Το Ορθόδοξο “Game of Thrones” εξελίσσεται σε επικίνδυνο παιχνίδι

Πιο συγκεκριμένα, η πολύκροτη διένεξη μεταξύ της μοναστικής αδελφότητας της Αγίας Αικατερίνης του Σινά με τον μέχρι πρότινος ηγούμενό της και οι ίντριγκες σχετικά με την εκλογή νέου Μητροπολίτη στα Χανιά έφτασαν στο απροχώρητο μετά από σειρά επιπλοκών, οδηγώντας τόσο το Οικουμενικό Πατριαρχείο, όσο και την ελληνική κυβέρνηση σε δύσκολη θέση.

Κανονικά, οι υποθέσεις αυτές θα άφηναν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού αδιάφορο, πλην μιας μικρής μερίδας ανθρώπων που παρακολουθούν τα εκκλησιαστικά εκ του σύνεγγυς. Εξάλλου, οι δυστροπίες ενός ηγουμένου που διάγει την ένατη δεκαετία του βίου του ή τα εσωτερικά παρασκήνια για την πλήρωση μιας χηρεύουσας μητρόπολης δεν αποτελούν και το πλέον δημοφιλές θέμα συζήτησης για το ευρύ κοινό. Ωστόσο, οι περίεργες συνθήκες εκάστης περίπτωσης τις καθιστούν ασυνήθιστες, εξ ου και αξιοπρόσεκτες.

Αφ’ ενός, η διχόνοια στην Μονή Σινά ξέσπασε την χειρότερη δυνατόν στιγμή, λίγους μόνο μήνες μετά την δυσμενή απόφαση του αιγυπτιακού εφετείου που απειλεί το καθεστώς ενός εκ των σημαντικότερων μοναστηριών της Ορθοδοξίας και που τυγχάνει μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.

Η υφαρπαγή της Μονής από τις αιγυπτιακές αρχές και η μετατροπή της σε μουσείο θα συνιστούσε βαριά απώλεια. Αφ’ ετέρου, πρόσφατες αποκαλύψεις για την ανάμειξη εγκληματικής οργάνωσης στην εκλογή του νέου Μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου, καθώς και φήμες για πολιτικές παρεμβάσεις που φθάνουν μέχρι και στις ΗΠΑ, έχουν μετατρέψει μια κατά τα άλλα τυπική εκλογική διαδικασία σε θέμα διεθνούς ενδιαφέροντος.

Μπλεγμένη κάπου στην μέση βρίσκεται και η ελληνική κυβέρνηση, η δημοτικότητα της οποίας υποχωρεί ραγδαίως και η οποία θα δυσκολευτεί να περάσει από τους σκοπέλους αυτούς χωρίς να υποστεί περαιτέρω φθορά, την στιγμή που η κλεψύδρα ως τις επόμενες εθνικές εκλογές σιγά-σιγά αδειάζει. Στην περίπτωση της Μονής Σινά, η κυβέρνηση δέχθηκε ισχυρή κριτική μετά την απροσδόκητη αμφισβήτηση του αρχαίου καθεστώτος της Μονής από τις αιγυπτιακές αρχές, κυρίως εξαιτίας της αμφιλεγόμενης εξωτερικής πολιτικής που «ασκεί» η Αθήνα, η οποία βασίζεται στην υπερβολική υποχωρητικότητα.

Ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα με την διπλωματική αυτή προσέγγιση είναι ότι ανοίγει τις ορέξεις των γειτόνων για διεκδικήσεις – ακόμη και υποτιθέμενοι σύμμαχοι – αφού η απροθυμία της Αθήνας να αντισταθεί στην Τουρκία και άλλες χώρες που παραβιάζουν τα δικαιώματά της τους έχει αποθρασύνει και ωθήσει να διεκδικήσουν και δικά τους κέρδη.

Η διαμάχη στην Μονή Σινά

Η απώλεια της Μονής Σινά θα συνιστούσε μεγάλο πλήγμα για το διεθνές κύρος της Ορθοδοξίας, αλλά και για την «ήπια ισχύ» της Ελλάδας. Μολονότι η Αθήνα και το Κάϊρο είχαν σειρά συναντήσεων την επαύριο της απόφασης του εφετείου και έχουν δεσμευτεί να εξεύρουν συναινετική λύση στο ζήτημα αυτό, τα απανωτά διπλωματικά ραπίσματα που έχει δεχθεί εσχάτως η Αθήνα δικαιολογούν τον έντονο σκεπτικισμό. Η πολιτική αυτής της κυβέρνησης έχει μετατρέψει την Αθήνα σε διεθνή καρπαζοεισπράκτορα.

