Πρωτοστατεί η Ελλάδα στον αντιρωσισμό με τον Κυριάκο!

Η πρώτη φορά που η Ελλάδα έστειλε στρατιωτική δύναμη στην Ουκρανία, ήταν με απόφαση του Ελευθέριου Βενιζέλου, για να μας βοηθήσουν οι Σύμμαχοι στην εκστρατεία στη Σμύρνη. Η πρώτη φορά ήταν καταστροφή (της Σμύρνης) με τους Συμμάχους Εγγλέζους να μας θάβουν κανονικά. Τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι σε μία δεύτερη θα πάμε καλύτερα;

Τώρα ο Μητσοτάκης έχει πολλές πιθανότητες να κερδίσει τις εκλογές γιατί οι άλλοι, όλοι οι άλλοι, είναι “ψόφιοι”, στις δημοσκοπήσεις. Την κ. Καρυστιανού πολλοί την κατηγορούν ότι ενδίδει, αλλά δεν παύουν να την τριγυρίζουν, όπως τα όρνεα το υποψήφιο θύμα τους. Την Καρυστιανού, την σέβομαι χωρίς επιφύλαξη ως άνθρωπο, ως θύμα ενός κράτους που δεν σέβεται κανέναν και τίποτα. Για όλα τα άλλα οφείλουμε να την κρίνουμε από τις πράξεις της, εμείς οι αλάνθαστοι και αναμάρτητοι.

Το πρόβλημα είναι ότι με ή χωρίς Μητσοτάκη η χώρα είναι σε σήραγγα, χωρίς ορατή διέξοδο. Μπροστά είναι τα σκάνδαλα. Με την κυβέρνηση να μην μπορεί να κρύψει τις πομπές της. Πίσω από τον Μητσοτάκη η ανικανότητα είναι τόσο προφανής, ώστε το εκλογικό σώμα μένει μακριά. Μπρος γκρεμός και πίσω χάλια, του Τσίπρα συμπεριλαμβανομένου.

Τουρκία, Αιγαίο και Ουκρανία

Απέναντι η Τουρκία, με τον Ερντογάν να γερνάει και καθώς φαίνεται να μην ελέγχει με σιδηρά πυγμή τα πράγματα όπως παλιά, στην πιο κρίσιμη στροφή τους. Η Τουρκία είναι μεγάλη και σπουδαία, όσο δεν παίρνει στα σοβαρά τον ρόλο του Σουλτάνου. Την εποχή των πυραύλων μειώνεται κατακόρυφα ο ρόλος του φράγματος που είχε η Τουρκία.

Φράγμα στη Ρωσία προς τη Μεσόγειο, φράγμα στη Δύση προς τη Μόσχα. Και ο δρόμος προς το Αιγαίο κλειστός, όσο κι αν η ελληνική ελίτ είναι διατεθειμένη να δώσει “γη και ύδωρ” στους πάντες, και στην Τουρκία και στους Αμερικάνους. Η ελληνική ελίτ έχει χάσει τον μπούσουλα. Δεν καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί να δώσει το ίδιο πράγμα σε δυο αφεντικά που έχουν διαφορετικά συμφέροντα-δηλαδή το Αιγαίο ως διάδρομο και ως ορυκτός πλούτος.

Συνοπτικά: Το Αιγαίο ανήκει στην Ελλάδα, αφού το θέλουν οι Αμερικάνοι για λογαριασμό τους. Είναι αντιφατικό στην τυπική λογική αλλά στέκει απολύτως από γεωπολιτική οπτική. Όταν ολοκληρωθεί η προσέγγιση των τριών γιγάντων (ΗΠΑ-Κίνα-Ρωσία) και έως ότου αυτές (ίσως) αλληλοφαγωθούν στο μέλλον, το Αιγαίο (θα) είναι αυτό που ορίζει η γεωγραφία: Ανοιχτός και εύκολος δρόμος για την Ρωσία προς τις “θερμές θάλασσες” επειδή – θυμίζει σοφά ο Καβάφης – “στο τέλος οι Μήδοι θα διαβούνε” και η Αγγλία θα κλαίει τη χαμένη της δόξα που τόσο ακριβά έχουμε πληρώσει.

Και οι ΗΠΑ του Τραμπ θα συνταξιδεύουν στα νερά του με τα καράβια του Πούτιν, αλλά και του Σι, ποιος θα πει όχι; Οι τρεις γεροντοκόρες θα είναι στα μαύρα με πλερέζες. Θα χρειαστεί, φαίνεται, κόπος και χρόνος αλλά προς τα εκεί οδεύουμε. Οι πιο νέοι θα το δουν.