Ο Κερκ σαν νέος “εσταυρωμένος” στο αμερικανικό φαντασιακό

Ο Τσάρλι Κερκ (Charlie Kirk) –είναι σαφέστατα μεγάλη τραγωδία που έχασε τη ζωή του– προσπάθησε και τα κατάφερε να μπει μέσα στο αμερικανικό φαντασιακό. Τα νέα παιδιά είναι και ευκολόπιστα. Ήξερε ο Κερκ πως λειτούργησε/λειτουργούσε ο Χριστός, με διάλογο, με παραδείγματα, χαρακτήρα, το υπομονετικό και συμπαθητικό γαϊδουράκι, είχε και καθαρό πρόσωπο που σε έκανε να τον εμπιστευτείς (Παρεμπιπτόντως, το γαϊδουράκι είναι και το σύμβολο του Δημοκρατικού Κόμματος που όμως το έχει ξεχάσει εδώ και δύο δεκαετίες). Και αν πάμε λίγο πίσω, η Αμερική ξεκίνησε από βαθειά θρησκευόμενους ανθρώπους, Προτεστάντες ή Καθολικούς, και ιδίως μερικοί εξ αυτών έτρεφαν και έναν υγιή θαυμασμό για την αρχαία Ελλάδα. Είχαν διαβάσει και έγραφαν συνεχώς επιστολές για τη θεάρεστη σχεδόν μεσσιανική αποστολή τους. “We the People.”

Ταυτόχρονα, καταλαβαίνω πως σε έναν επικήδειο στην εποχή της τηλεόρασης και των social media που θα κόψουν μικρό-video για τους λογαριασμούς τους, θα ειπωθούν και μερικές υπερβολές. Ο επικήδειος για το Τσάρλι Κερκ δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Η κάθε υπερβολή είναι προσόν και ένα από τα προτερήματα μάλιστα της “MAGA movement”. Μίλησαν πολλοί σε ένα κατάμεστο στάδιο. Δεν κρίνω πως πρέπει τα ονόματά τους να αναφερθούν. Για τον Τραμπ «ο Κερκ είναι μάρτυρας». Το να συγκρίνουν όμως έναν νέο άνθρωπο όπως ο Κερκ με τον Ιησού Χριστό, είναι μία από αυτές τις υπερβολές. Ίσως και ύβρις.

Μια τέτοια σύγκριση είναι άτοπη που ίσως να φέρνει και τα αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα. Αλλά η Αμερική, δεν είναι ακριβώς ασυνήθιστη σε κάθε μορφή θρησκευτικής απάτης, υπερβολής ή και συλλογικής παράνοιας. Ένας διαταραγμένος απατεώνας με πειθώ μπορεί να κάνει θαύματα. Νέες θρησκείες γεννιόνται σαν να είναι επιχειρήσεις, και πολλοί να εκτασιάζονται ή “να διεγείρονται” όταν ακούν τον τάδε ιεροκήρυκα με ρούχα ραμένα στα μέτρα του, και καλοχτενισμένα μαλλιά. Γιατί η Αμερική είναι πάνω από όλα “ένας πολιτισμός της εικόνας”. HOLLYWOOD!

Επίσης στην Αμερική υπάρχουν δύο Αμερικές, η Αμερική των ακτών (Ανατολική και κακοτράχαλη Δυτική Ακτή) και η βαθειά Αμερική. Η Αμερική δηλαδή που παράγει το στάρι, τις πατάτες, τη σόγια και αυτή είναι η θρησκευόμενη Αμερική, ή αν θέλετε, “η Αμερική του Ιησού Χριστού” με τους Ευαγγελικούς πάστορες, και από αυτήν την Αμερική φούντωσαν τα πανιά του Τσάρλι Κερκ. (Εδώ, φανταστείτε για λίγο την Ελλάδα ή την Ιταλία της δεκαετίας του ΄70.) Και μόλις πριν λίγες ημέρες, η Wall Street Journal, πάλι μίλησε “για δύο Αμερικές”.