Εκτός αυτού, το ενδεχόμενο ότι η διαμάχη μεταξύ της μοναστικής αδελφότητας και του πρώην ηγουμένου της μπορεί να σχετίζεται με τις εξελίξεις που αφορούν στο μελλοντικό καθεστώς της Μονής δεν μπορεί να αποκλειστεί. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η στάση που τήρησε το τοπικό Πατριαρχείο Ιεροσολύμων μοιάζει να διαφοροποιείται από την επίσημη θέση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της ελληνικής κυβέρνησης, γεγονός που θα μπορούσε να προκαλέσει ένταση μεταξύ των δύο πρεσβυγενών πατριαρχείων.

Φυσικά, από την εξίσωση αυτή δεν μπορεί να λείψει και η πιθανή ανάμειξη του αναθεωρητικού και διψασμένου για ισχύ Πατριαρχείου Μόσχας. Στο τέλος της ημέρας, όμως, με όλες αυτές τις εσωτερικές έριδες, οι προσπάθειες της Αιγύπτου να ιδιοποιηθεί ενός πνευματικού και πολιτιστικού θησαυρού παγκόσμιας εμβέλειας επισκιάζονται, κάνοντας την υπεράσπιση της ακεραιότητας της Μονής – το οποίο εν τέλει είναι το ζητούμενο – ακόμη πιο δύσκολη.

Πλήττεται η Ορθοδοξία

Εν τω μεταξύ, στα Χανιά, οι προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης και του Φαναρίου να αποκλείσουν έναν εκ των επικρατέστερων υποψηφίων πριν από την εκλογή ενδέχεται να προκαλέσουν κρίση εκ του μη όντος και να «γυρίσουν μπούμερανγκ». Η ημιαυτόνομη Αρχιεπισκοπή Κρήτης μοιάζει να αντιστέκεται στις έξωθεν προσπάθειες ανάμειξης στα της εκλογής, ενώ πρόσφατες αποκαλύψεις για παρεμβάσεις της τοπικής μαφίας για την χειραγώγηση της εκλογής έναντι παραχωρήσεων γαιών με ευμενείς όρους περιπλέκουν ακόμη περισσότερο την υπόθεση.

Ενώ ο πρωθυπουργός και ο Οικουμενικός Πατριάρχης εναντιώνονται αμφότεροι στην υποψηφιότητα του Μητροπολίτη Κισσάμου κ. Αμφιλοχίου, ο καθένας για δικούς του (μάλλον προσωπικούς) λόγους, κανένας εκ των δύο δεν θα κέρδιζε κάτι εάν οι παρεμβάσεις τους θεωρηθούν ότι προωθούν άθελά τους τα συμφέροντα των μαφιόζων. Φήμες περί ενδιαφέρον και των Αμερικανών για την εκλογή μοιάζουν παρατραβηγμένες αλλά αρκούν να επιβεβαιώσουν την θέση της Ελλάδας ως προτεκτοράτο των ΗΠΑ. Επιπλέον, προσπάθειες από την κυβέρνηση ή το Φανάρι να πιέσουν την Εκκλησία της Κρήτης ενδέχεται να ξεσηκώσουν τον κρητικό λαό, ο οποίος φημίζεται για την περηφάνειά – αλλά και για το πείσμα – του.

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν την ισχυρή τάση της για γκάφες, η ελληνική κυβέρνηση κατάφερε να βρεθεί για άλλη μια φορά μπλεγμένη στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή, εν μέρει εξαιτίας της ίδιας της κακής διαχείρισης που έκανε, ενώ η αυταρχικότητα του Φαναρίου μπορεί να αποβεί αναποτελεσματική αυτήν την φορά, ανοίγοντας νέα μέτωπα για τον πολιό Οικουμενικό Πατριάρχη, την ηλικία του οποίου σταδιακά θα επικαλούνται όλο και περισσότερο όσοι κατά περίσταση διαφωνούν με τους χειρισμούς του. Σε κάθε περίπτωση, το εκκλησιαστικό αυτό «Game of thrones» ενδέχεται να κοστίσει ακριβά στην Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό.