Επεστράφη κιονόκρανο που είχε κλέψει Γερμανίδα τουρίστρια από την αρχαία Ολυμπία

Γερμανίδα τουρίστρια είχε κλέψει το θραύσμα του κιονόκρανο το 1960, όταν επισκέφθηκε τον χώρο και το διατηρούσε όλον αυτόν τον καιρό στη συλλογή της. Άγνωστο υπό ποίες ακριβώς συνθήκες, το πανεπιστήμιο του Μίνστερ “την παρακίνησε” να το παραδώσει σε αυτό και εκείνο με τη σειρά του, το επαναπάτρισε στην αρχαία Ολυμπία.

Δεν έγιναν γνωστές λεπτομέρειες για το πώς πείσθηκε η ίδια ή συγγενείς της (καθώς η κλοπή έγινε πριν από 65 χρόνια) να το δώσουν στις γερμανικές αρχές. Πρόκειται για ένα κομμάτι κιονόκρανου, διαστάσεων περίπου 24Χ33 εκατοστών.

Το Πανεπιστήμιο του Μίνστερ είχε προχωρήσει το 2019 και στην επιστροφή του σκύφου (ευρύστομο αγγείο σαν μεγάλο ποτήρι ή πιάτο για σούπα με δυο λαβές) που είχε δοθεί στον ολυμπιονίκη Σπύρο Λούη και που ήταν χαμένο επί δεκαετίες, ώσπου βρέθηκε στη συλλογή ενός ναζί και το πήρε το μουσείο Μίνστερ. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Σπύρος Λούης τα έφερνε δύσκολα και εξαιτίας της σοβαρής ασθένειας της συζύγου του. Πέθανε πάμπτωχος στο Μαρούσι, στις 26 Μαρτίου 1940.  Ο σκύφος εντοπίσθηκε στο μουσείο Μίνστερ από Έλληνα ερευνητή το 2012 και επτά χρόνια μετά το μουσείο το επέστρεψε στην Ελλάδα. Το 2022 το ίδιο πανεπιστήμιο και μουσείο επέστρεψε και μία μαρμάρινη ανδρική κεφαλή των ελληνορωμαϊκών χρόνων προερχόμενη από νεκροταφείο της Θεσσαλονίκης.

Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για θραύσμα ιωνικού κιονοκράνου από ασβεστόλιθο, το οποίο σώζει ανά τόπους επίχρισμα.  Έχει μέγιστες σωζόμενες διαστάσεις στα 24 εκ. ύψος επί 33,5 εκ. πλάτος και παρουσιάζει τεχνοτροπικές ομοιότητες με αντίστοιχα ιωνικά κιονόκρανα από το χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας.

Το θραύσμα κλάπηκε από το Λεωνιδαίο (που πήρε το όνομά του από τον δωρητή του, Λεωνίδη, με καταγωγή από τη Νάξο) και βρίσκεται εκτός της Άλτεως, στο νοτιοδυτικό τμήμα του ιερού της Ολυμπίας. Πρόκειται για το μεγαλύτερο σε εμβαδόν κτήριο του ιερού, με διαστάσεις 74,80 επί 81,08 μ. και έχει χαρακτηριστικές ιωνικές στοές εξωτερικά και στις τέσσερις πλευρές. Ανεγέρθη κατά το δεύτερο ήμισυ του 4ου αιώνα π.Χ. και αξιοποιήθηκε ως κατάλυμα επιφανών επισκεπτών του ιερού. Το βόρειο μέρος του είχε αποκαλυφθεί ήδη κατά τις πρώτες γερμανικές ανασκαφές στην Ολυμπία, μεταξύ 1875 και 1881, ενώ κατά το διάστημα 1953-1956 ολοκληρώθηκε η ανασκαφή του.

Πηγή: Υπουργείο Πολιτισμού