“Super Paradise”: Μια ταινία για τις παλιές καλές εποχές
11/11/2025
Η επίγεια Εδέμ των γυμνιστών και το σύνθημα “επιστροφή στη Φύση” στην πλέον ένυλη μορφή του. Όσοι δεν έζησαν εκείνη την ειδυλλιακή προ-Aids εποχή ακόμη δεν καταλαβαίνουν την χρονοκαθυστερημένη (λόγω Χούντας τε και μετεμφυλιακής βεντέτας) εισαγωγή τόσο των χίπηδων (“παιδιά των λουλουδιών”), όσο και της λεγομένης “σεξουαλικής επανάστασης”, που στη Ελλάδα δεν ήταν ποτέ ένα πρόβλημα, από αρχαιοτάτων χρόνων, ακόμα και στον υποκριτικό Μεσαίωνα…
Προσωπικά πήγα στην Μύκονο για πρώτη φορά μετά το 2012 (τουτέστιν σε ηλικία 50 ετών), κυρίως για να επισκεφθώ την Δήλο σε επανειλημμένες μονοήμερες περιηγήσεις με το ξύλινο πλοιάριο, που κονταροχτυπιόταν με τα κύματα του φθινοπώρου. Είδα λοιπόν αυτή την ταινία με άκρα περιέργεια, όχι για να δω …τι έχασα, αλλά για να δω με φιλέρευνο πνεύμα το πριν και το μετά. Η απογοήτευσή μου δεν ήταν έκδηλη, απορροφήθηκα όμως από ετούτο το ιδιότυπο ντοκιμαντέρ, που συμπλήρωνε την εγκύκλια παιδεία μου.
Αληθώς λέγων, φαντάζομαι πως όλοι αυτοί οι Αδάμ και οι Εύες με την παραδείσια περιβολή νόμιζαν πως συνεισφέρουν στην ειρήνευση αυτού τού ταραγμένου πλανήτη και ίσως να το έκαναν, δεν ξέρω. Εάν κρίνω όμως από τους πολέμους που κατατρύχουν σήμερα την ανθρωπότητα, δεν νομίζω ότι έγινε ποτέ γενικευμένη μόδα το περίφημο ρητό “κάντε έρωτα, όχι πόλεμο”. Ίσως γιατί μετέτρεψαν σε πόλεμο και την ίδια την ερωτική πράξη. Σε παιχνίδι εξουσίας, ανωτερότητας, της θέλησης του ενός έναντι των άλλων, των φαινομενικώς αδυνάμων.
“Ο Έρωτας είναι φυλακή. Κι όχι η χειρότερη απ’ όλες”. Βιωμένος, προσφιλής στίχος μου. Πέρα από τον προφανή ναρκισσισμό μερικών εγωκεντρικών συνεντευξιαζομένων, που αυτοδιαφήμιζαν το παλαιϊκό είδωλό τους, κατά τα άλλα είναι μια ιδιαίτερα συμπαθής και χαριτωμένη παρέα που αποφάσισε – αντί για reunion – να αφήσει το στίγμα της στην Ιστορία, και το πέτυχε με κάποιους αναπόφευκτους ρυθμολογικούς, αφηγηματικούς, αισθητικούς κλυδωνισμούς ανάμεσα στο Kitsch ρετρό και στην αναζήτηση κάλυψης του τωρινού υπαρξιακού κενού.
Μερικές/μερικοί φεύγουν πλήρεις από τον μάταιο τούτο κόσμο κι άλλοι/άλλες βουλιάζουν στο Ανικανοποίητο, όπως οι πρωταγωνιστές στο εφιαλτικό “Oh, Les beaux jours”, του Νομπελίστα Σάμιουελ Μπέκετ. Μια ολόκληρη εποχή περνάει μέσα από τη μεγάλη οθόνη, με τα πρόσωπα μισοσβησμένα από τον Πανδίκαιο και Πανδαμάτορα Χρόνο και μακάριοι εκείνοι/εκείνες που έχουν ζήσει έναν τουλάχιστον Παράδεισο πριν από τον θάνατο…
Πληροφορίες για την ταινία
Ντοκιμαντέρ, 2025, Ελλάδα/Γερμανία, Έγχρωμη, Διάρκεια: 88′
Σκηνοθεσία: Στιβ Κρικρής
Ακαδημίας 64 (ΜΕΤΡΟ Πανεπιστήμιο), 210 3632789
Δευτέρα-Τρίτη & Πέμπτη:7.00€, Παρ-Κυρ & Αργίες: 8.00€, Κάθε Τετάρτη εισιτήριο: 5.00€
ΑΙΘΟΥΣΑ 1
Δευ 19:20
