Πως οι Ευρωπαίοι ξεπλένουν την κατοχική Τουρκία
21/08/2025
Η κατοχική δύναμη δεν ήταν παρούσα στη σύναξη για το Ουκρανικό, την περασμένη Δευτέρα, στο Λευκό Οίκο. Δεν θα μπορούσε, άλλωστε, να ήταν. Δεν “χωρούσε” τη συγκεκριμένη στιγμή και φάση των συζητήσεων. Θα βρίσκεται, ωστόσο, στην εξίσωση των όποιων εξελίξεων ακολουθήσουν, που θα αφορούν την επόμενη ημέρα. Αυτή ήταν η επιδίωξη της Άγκυρα, αυτό φαίνεται ότι θα γίνει. Τουλάχιστον αυτό έχει αναφερθεί και δημοσίως.
Το καθεστώς Ερντογάν, όπως είναι γνωστό, εργάζεται για συνεχή αναβάθμιση του ρόλου της Τουρκίας, ως περιφερειακή και διεθνή δύναμη. Είναι δε προφανές ότι ταυτόχρονα όλες οι κινήσεις της Άγκυρας συνδέονται με τον στρατηγικό στόχο της εμβάθυνσης των σχέσεων της με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κυρίως σε ότι αφορά τη συμμετοχή της στη νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας της Ευρώπης.
Σε σχέση με το Ουκρανικό, όλες οι κινήσεις της Άγκυρας, εντάσσονται στην υλοποίηση μεγαλεπήβολων στόχων του νεοσουλτάνου Ερντογάν. Των μεγάλων σχεδιασμών για τη… μεγάλη Τουρκία. Είναι σαφές από όσα παρακολουθούμε ότι η Τουρκία επιχειρεί να αναδειχθεί ως… ειρηνοποιός δύναμη. Υπενθυμίζεται συναφώς ότι στο παρελθόν φιλοξένησε και συναντήσεις των εμπλεκομένων θέλοντας να διαδραματίσει ρόλο μεσολαβητή!
Τι θέλει η κατοχική δύναμη; Να έχει μόνιμη παρουσία στην Ουκρανία. Να είναι μέρος της επόμενης ημέρας. Και διευκολύνεται στους σχεδιασμούς της. Είναι πρόθυμη να στείλει στρατό, κάτι που άλλες χώρες, ακόμη και ισχυρές της ΕΕ, δυσκολεύονται ενόψει ότι θέλουν να αποφύγουν εσωτερικές αντιδράσεις. Φοβούνται το όποιο πολιτικό κόστος και στρέφονται προς την Τουρκία, που δεν αντιμετωπίζει τέτοια διλήμματα.
Σημειώνεται ότι πρώτος ο Γάλλος Πρόεδρος, Εμανουέλ Μακρόν, πριν ακόμη επιστρέψει από την Ουάσινγκτον, δήλωσε ότι θα πρέπει να συγκληθεί μια διευρυμένη συνάντηση με τη συμμετοχή των Ευρωπαίων και της Τουρκίας. Πρόκειται για μια δήλωση με την οποία προετοιμάζεται το έδαφος. Πρόκειται εν πολλοίς για ικανοποίηση των τουρκικών επεκτατικών επιδιώξεων.
Είναι σαφές πως μια τέτοια εξέλιξη, να συμμετέχει η κατοχική Τουρκία σε ένα σύστημα εγγυήσεων, αποτελεί υποκριτικό αλλά και επί της ουσίας απαράδεκτο γεγονός. Πρώτο, δημιουργεί αρνητικό προηγούμενο σε σχέση με τις συζητήσεις στην Κύπρο και τη θέση για κατάργηση του συστήματος εγγυήσεων. Δεύτερο, η παρουσία τουρκικού στρατού σε τρίτη χώρα στέλνει μηνύματα με πολλούς αποδέκτες. Τρίτο, είναι σαφές πως με όλα αυτά καλύτερο ξέπλυμα της κατοχικής δύναμης, της Τουρκίας, δεν μπορεί να υπάρξει.
