Όταν η Interview αναγορεύει τον Τσίπρα σε υποψήφιο πρωθυπουργό!

Η πρώτη δημοσκόπηση της Interview (στην οποία παραδοσιακά η ΝΔ καταγράφει τα υψηλότερα ποσοστά της) μετά τη θερινή περίοδο επιβεβαιώνει αυτό που εδώ και μήνες διαφαίνεται στον πολιτικό ορίζοντα, καθώς η κόπωση (προσωρινή ή μη) του εκλογικού σώματος από τη κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι πλέον μετρήσιμη.

Το κυβερνών κόμμα καταγράφει πτώση σχεδόν πέντε ποσοστιαίων μονάδων σε σχέση με την προηγούμενη μέτρηση της ίδιας εταιρείας, ενώ σε όλα τα επιμέρους ποιοτικά στοιχεία αποτυπώνεται μια αυξανόμενη αποστασιοποίηση των πολιτών. Συγκεκριμένα στην πρόθεση ψήφου καταγράφει ποσοστό 21,4% το οποίο στην εκτίμηση ψήφου αγγίζει το 25,9%.

Εντύπωση πάντως προκαλεί ένα άλλο εύρημα της έρευνας κυρίως σε ότι αφορά το ερώτημα. Συγκεκριμένα, στην ερώτηση για τον «καταλληλότερο πρωθυπουργό», οι πολίτες καλούνται να επιλέξουν ανάμεσα στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Αλέξη Τσίπρα. Ένα ερώτημα που, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται θεμιτό και οικείο. Ωστόσο, εγείρει ένα αυτονόητο ερώτημα: εφόσον ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει επισήμως ανακοινώσει την ίδρυση νέου πολιτικού φορέα, γιατί τίθεται στη μέτρηση ως ισότιμος υποψήφιος απέναντι στον εν ενεργεία πρωθυπουργό;

Ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι στο ίδιο ερώτημα απουσιάζει πλήρως ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Νίκος Ανδρουλάκης. Ένας πολιτικός αρχηγός, επικεφαλής κοινοβουλευτικού κόμματος και, βάσει συνταγματικής τάξης, ο άμεσος θεσμικός αντίπαλος του πρωθυπουργού. Η απουσία του από ένα τέτοιο ερώτημα εγείρει εύλογες απορίες.

Αν θεωρήσουμε ότι η έρευνα εξετάζει «υποθετικά σενάρια», τότε με ποια κριτήρια ο κ. Τσίπρας προτάσσεται απέναντι στον κ. Μητσοτάκη, ενώ δεν τοποθετείται και ο Αντώνης Σαμαράς ο οποίος επίσης φημολογείται πως σχεδιάζει την ίδρυση κόμματος;

Το σχέδιο του Μαξίμου για δίπολο “Μητσοτάκης-Τσίπρας”

Χωρίς να αμφισβητείται η μεθοδολογία ή η εγκυρότητα της εταιρείας, ο τρόπος με τον οποίο τίθενται τα διλήμματα στο κοινό, μπορεί να ενισχύει ή να κατασκευάζει μια συγκεκριμένη πολιτική δυναμική, ακόμα και ακούσια. Και εδώ, η διατύπωση του ερωτήματος φαίνεται να εξυπηρετεί έναν γνώριμο αφηγηματικό άξονα. Την αναβίωση του διλήμματος “Μητσοτάκης ή Τσίπρας”.

Ένα δίλημμα που εξυπηρετεί πρωτίστως το Μέγαρο Μαξίμου. Ιδίως σε μια περίοδο κατά την οποία η κυβερνητική φθορά είναι αισθητή και η δυσαρέσκεια στους κόλπους της Κεντροδεξιάς αυξάνεται. Η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα ως «φόβητρου» στο πολιτικό κάδρο, ενδέχεται να λειτουργεί συσπειρωτικά για τους ψηφοφόρους της ΝΔ, ιδίως για εκείνους που, παρότι απογοητευμένοι, δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να επιστρέψει το πολιτικό και οικονομικό κλίμα του 2015.

Εν ολίγοις, η επανεμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα στη σφαίρα των «καταλληλότερων» μπορεί να μην είναι απλώς προϊόν συγκυρίας ή μέτρησης της κοινής γνώμης, αλλά και στρατηγικό εργαλείο διαχείρισης της πολιτικής πίεσης που δέχεται η κυβέρνηση. Ένα είδος «προληπτικής συσπείρωσης» με φόντο τον πιο γνώριμο και βολικό αντίπαλο.

Εμμέσως πλην σαφώς αυτό παραδέχθηκε σήμερα μιλώντας στο OPEN και ο Άδωνις Γεωργιάδης. Συγκεκριμένα χαρακτήρισε τον πρώην πρωθυπουργό ως τον “αγαπημένο του”, ενώ δεν δίστασε με έντονη δόση ειρωνείας να σημειώσει πως… του λείπει. Αναλυτικά η δήλωση του: “Πιστεύω δεν θα μας κάνει τη χάρη να κατέβει προ των εκλογών, αλλά θα τον φωτίσει ο Θεός να μην το κάνει. Μακάρι όμως να κατέβει και να κάνω λάθος. Εγώ τον περιμένω. Μου έχει λείψει πάρα πολύ, εμένα ο Τσίπρας είναι ο αγαπημένος μου. Δεν τον θεωρούμε εύκολο αντίπαλο, έχει ένα ενδιαφέρον. Αλλά για να είμαι ειλικρινής, θεωρώ σωστό κάτι που είπε χθες ο κ. Δρυμιώτης: έχει χάσει 6 συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις”.

Πάντως το… σχέδιο της κυβέρνησης για “εκμετάλλευση” του σεναρίου επιστροφής Τσίπρα ανέδειξε χάριν αστεϊσμού (ή και όχι) ο Παναγιώτης Δουδωνής. Συγκεκριμένα, μιλώντας σήμερα το πρωί στη τηλεόραση του ΣΚΑΙ, σημείωσε πως “κάθε φορά που η κυβέρνηση πιέζεται, εμφανίζεται ο Αλέξης Τσίπρας”. Υπονοώντας ευθέως πως το σενάριο πολιτικής ενεργοποίησης του πρώην πρωθυπουργού ευνοεί τη στρατηγική του Μεγάρου Μαξίμου.