“Αιγαίο ώρα μηδέν”: Το μυθιστόρημα ενός ελληνοτουρκικού πολέμου
25/12/2025
Δεν μπορώ να ξέρω εάν η πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας από την κυβέρνηση Μητσοτάκη οφείλεται στο δέος που προκαλεί η ανάγνωση της τριλογίας “Αιγαίο Ώρα Μηδέν” -που σύντομα θα γίνει τετραλογία- του Μίλτου Αντωνιάδη, όμως στους τρεις αυτούς τόμους “πολεμικής λογοτεχνίας” ο συγγραφέας με μια κινηματογραφική γραφή που σου κόβει την ανάσα καταφέρνει να ζωντανέψει όλες της πτυχές των πιθανών επιθετικών σχεδίων της Άγκυρας και των αντίστοιχων ελληνικών σχεδίων αποτροπής.
Επίσης, δεν γνωρίζω εάν ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας έχει διαβάσει τα τρία βιβλία και από αυτά εμπνεύστηκε την “Ατζέντα 2030”, όμως το 2029 που διαδραματίζεται ο ελληνοτουρκικός πόλεμος τα κενά είναι δραματικά και οι αρνητικές επιπτώσεις κρίσιμες. Στον τρίτο τόμο με τίτλο “Κατάσταση Πολιορκίας” (Απρίλιος 2025, εκδόσεις memento) που διάβασα, η έμμεση κριτική προς τις ελληνικές κυβερνήσεις και τη στενοκεφαλιά των επιτελείων αποκαλύπτει τις παθογένειες και την αδράνεια του ελληνικού συστήματος, αλλά και το ρόλο του μεγέθους των εξοπλισμών και τη σημασία της έγκαιρης αναπλήρωσής τους.
Ο συγγραφέας Μίλτος Αντωνιάδης είναι αναλυτής, στέλεχος αλλά και σύμβουλος στρατηγικής σε εταιρίες και οργανισμούς τεχνολογίας στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Αρθρογραφεί πάνω σε θέματα γεωπολιτικού ενδιαφέροντος και αμυντικής τεχνολογίας σε ιστοσελίδες και fora στην αγγλική γλώσσα, αλλά και σε ελληνικές σελίδες. Ο πρώτος τόμος του έργου “Το πρώτο αίμα” εκδόθηκε το 2022 από τον οίκο memento και έχει κάνει πέντε ανατυπώσεις. Ο δεύτερος με τίτλο “Σκοτεινός ουρανός” πρωτοβγήκε τον Οκτώβριο του 2023.
Ο πόλεμος των 24 ωρών
Στο “Πρώτο αίμα” μια τουρκική γεώτρηση κοντά στη Ρόδο τον Ιούλιο του 2029 οδηγεί στην καταβύθιση του τουρκικού γεωτρύπανου και σ’ ένα “ατύχημα” στον Έβρο με την κατάρριψη ενός ελληνικού αεροσκάφους έγκαιρης προειδοποίησης, με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν έντονες αερομαχίες και ναυτικές εμπλοκές υψηλής έντασης στο βόρειο και νοτιοανατολικό Αιγαίο. Οι Τούρκοι τορπιλίζουν ένα ελληνικό πολεμικό μέσα στο λιμάνι του Καστελόριζου, βομβαρδίζουν από τα παράλια το νησί και τη νύχτα επιχειρούν την απόβαση ειδικών δυνάμεων.
Η ελληνική φρουρά αμύνεται σθεναρά και προκαλεί σοβαρές απώλειες στον εχθρό, ενώ η Πολεμική Αεροπορία καταφέρνει αιφνιδιαστικό πλήγμα στα μετόπισθεν της Τουρκίας. Τα ξημερώματα της 27ης Ιουλίου, το Καστελόριζο παραμένει σε ελληνικά χέρια. Η τουρκική επίθεση έχει αποκρουστεί και ο Τούρκος πρόεδρος αντιμετωπίζει οικονομικές κυρώσεις και νομισματική κατάρρευση. Ο “πόλεμος των 24 ωρών” σταματά με βαριές απώλειες και για τις δύο πλευρές.
Ακολουθεί ο “Σκοτεινός ουρανός” όπου η χώρα πρέπει τάχιστα να αντικαταστήσει τα καλύτερά της όπλα που ξόδεψε στις μάχες της 26ης Ιουλίου. Ομάδες τζιχαντιστών που καθοδηγούνται από Τούρκους πράκτορες εγκλωβίζουν στη Λαττάκεια Έλληνες διπλωμάτες στο προξενεία και η κυβέρνηση διατάσσει επιχείρηση απεγκλωβισμού τους η οποία εκτελείται επιτυχώς από Έλληνες αλεξιπτωτιστές και επιχειρείται διαφυγή από τη Συρία με το υποβρύχιο Παπανικολής που καταδιώκεται από τουρκικές φρεγάτες και ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα. Έτσι σημειώνεται μεγάλη κλιμάκωση στην Ανατολική Μεσόγειο με αερομαχίες και δρόνους.
