διέταξε ποτέ υποχώρηση. Αυτή άρχισε πολύ αργά και οι άνδρες του ουκρανικού στρατού αποδεκατίστηκαν. Διοικητές διμοιριών που έδωσαν εντολή για υποχώρηση χωρίς την έγκριση του κέντρου, ερευνήθηκαν για προδοσία. Άλλοι εγκαταλείφθηκαν στο Κουρσκ χωρίς καμία εντολή. Και μετά το κέντρο αποφάσισε και πάλι να γίνει νέα έφοδος στο Κουρσκ, που κατέληξε κι αυτό σε αποτυχία. Το ίδιο έγινε και στην Ζαπορίζια, όπου δινόταν εντολή για έφοδο ξανά και ξανά, ενώ πλέον δεν υπήρχαν πλέον ούτε καν αρκετοί στρατιώτες για να το αποπειραθούν.

Ήδη από το 2010 χώρες του ΝΑΤΟ εκπαίδευαν Ουκρανούς αξιωματικούς με στόχο τον εκσυγχρονισμό του στρατού, με τους επί τόπου διοικητές μονάδων να έχουν δυνατότητα ελιγμών, κάτι αντίθετο από την σοβιετική γραμμή της ιεραρχίας. Φαίνεται όμως ότι αυτό δεν έγινε πραγματικότητα.  Η αμερικανική εφημερίδα επιμένει ότι οι ήττες οφείλονται σε αυτό το μοντέλο διοίκησης, όμως υπάρχει και η ρεαλιστική άποψη ότι η αυστηρή ιεραρχία μπορεί να ήταν αυτή που κράτησε το μέτωπο όσο το κράτησε, γιατί διαφορετικά ίσως οι περισσότερες μονάδες να υποχωρούσαν άμεσα και να μην είχε καταληφθεί μόνον το 21% του ουκρανικού εδάφους.