Ποια είναι η νέα αριστερή πρόεδρος της Ιρλανδίας

Οι συντηρητικές δυνάμεις έφθασαν στο σημείο λίγο πριν τις εκλογές να ανεβάσουν ένα ψευδές βίντεο τεχνητής νοημοσύνης όπου τάχα η Κόνολι δήλωνε ότι αποσύρεται – υποτίθεται ότι ακόμη δεν ξέρουν ποιος το δημιούργησε και το προώθησε. Το deep fake βίντεο  έδειχνε την Κόνολι να δηλώνει ότι μετά λύπης της αποσύρεται από την κούρσα και έναν δημοσιογράφο να σχολιάζει εν συνεχεία ότι ματαιώνεται η εκλογική διαδικασία. Εμφάνιζε και την παρουσιάστρια γνωστού τηλεοπτικού σταθμού της Ιρλανδίας να ρωτάει “τι θα γίνει τώρα“.

Οι Ισραηλινοί σε όλα τα έντυπά τους προβάλλουν ότι εξελέγη στην Ιρλανδία πρόεδρος μια πολιτικός που “έχει αποκαλέσει το Ισραήλ κράτος -τρομοκράτη”. Τα συντηρητικά και κάποια ευθέως ή εμμέσως φιλοϊσραηλινά μέσα της Ευρώπης προβάλλουν ως κάτι σημαντικό την μεγάλη αποχή και το γεγονός ότι ειδικά στο Δουβλίνο το 20% των ψήφων ήταν σκόπιμα άκυρες.

Η Le Monde και άλλα συντηρητικά μέσα ενημέρωσης εκτιμούν ότι τα άκυρα δείχνουν την απογοήτευση των Ιρλανδών για την ανυπαρξία ικανού δεξιού υποψηφίου. Όμως ακόμα και όταν η άποψη αυτή προβάλλεται από θεωρούμενα έγκριτα μέσα, είναι τοις πάσι γνωστόν ότι η αποχή και η ψήφος διαμαρτυρίας με τη μορφή του άκυρου ψηφοδελτίου, δεν προέρχονται απαραιτήτως από την δεξιά. Επιπλέον οι εκλογές στην Ιρλανδία δεν μπορούν να κρίνονται με τα ίδια μέτρα και σταθμά με τις ας πούμε, σχετικά “νορμάλ”, μη διαιρεμένες χώρες που δεν θυσίασαν σε εμφύλιους τα παιδιά τους.

Η Κόνολι υποστηρίχθηκε εκλογικά από το ιστορικό ριζοσπαστικό εθνικοαπελευθερωτικό Σιν Φέιν, αλλά προπαντός από τη νεολαία της χώρας. Αν και έθεσε υποψηφιότητα ως ανεξάρτητη (είχε διαχωρίσει τη θέση της από το Εργατικό Κόμμα εδώ και είκοσι χρόνια), είχε επίσης την υποστήριξη των Σοσιαλδημοκρατών, του Εργατικού Κόμματος, του People Before Profit, του Πράσινου Κόμματος και του 100% Redress – το τελευταίο κατέχει μόνον μία από τις συνολικά 174 έδρες και εστιάζεται αποκλειστικά στην αλλαγή των οικοδομικών υλικών για τις κατοικίες.  

Οι θέσεις της για τα εσωτερικά

Έχει επανειλημμένα εκφράσει την άποψη ότι η κυβερνητική πολιτική (ηγείται εκεί η κεντροδεξιά) είναι στην ουσία η αιτία της κρίσης στην στέγαση και του υπέρογκου αριθμού αστέγων το τελευταίο διάστημα στην χώρα. Κατά την πρόσφατη ομιλία της στην Βουλή, σχολίασε: «Κάθε πολιτική όλων των κυβερνήσεων χρόνια τώρα έχει εντείνει την κρίση επειδή δεν έχει αναγνωρίσει, σκόπιμα, ότι η στέγαση είναι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα και την έχει αντιμετωπίσει σαν περιουσιακό στοιχείο επιτρέποντας στην αγορά να “παρέχει”. Και όταν η αγορά τελικά δεν “παρείχε”, η κυβέρνηση τι έκανε; Λάμβανε ένα σωρό μέτρα τα οποία υποστήριζαν αυτήν ακριβώς την αγορά».

Η Κόνολι είναι υπέρ της επαν-ενοποίησης της πατρίδας της, της λογοδοσίας του κράτους και υπέρ του αυστηρού ελέγχου των κονδυλίων που διατίθενται, καθώς και της υιοθέτησης με πάθος της ιρλανδικής γλώσσας. Για τις αμβλώσεις είχε πάρει θέση πριν από το δημοψήφισμα του 2018, επιμένοντας στους Irish Times ότι η Όγδοη Τροπολογία «απλώς πρέπει να φύγει» και είναι «ώρα να εμπιστευτούμε τις γυναίκες να λαμβάνουν αποφάσεις για αυτό το τόσο προσωπικό ζήτημα». Επίσης πήρε θέση υπέρ του γάμου ομοφύλων ως «δικαιώματος να επιλέγει κάθε άνθρωπος τον σύντροφό του στην ζωή».

