Ένας συγκλονιστικός Ξάφης στην παράσταση “Το πιο όμορφο σώμα…”

Έχω πει παλιότερα ότι ο Ξάφης είναι ο καλύτερος ηθοποιός της γενιάς του. Το καλοκαίρι, στην Επίδαυρο, μάγεψε ως Ανδρομάχη. Σήμερα μπορώ να διατυπώσω την προσωπική μου άποψη ότι είναι ο κορυφαίος Έλληνας ηθοποιός. Επειδή διαθέτει μία τερατώδη τεχνική, που θυμίζει Κιμούλη, αλλά κι ένα οξυδερκές, ερμηνευτικό ένστικτο, που παραπέμπει στον Δ. Καταλειφό ή τον Νικήτα Τσακίρογλου. Το πιο σπουδαίο: ΔΕΝ έχει υποκύψει σε κανέναν ναρκισσισμό της μανιέρας, αφού μπορεί να παίξει από τον Σάιλοκ ως την Ιουλιέτα… την οποία και θα σχεδιάσει τόσο αθώα, όσο και ερωτική…

Ο Ξάφης ερμηνεύει μοναδικά ένα μονόλογο που υπερβαίνει τα 100 λεπτά και περιλαμβάνει πληθώρα προσώπων. Ο ίδιος μετακινείται με χορευτική αίσθηση ρυθμού από τον ένα χαρακτήρα στον άλλον, καθώς υποδύεται νεκρούς και ζωντανούς, γυναίκες και άντρες, εφήβους και τραβεστί, όλη την πανίδα ενός χωριού της Καταλονίας, με τα πάθη και τα κρυμμένα μυστικά του. Ο Ξάφης αλλάζει τόνο, φωνή, ηχόχρωμα και προσωπικότητα, ανάλογα με την περσόνα που υποδύεται, σχεδόν ανεπαίσθητα, αφηγούμενος με καταιγιστικό ρυθμό μία ιστορία καταβύθισης και αφανισμού. Η ένταση κορυφώνεται, καθώς το τέλος πλησιάζει και το ψυχολογικό θρίλερ μεταμορφώνεται σε σπαρακτικό, κοινωνικό ντοκουμέντο. Παράλληλα, το κυνήγι της διαρκώς απομακρυνόμενης ομορφιάς και του έρωτα γίνεται ένα μακάβριο παιχνίδι θανάτου.

Και δεν είναι μόνο η φωνή του, είναι ο τρόπος που αρθρώνει ένα πολύ πυκνό και δύσκολο κείμενο, χωρίς να χάνει κυριολεκτικά συλλαβή, χωρίς να δημιουργεί την παραμικρή χασμωδία, χωρίς κενά μνήμης. Είναι πραγματικά επίτευγμα το ότι απομνημόνευσε, αλλά και απέδωσε αυτό τον τεράστιο και δυσκολότατο μονόλογο. Λέω συχνά ότι το θέατρο αρχίζει – και τις περισσότερες φορές τελειώνει – στον ηθοποιό. Ο συγγραφέας έπεται και ο σκηνοθέτης είναι ο τελευταίος σημαντικός παράγοντας μιας θεατρικής μέθεξης. Με τη χθεσινή ερμηνεία του Αργύρη νομίζω πως επιβεβαιώνομαι απόλυτα.

ΥΓ. Το έργο που είδα χτες, με καθυστέρηση δύο χρόνων (!) γράφτηκε από τον βραβευμένο Καταλανό συγγραφέα, Ζουζέπ Μαρία Μιρό. Τίτλος του “Το πιο όμορφο σώμα που βρέθηκε ποτέ εδώ“. Γραμμένο το 2020, απέσπασε το Βραβείο BORN 2020 και το Εθνικό Βραβείο Δραματουργίας του 2022. Το κείμενο ξεκινά με την υποσημείωση: “Γραμμένο για έναν ή μια ηθοποιό. Το φύλο του δεν ενδιαφέρει. Ούτε η ηλικία του. Ούτε η σωματική διάπλαση.”

Σκηνοθεσία: Ζωή Ξανθοπούλου,

Ερμηνεία: Αργύρης Ξάφης

Θέατρο Θησείον, τρίτος χρόνος, τελευταίες παραστάσεις.