Η ελληνική ναυτιλία στο στόχαστρο του ΙΜΟ

Αφού η συμφωνία των Παρισίων για μηδενική εκπομπή καυσαερίων “θερμοκηπίου” μέχρι το 2050 απέτυχε παταγωδώς, και η Αμερική αποσύρθηκε, ένα άχρηστο υποπροϊόν της επιβίωσε και ο ανθελληνικός ΙΜΟ προσπαθεί τώρα να το υιοθετήσει διεθνώς, με κυρώσεις και αποκλεισμούς κατά της υπερπόντιας ναυτιλίας, παρά το γεγονός ότι αυτή συμβάλλει με την ελαχίστη επίδραση στο κλίμα, ανά τόνο μεταφοράς φορτίων, και που δεν έχει αποδειχθεί επιστημονικώς η συνάφεια της υπερθέρμανσης του πλανήτη με την ανθρώπινη δράση.

Ο ήλιος, τα ηφαίστεια της Γης, τα αεροπλάνα του Τουρισμού και η Μόδα είναι περισσότερο “ένοχα” για την “υπερθέρμανση”, αν και ο πλανήτης μάλλον… ψύχεται και μία νέα εποχή παγετώνων είναι πιθανή το 2100 μ.Χ., όπως προβλέπουν τα μετεωρολογικά μοντέλα.

Εν τω μεταξύ, όμως, οι διεθνείς ναυτιλιακές χώρες – και μεταξύ αυτών η δική μας – θα έχουν υποστεί καθίζηση από τις απαγορεύσεις του ΙΜΟ, που τον υποκινούν οργανωμένα, αλλά ανόητα συμφέροντα. Γιατί αν εφαρμοσθούν τα “μέτρα” του ΙΜΟ, το παγκόσμιο εμπόριο θα υποστεί πλήγμα μεγαλύτερο από τις Αμερικανικές “ταρίφες”, το διεθνές κόστος ζωής θα εκτοξευθεί στα ύψη και θα χαθούν επενδύσεις για χρήση “πράσινων καυσίμων” (που δεν υπάρχουν, όπως κι οι σταθμοί ανεφοδιασμού), οι οποίες θα χρεοκοπήσουν δανειστές και πιστολήπτες.

Και τότε θα εξέλθουν του Πρυτανείου οι καρεκλοκένταυροι και θα ζητήσουν “συγνώμη” – “το σφάλειν ανθρώπινο” θα πουν – αλλά θα είναι αργά: Οι παγκόσμιες μεταφορές θα έχουν αναληφθεί από χώρες του “αναπτυσσομένου κόσμου”, το διεθνές εμπόριο θα έχει περιέλθει εις χείρας κρατικών μονοπωλίων και η οικονομική ανάπτυξη θα έχει σταματήσει στον προηγμένο κόσμο, αφού ο καθυστερημένος δεν θα εφαρμόζει το ανέφικτο “καθαρό μηδέν” των εκπομπών διοξειδίου και μονοξειδίου του άνθρακα.

Υπάρχει μία ελπίδα ότι η Δύση θα αποφύγει τη νέα παγίδα της Ανατολής: Ο Αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τράμπ, που έχει κρούσει “ανάκρουε” στις περιβαλλοντικές συνομωσίες του προηγουμένου του. Ολόκληρη η Αμερικανική κυβέρνηση από τον ΥΠΕΞ Μάρκο Ρούμπιο μέχρις του υπουργού Εμπορίου και Μεταφορών, Κρίς Ράϊτ, επέκριναν τις “αποφάσεις” του ΙΜΟ τον περασμένο Απρίλιο και τώρα ετοιμάζονται να καταψηφίσουν τον ολέθριο μηχανισμό του.

Προτιμότερα θα ήταν κίνητρα για την μείωση της κατανάλωσης ενεργείας από τα ποντοπόρα πλοία, παρά τα αστυνομικά μέτρα του ΙΜΟ, που προβλέπονται το 2028, δηλαδή “αύριο” επιχειρηματικώς. Ο Έλληνας υπουργός Ναυτιλίας οφείλει να διαφοροποιηθεί από τους αθαλάσσωτους Ευρωπαίους συναδέλφους του, που υποβλέπουν την Ελληνική ναυτιλία και απεργάζονται την πτώση της, εκεί που αυτοί απέτυχαν παταγωδώς στο παρελθόν με το Net zero μυαλουδάκι, αλλά με τη Maximum εμπάθειά τους. Αιδώς… Αν-εργίοι.