Η Κλιματική Αλλαγή είναι εδώ! – Μέτρα προσαρμογής

Κι όμως ένα μεγάλο μέρος των προβλημάτων οφείλονται στη Κλιματική Αλλαγή. Παγιδευμένοι σε μνήμες και εμπειρίες του παρελθόντος, αρνούμαστε να αντιληφθούμε τη νέα καταστροφική πραγματικότητα, που οι ίδιοι προκαλούμε. Οι προβλέψεις της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας είναι σαφείς και δυστυχώς η επαλήθευση τους είναι γεγονός. Η συχνότητα και το μέγεθος εμφάνισης των ακραίων καιρικών φαινομένων και των καταστροφών που προκαλούν αυξάνεται. Ανεξέλεγκτες δασικές πυρκαγιές, πλημμύρες, λειψυδρίες, καταστροφές εσοδειών και υποδομών ειδοποιούν (όχι προειδοποιούν) για επερχόμενες μεγαλύτερες καταστροφές.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2015 στο Παρίσι, οι κυβερνήτες όλων των χωρών συμφώνησαν ότι η αύξηση της θερμοκρασίας, στη διάρκεια αυτού του αιώνα, δεν θα έπρεπε να υπερβεί τους 1.5ο C και στη χειρότερη περίπτωση τους 2ο C…! Δέκα μόλις χρόνια μετά προσεγγίζουμε τους 1.4ο C, ενώ η αύξηση της μέσης ατμοσφαιρικής θερμοκρασίας στη διάρκεια του 21ου αιώνα θα προσεγγίσει, με πιθανότητα 90%, τους 3.3ο C (UNEP, EGR2025, p.37). Οι λόγοι της αποτυχίας είναι γνωστοί. Περιγράφονται με σαφήνεια από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ. Θεωρεί ότι δεν υπάρχει Κλιματική Αλλαγή και αποσύρει την χώρα του από τις κοινές και άκαρπες προσπάθειες του ΟΗΕ για τον έλεγχο της, με το χυδαίο σύνθημα “Drill baby, drill”.

Σε αυτό το διεθνές δυστοπικό και δυσοίωνο περιβάλλον, η Ελλάδα πρέπει να εκλογικεύσει τις ασκούμενες πολιτικές Μείωσης (Mitigation) και να αναβαθμίσει τις πολιτικές Προσαρμογής (Adaptation), εγκαταλείποντας πολιτικές και πρακτικές μίας κλιματικά ήρεμης και προβλέψιμης εποχής. Η χώρα χρειάζεται μία νέα αρχιτεκτονική “Προσαρμογής”, που θα επιτρέψει την ταχεία ενσωμάτωση νέων τεχνολογιών στην αποτύπωση, πρόβλεψη και διαχείριση καταστάσεων, που πλέον δεν είναι ούτε “ακραίες”, ούτε “σπάνιες”.

Η Νέα Αρχιτεκτονική”Προσαρμογής”

Ο ρόλος της Περιφερειακής και Τοπικής Αυτοδιοίκησης, σε συνεργασία με το Πυροσβεστικό Σώμα και τις τοπικές Δασικές Υπηρεσίες, πρέπει να διευρυνθεί, με την ίδρυση συνδεδεμένων “ευφυών κέντρων διαχείρισης κρίσεων”, εφοδιασμένων με σταθερά και κινητά ευφυή δίκτυα πυρανίχνευσης, πυροπροστασίας και πυρόσβεσης, καθώς και έγκαιρης λήψης μέτρων προστασίας και διαχείρισης φυσικών καταστροφών. Η χώρα χρειάζεται εναέρια μέσα που να επιχειρούν ολόκληρο το 24ωρο. Στις μεγάλες δασικές πυρκαγιές απουσιάζουν τα μεγάλα αεροσκάφη, τύπου Beriev, ευφυή τοπικά δίκτυα εκτόξευσης νερού και τηλεχειριζόμενα πυροσβεστικά οχήματα εισόδου στα πύρινα μέτωπα.

Ένα σημαντικό ποσοστό (ενδεχομένως 30-40%) των δασικών πυρκαγιών θα μπορούσε να αποφευχθεί, αν οι υπεύθυνοι για την συντήρηση των ηλεκτρικών δικτύων (ΔΕΔΔΗΕ, ΑΔΜΗΕ) και τον έλεγχο τους (ΡΑΑΕΥ και Εισαγγελικές Αρχές) υλοποιούσαν τις από την νομοθεσία προβλεπόμενες διαδικασίες. Αν η χώρα για την αντιμετώπιση ενδεχόμενης πολεμικής σύγκρουσης προχωρά σε ένα αναγκαίο και δαπανηρό τεχνολογικό εκσυγχρονισμό των ενόπλων δυνάμεων της, ένας αντίστοιχης κλίμακας εκσυγχρονισμός, με αντίστοιχη διάθεση οικονομικών πόρων, απαιτείται για την ανάπτυξη της προτεινόμενης “Νέας Αρχιτεκτονικής”.

Όσο ως κοινωνία αρνούμαστε να “προσαρμοστούμε”, τόσο το τίμημα θα αυξάνεται. Όσο καθυστερούμε να αναλάβουμε το κόστος των αναγκαίων αλλαγών στον αγροτικό και στους άλλους τομείς, τόσο οι αδιέξοδες κοινωνικές εντάσεις θα αυξάνονται. Σήμερα οι αποζημιώσεις για τον “Ντάνιελ“, αύριο η λειψυδρία, η ερημοποίηση, οι πυρκαγιές, οι μεγάλες πλημμύρες μέσα και έξω από τις πόλεις. Εκ του αποτελέσματος, το αυξανόμενο μέγεθος των καταστροφών προειδοποιεί. Οι πολιτικές που ασκούμε δεν επαρκούν. Ακούει κανείς; “Οι καιροί ου μενετοί”, τόσο απλά και δυσοίωνα.