Μιλιταρισμός και Κομισόν

Η 68χρονη πολιτικός, που δηλώνει “είμαι απλώς σοσιαλίστρια και φιλειρηνικός πολίτης“, ήταν επί της ουσίας σχετικά μάλλον άσημη πολιτικός σε εθνικό επίπεδο, μέχρι να ανακοινωθεί η κάθοδός της ως υποψηφίας προέδρου και να υποστηριχθεί από κόμματα. Σημαντικό ρόλο έπαιξε, ειδικά στη νεολαία, η φιλοπαλαιστινιακή στάση της, οι απόψεις της για την μεγάλη στεγαστική κρίση στη χώρα, αλλά και η αντιπολεμική της ρητορική «για τους πολεμοχαρείς εξοπλισμούς που προωθεί το ΝΑΤΟ και το Λαϊκό Κόμμα με την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν». Αυτοί οι εξοπλισμού σήμερα «θυμίζουν την Γερμανία του ’30», είπε προεκλογικά η Κόνολι.

Όσον αφορά στον πόλεμο στη Γάζα εξέφρασε προεκλογικά την απογοήτευσή της λέγοντας: «Υπάρχει ένα αφήγημα που δεν καταδικάζει το Ισραήλ για το γενοκτονικό κράτος που είναι. Μιλάμε λες και η ιστορία ξεκίνησε στις 7 Οκτωβρίου. Σίγουρα δεν ξεκίνησε τότε. Καταδικάζουμε χωρίς δισταγμό αυτό που συνέβη την 7η Οκτωβρίου, αλλά δεν πρέπει να το αναφέρουμε χωρίς το ιστορικό πλαίσιο και το παρελθόν». Όσον αφορά στην ουδετερότητα της χώρας της, εξέφρασε ανησυχίες για το γεγονός ότι αυτή υπονομεύεται «από το πολεμοχαρές στρατιωτικοβιομηχανικό συγκρότημα σε όλη την Ευρώπη – μια Ευρώπη χωρίς ηθική πυξίδα», όπως την χαρακτήρισε.

«Η ΕΕ ακολουθεί την ολοένα και πιο διαδιδόμενη ρητορική που ζητά όλο και περισσότερα όπλα, όμως η Ιρλανδία θα πρέπει να υψώνει την ανεξάρτητη φωνή της, να την υψώνει τόσο ώστε να σκεπάζει τις κραυγές εκείνων που χτυπούν τα τύμπανα του πολέμου», είπε σε συνέντευξη στους Irish Times, οι οποίοι δεν την στήριξαν καθόλου.

«Οι ΗΠΑ, η Αγγλία και η Γαλλία είναι βαθιά ριζωμένες σε μια βιομηχανία όπλων που προκαλεί αιματοχυσία σε όλο τον κόσμο -ως ένθερμος υποστηρικτής της ουδετερότητας, λέω ότι αυτή η συμπεριφορά πρέπει να καταδικαστεί», είπε. «Η ΕΕ στρατιωτικοποιείται ολοένα και περισσότερο υπό την ηγεσία της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Ως Ιρλανδοί, πρέπει να αντισταθούμε σε αυτή την ιμπεριαλιστική τάση».

Η Κόνολι έχει χαρακτηρίσει την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ως «παράνομη και κατακριτέα», αλλά πάντα στις σχετικές δηλώσεις πρόσθετε ότι «το ΝΑΤΟ είναι φιλοπόλεμο και η κλιμάκωση προς τη σύγκρουση όλα αυτά τα χρόνια αντιβαίνει στην επίτευξη ειρήνης σε περιοχές σε όλο τον κόσμο». Επίσης έχει δηλώσει ότι «δεν μπορούμε να έχουμε δύο μέτρα και δυο σταθμά, να είμαστε επικριτικοί για τη Ρωσία και να κάνουμε ότι δεν βλέπουμε όσα διαπράττει το Ισραήλ στην Παλαιστίνη». Η Κόνολι δηλώνει μεν “κάθετα φιλοευρωπαϊστρια” αλλά περιγράφει την ΕΕ ως νεοφιλελεύθερο και αντιδημοκρατικό οργανισμό.

Η ζωή της

Η Κόνολι, προέρχεται από μια φτωχή οικογένεια. Ήταν το ένατο από τα 14 παιδιά και έμεινε  ορφανή από μάνα στα 9 της χρόνια. Έγινε ψυχολόγος και έχει εργαστεί ως κλινική ψυχολόγος, αλλά αργότερα και ως συνήγορος. Μιλά άψογα και με πάθος ιρλανδικά.