Η διαρροή ενός βίντεο στα τουρκικά μέσα που έδειχνε Τούρκους κομάντος αιχμάλωτους στο Καστελόριζο οδηγεί σε πραξικόπημα στην Τουρκία από την οργάνωση “Κόκκινο μήλο” και στην εκτέλεση του μετριοπαθούς Τούρκου προέδρου, τη θέση του οποίου αναλαμβάνει ο Ράμπια Σοκουλού. Το Μεγάλο Σάββατο του 2030 ξεκινά μια μεγάλης έκτασης υβριδική επίθεση κατά της Ελλάδας και τα ξημερώματα της Κυριακής του Πάσχα ακολουθούν μαζικές εκτοξεύσεις βαλλιστικών πυραύλων από την Τουρκία που σκοτεινιάζουν τον ελληνικό ουρανό.
“Αιγαίο ώρα μηδέν”
Η Ελλάδα στις 28 Απριλίου 2028 βρίσκεται σε “Κατάσταση Πολιορκίας”. Η επίθεση των Τούρκων με πυραύλους σε στόχους στην Αττική και στη Ρόδο και άλλα νησιά αντιμετωπίζεται, αλλά πολλά πλήγματα δέχονται στρατηγικοί και πολιτικοί στόχοι, όπως ο ναύσταθμός στη Σαλαμίνα, αεροδρόμια, ένα δεξαμενόπλοιο LNG στο Θρακικό Πέλαγος κ.ά. ακόμη και μέσα στην Αθήνα. Επειδή ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Αμύνης πρέπει να βρίσκονται σε τέτοιες καταστάσεις σε διαφορετικά μέρη, ο πρώτος αναχωρεί με ελικόπτερο στη Λάρισα αφού προηγουμένως έχει κάνει μια μυστική συνεννόηση μαζί του. Το ελικόπτερο πλήττεται και μέσα από μια διαδικασία εξπρές, η πρώην υπουργός Εξωτερικών και νυν Επίτροπος στην Κομισιόν Ειρήνη Δρίτσα ορκίζεται πρωθυπουργός.
Η επιστράτευση ξεκινά και ο Τούρκος πρέσβης επισκέπτεται την πρωθυπουργό Δρίτσα για να μεταφέρει την προσφορά για εκεχειρία του Τούρκου προέδρου Σοκουλού υπό την προϋπόθεση της πλήρους αποστρατιωτικοποίησης των νησιών από το βόρειο Αιγαίο έως το Καστελόριζο. Η ελληνική άρνηση οδηγεί σε ναυμαχίες και στην κατάληψη τριών μικρών νησιών από τους Τούρκους, στην αποκάλυψη από την ΕΥΠ της προετοιμασίας πυρηνικού όπλου από την Τουρκία, σε πυρετώδεις διπλωματικές διαβουλεύσεις με τους συμμάχους και σε διαφωνίες σε ότι φορά το σχέδιο της ελληνικής αντεπίθεσης. Η Δρίτσα επιλέγει ένα μυστικό σχέδιο και όχι την εισβολή στην Ανατολική Θράκη… το οποίο θα το διαβάσουμε στον επόμενο τόμο.
“Κατάσταση Πολιορκίας” με απρόσμενο ρεαλισμό
Η “πολεμική λογοτεχνία” του Μίλτου Αντωνιάδη, χωρίς να χάνει ούτε στιγμή την αντίδραση των χαρακτήρων του μέσα στην αγωνία και τη φρίκη του πολέμου, έχει μια μοναδικότητα, την χρήση των στρατιωτικών όρων στην αφήγηση των πολεμικών γεγονότων. Δεκάδες υποσημειώσεις εξηγούν τους όρους, τα όπλα, τις τεχνικές εμπλοκής, φτιάχνοντας μια πρωτόγνωρη ποιητική, η οποία απογειώνεται με την παράθεση πινάκων και πολεμικών χαρτών με τις δυνάμεις που αντιπαρατίθενται κάθε φορά στην θάλασσα και στον αέρα. Στην αφήγησή του ενσωματώνει όλη της εμπειρία από τον πόλεμο της Ουκρανίας σε ότι αφορά τα διάφορα είδη drones και τα αντίμετρα.
Η λογοτεχνία έχει αποδείξει πως μπορεί να φωτίζει συχνά την Ιστορία καλύτερα από τους ιστοριογράφους, καθώς δεν της απαγορεύεται να συμπληρώνει τα κενά με εύλογες υποθέσεις και να καταγράφει την ανθρώπινη διάσταση των πολεμικών καταστάσεων. Εδώ όμως δεν έχουμε να κάνουμε με ιστορική λογοτεχνία, αλλά με “δυνητική ιστορία”, δηλαδή με το τι θα μπορούσε να συμβεί εάν… Ο Μίλτος Αντωνιάδης το επιτυγχάνει με καταλυτικό ρεαλισμό και με μια καταιγιστική αφήγηση που ζωντανεύει κυριολεκτικά στο πεδίο τα σχέδια των επιτελείων και την απόστασή τους από την πραγματικότητα.