Στην πρώτη Αμερική τούτη τη φορά, είναι όσα νοικοκυριά κερδίζουν πάνω από 250 χιλιάδες δολάρια το χρόνο, –ή το 10% του πληθυσμού–, και η δεύτερη Αμερική σε αυτό “το μοντέλο”, είναι το 90% του πληθυσμού που κερδίζει ψύχουλα και τα βγάζει δύσκολα πέρα. Και με βάση και τον δεύτερο χωρισμό “των δύο Αμερικών”, ο Χριστός έχει δύναμη παντού μέσα στο αμερικανικό φαντασιακό, και εδώ απέκτησε δύναμη, επιρροή και πολλά χρήματα ο Τσάρλι Κερκ.

Στην Αμερική ο Χριστός είναι και “σκάλα”! Και το παράδοξο αν θέλετε, όπως ο Τραμπ μίλησε για τα δικαιώματα των εργατών, τυγχάνει και οι φανατικότεροι θρησκευόμενοι και “ακόλουθοι του Χριστού” να βρίσκονται κοντύτερα πλέον στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και όχι σε άλλο. Το Κόμμα δηλαδή που τόσο βοήθησε ο Κερκ να κερδίσει τους εκλέκτορες το 2024, άρα και την προεδρεία της χώρας.

Ο μάρτυρας Κερκ

Άρα γιατί να συμβαίνουν αυτά τα φαινόμενα υπερβολής; Γιατί η “MAGA movement” απέκτησε τέτοια δυναμική; Μα γιατί ο Χριστός έχει μεγαλύτερη πέραση στην Αμερική από άλλα μέρη και κυρίως την Ευρώπη. Αφήνουμε εδώ τη Λατινική Αμερική έξω για ευνόητους λόγους. Και οι μάζες έχουν μία τάση να ακολουθούν κάθε απάτη και παράνοια, ή και μαζική υστερία με θρησκευτική όμως ευλάβεια.

Στο στάδιο που εκφωνήθηκαν οι επικήδειοι υπήρχαν πολλοί Χριστιανοί, και πολλές αμερικανικές σημαίες. Υπήρχε και ένας γιγαντιαίος ξύλινος σταυρός που έκλεβε ξεκάθαρα την παράσταση. Και σαφώς δίπλα στο πνεύμα πολλών παράλογων που ειπώθηκαν, η σύζυγος του αδικοχαμένου είπε κάτι σωστό, που απαιτεί πίστη, δύναμη και θάρρος «I forgive him». Ότι δηλαδή συγχωρώ τον δολοφόνο για την αποτρόπαια αυτή πράξη. Δύο παιδάκια μείνανε ορφανά… Και φαντάζομαι πολλοί μέσα στο στάδιο ως καλοί Χριστιανοί συγχώρεσαν βέβαια και τους ολιγάρχες που τους φτωχοποιούν καθημερινά ή, μέσω της βάρβαρης αναδιανομής πλούτου που συντελείται, έχουν οδηγηθεί να ζουν στους δρόμους, κάτω από τις γέφυρες, σε αυτοκίνητα, μέσα σε πάρκα και δάση περίπου 800,000 Αμερικανοί. Συγχωρεμένος ο καπιταλισμός!

Ίσως πολλά να είναι τα ζητήματα που αναφέρω εδώ ή υπονοώ και σαφώς τα συμπεράσματα είναι δικά σας. Στην Ελλάδα ειδικά ας μην ξεχνάμε ποτέ πως η Αμερική, όχι μόνο σήμερα, αλλά πάντα, δίπλα στην σπουδαιότητά της ως χώρα –χώρα πρότυπο χωρίς καμία αμφιβολία– δεν έπαψε ποτέ να είναι και μία “περιορισμένη μορφή Άγριας Δύσης” (Far West) που σχεδόν όλοι οπλοφορούν. Είναι επίσης η χώρα που έχει παντού στον κόσμο στρατιωτικές βάσεις, μα ταυτόχρονα φιλοξενεί την έδρα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών τού οποίου είναι και το μεγάλο αφεντικό, που συμπεριφέρεται, σαν να άφησε το Western Saloon τα ξημερώματα λίγο πιωμένο…

Εν κατακλείδι, μέσα στο αμερικανικό φαντασιακό, το χρήμα, η εξουσία, η καλή εικόνα που πρέπει να βγάζεις προς τα έξω είναι τα κυρίαρχα συστατικά. Για να τα κατακτήσεις, ο Χριστός, είναι άκρως χρήσιμος, γιατί εκατομμύρια άνθρωποι τείνουν να ακολουθούν όσους τον επαγγέλλονται.