Γεννήθηκε στις 12 Ιουλίου του 1957 στο Γκάλγουεϊ, όπου και έζησε όλη της την ζωή. Είχε επτά αδελφούς και έξι αδελφές. Ο πατέρας της ήταν ξυλουργός και επιπλοποιός, ενώ κατά καιρούς εργαζόταν και σε ναυπηγεία. Έχασε τη μητέρα της όταν εκείνη ήταν 42 ετών και είχε πλέον γεννήσει 14 φορές, κάτι που ίσως επηρέασε και την στάση της Κόνολι όσον αφορά στις αμβλώσεις αλλά και τη στροφή της για σπουδές στην ψυχανάλυση. Ο θάνατος της μητέρας της αποδίδεται σε επιπλοκές του άσθματος, χωρίς πάντως η αιτία θανάτου να έχει επιβεβαιωθεί επίσημα.

Για τον πατέρα της μιλά θερμά: «Τον έβλεπα κάθε μέρα να τσακίζεται στην δουλειά για να θρέψει δεκαπέντε στόματα, έναν τόσο τίμιο και αγωνιστή άνδρα που πάλευε όχι μόνο να μας θρέψει, αλλά και να μας αναθρέψει». Η οικογένειά της μπόρεσε να βρει ένα σπίτι της προκοπής μόλις το 1970, όταν διατέθηκαν κοινωνικά κάποιες εργατικές κατοικίες στην πόλη.

Η Κόνολι σπούδασε κλινική ψυχολογία στο πανεπιστήμιο της γενέτειράς της και στο Leeds, όμως επτά χρόνια αργότερα σπούδασε και νομικά – εργάσθηκε πολλά χρόνια ως κλινική ψυχολόγος, αλλά ως δικηγόρος εργάσθηκε μετά το 1991. Στη συνέχεια εντάχθηκε στο Εργατικό Κόμμα και έστρεψε την προσοχή της στην πολιτική. Το 1999, εξελέγη στο Δημοτικό Συμβούλιο του Γκάλγουεϊ με τους Εργατικούς και το 2004 εξελέγη δήμαρχος της πόλης. Το 2006 διαφώνησε με τους Εργατικούς γιατί δεν την ήθελαν ως υποψήφια δήμαρχο εκείνη τη χρονιά και αποχώρησε από το κόμμα. Παρέμεινε όμως δημοτική σύμβουλος μέχρι το 2016, οπότε και εξελέγη ως βουλευτής της περιφέρειας.

Το 2016 εκλέχθηκε ως ανεξάρτητη βουλευτής στην δυτική ιρλανδική επαρχία Galway West που εκλέγει πέντε βουλευτές και έχει 110.000 ψηφοφόρους. Η Κόνολι έλαβε τότε περίπου 10.000. Στην προεκλογική εκστρατεία της για τη Βουλή είχε υποστηρίξει την ισότητα, την λογοδοσία και την ιρλανδική γλώσσα. Στη Βουλή έδωσε εν συνεχεία πολλές μάχες για την πολιτιστική και γλωσσική κληρονομιά της Ιρλανδίας και για τον έλεγχο των κρατικών δαπανών και κονδυλίων.

Ο σύζυγος

Σύντροφός της εδώ και 33 χρόνια είναι ο Brian McEnery που ήταν κι εκείνος παιδί πολυτέκνων, αλλά όχι και σαν της Κόνολι – ο ΜcEnery είχε “μόνον” τέσσερα αδέλφια. Εργάσθηκε ως καθηγητής επεξεργασίας ξύλου και ξυλογλυπτικής, αλλά έχει βγει πλέον στη σύνταξη. Δίδαξε επί τρεις δεκαετίες στο Garbally College, στο Ballinasloe και εννέα χρόνια στο St Joseph’s Patrician College στο Nun’s Island στην πόλη Γκάλγουεϊ.

Πολλά μέσα προβάλλουν μια φωτογραφία από τα νιάτα του πάνω σε μια Harley Davidson, αλλά πρόκειται για άτομο χαμηλού προφίλ. Εξάλλου υπέστη εγκεφαλικό σχετικά πρόσφατα και αυτό τον κάνει ακόμα πιο διακριτικό σε πολλά ζητήματα, και ως παρουσία αλλά και ως υποστηρικτή ζητημάτων. Έχει αφοσιωθεί στην πρόληψη του εμφράγματος και του εγκεφαλικού. Ο ένας από τους δύο γιους του ζευγαριού είναι επίσης καθηγητής ενώ ο άλλος ιδιωτικός υπάλληλος. Στα νιάτα του ο σύζυγος έπαιζε ποδόσφαιρο και αργότερα αθλείτο με ποδηλασία και έτρεχε σε “μαραθώνιους”, συχνά μαζί με την Κονολι.

Στην Ιρλανδία, ο πρόεδρος, αν και εκλέγεται με άμεση καθολική ψηφοφορία, κατέχει σε μεγάλο βαθμό συμβολικό ρόλο. Ο πρόεδρος είναι αρχηγός κράτους, φύλακας του Συντάγματος και αρχιστράτηγος των Ιρλανδικών Αμυντικών Δυνάμεων. Η Ιρλανδία προσπαθεί με όλες τις κυβερνήσεις της να διαφυλάττει σε κάποιο βαθμό το καθεστώς της ως ουδέτερου έθνους.