Τα δύο πρόσωπα του Τραμπ στο Ουκρανικό

Ο Τραμπ δεν είναι παρά ένας κυνικότατος τύπος απελευθερωμένος από ηθικά ερείσματα κάθε είδους. Η πρώτη πράξη του θεατρικού έργου Τραμπ ξεκίνησε με την τηλεφωνική συνομιλία με τον Πούτιν και τη συνάντηση του στο Λευκό Οίκο με τον Ζελένσκι, όπου σχεδόν τον αποκλήρωσε από κάθε δικαίωμα να ζητά βοήθεια από τις ΗΠΑ για έναν πόλεμο που, κατά τον Τραμπ, τον ξεκίνησε ο Μπάϊντεν και ο οποίος δεν θα επέτρεπε να είχε ξεκινήσει.

Σε εκείνη τη συνάντηση ο Τραμπ προώθησε τη θέση πως το ξεκίνημα του πολέμου δεν ήταν του Πούτιν αλλά του Μπάϊντεν, των Ευρωπαίων και της Ουκρανίας και βγάλτε τα πέρα εσείς που τον ξεκινήσατε, γι’ αυτό προχώρησε και στη διακοπή κάθε βοήθειας προς την Ουκρανία και στην απαίτησή του να πληρωθεί για την μέχρι τότε παρασχόμενη βοήθεια από τις ΗΠΑ με μια συμφωνία παράδοσης των σπάνιων γεών της Ουκρανίας.

Και σαν να μην έφτανε αυτό ο Τραμπ συμβούλεψε τον Ζελένσκι να ξεχάσει τα μέχρι τότε κατακτηθέντα από τη Ρωσία ουκρανικά εδάφη, εάν θέλει να τελειώσει ο πόλεμος. You don’t have the cards (δεν διαθέτεις τα χαρτιά) για τέτοιες απαιτήσεις. Όλα αυτά βέβαια τρόμαξαν τους Ευρωπαίους, οι οποίοι μόλις λίγο πριν είχαν πάρει και το μήνυμα ότι δεν θα υπάρξει κάλυψη με βάση το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ εάν δεν αυξήσουν τις δαπάνες τους για άμυνα στο 5% του ΑΕΠ.

Η δεύτερη πράξη άρχισε με την αναπτέρωση του ηθικού του Πούτιν, λόγω των δηλώσεων Τραμπ, που τον έβγαζε λάδι, που μέχρι τότε οι Ουκρανοί με μια αντεπίθεση είχαν καταλάβει μεγάλη ρωσική περιοχή και αντιμετώπιζε, επίσης, την παραγγελία σύλληψης του από το διεθνές δικαστήριο της Χάγης για εγκλήματα πολέμου. Οι νέες αυτές εξελίξεις, ιδίως με την διακοπή της αμερικανικής βοήθειας, έδωσαν στον Πούτιν την ευκαιρία να βελτιώσει τη στρατιωτική θέση της Ρωσίας στην Ουκρανία, κάτι που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Οι εξελίξεις αυτές έδειχναν στα μάτια των Αμερικανών πολιτών ότι ο Τραμπ συντάσσεται με τον Πούτιν και όχι με τους συμμάχους. Έτσι ο Τραμπ άρχισε να τα βάζει με τον Πούτιν, ο οποίος, δήθεν, τον ξεγέλασε και άρχισε να τον απειλεί με κυρώσεις, ενώ συγχρόνως άρχισε να πλησιάζει τους συμμάχους και να προχωρεί στην επανεκκίνηση κάποιας «βοήθειας» με ευρωπαϊκά, φυσικά, λεφτά προς την Ουκρανία, αφού είχε ολοκληρωθεί και η συμφωνία για τις σπάνιες γαίες.

Η τρίτη πράξη στην Αλάσκα

Η τρίτη πράξη άρχισε με τη συνάντηση Τραμπ-Πούτιν στην Αλάσκα, η οποία δίνει φτερά στον Πούτιν να αυξήσει τις αξιώσεις του για τον τερματισμό του πολέμου και τη δυνατότητα στον Τραμπ να «δέσει» με 150 δις ευρώ τη στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία που αναλαμβάνουν να πληρώσουν οι Ευρωπαίοι, συνεχίζοντας έτσι την εξάρτηση της Ευρώπης από τις ΗΠΑ, σε ό,τι αφορά τους αμυντικούς της εξοπλισμούς.

Μια νέα αξίωση του Πούτιν είναι να νομιμοποιηθεί με νέες εκλογές ο Ζελένσκι, ενώ αυτός, ως αδίστακτος δικτάτωρ που έχει ξεπαστρέψει κάθε ίχνος αντιπολίτευσης, θεωρεί τον εαυτό του ως πλήρως νομιμοποιημένο! Εν τω μεταξύ, η Ουκρανία σε καμιά περίπτωση δεν αποδέχεται παλαιές και νέες αξιώσεις του Πούτιν σε ό,τι αφορά το εδαφικό μέρος. Με όλα τα παραπάνω το συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως ο πόλεμος δεν θα τελειώσει, ο Τραμπ θα παριστάνει τον ειρηνοποιό, ενώ θα εισπράξει 150 δις ευρώ πουλώντας όπλα με τα οποία θα παρατείνεται ο όποιος τελειωμός του πολέμου με τον οποίο προσδοκά και το Νόμπελ Ειρήνης.

Η τελευταία πράξη τα έχει όλα. Το δίκιο είναι αυτό του ισχυρού, το χρήμα δεσπόζει σε κάθε πόλεμο και οδεύει προς τον ισχυρό, το δράμα που συμπληρώνεται με το αιματοκύλισμα αθώων και ιδίως νέων και τέλος η ανασυγκρότηση που θα ακολουθήσει μετά τον πόλεμο για νέα κέρδη για τους ισχυρούς, τα οποία θα συνοδεύονται και από τις αναμενόμενες ανανεώσεις εξαρτήσεων.