Όταν ο Τσίπρας βγήκε από το Μαξίμου

Σε one man show μετέτρεψε την προεκλογική καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ και ακολούθως την προεκλογική αντιπαράθεση ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, εγκαινιάζοντας ή επαναφέροντας την άμεση επαφή με το λαϊκό στοιχείο. Εάν για τον Αλέξη Τσίπρα η “πορεία προς τον λαό”, ήταν μία αναγκαστική επιλογή για να ξεπεράσει την αρνητική στάση της πλειονότητας των ΜΜΕ και την υπεροπλία του αντιπάλου του σε αυτό το πεδίο, για τον Κυριάκο Μητσοτάκη που θέλησε να ακολουθήσει –πχ στην Γλυφάδα– είναι εμφανές ότι παρασύρεται σε έναν ρόλο που δεν του ταιριάζει και που αναδεικνύει αντίθετα τα κενά στον επικοινωνιακό σχεδιασμό και την όχι καλή σχέση του με τον μηχανισμό του κόμματος.

Ο Αλέξης Τσίπρας ξεκίνησε από το Βελβεντό, αν και η πρώτη αυτή επίσκεψη ήταν για ειδικό λόγο καθώς τον έκανε ξανά αυτόνομο δήμο. Η ανταπόκριση του κόσμου τον εξέπληξε όπως και τους επιτελείς του. Ο ίδιος όμως ένιωθε στην επαφή με τον κόσμο “σαν το ψάρι στο νερό”. Δεν είναι μόνο η αριθμητική καθώς και άλλοι πολιτικοί με πιο πρόσφατο τον Κώστα Καραμανλή, είχαν περισσότερο κόσμο και θερμές εκδηλώσεις.

Ακόμη όμως και ο τότε πρόεδρος της ΝΔ περιοριζόταν να περπατά, στον κλοιό των αστυνομικών και των συνεργατών του -που τον προστάτευαν από την σωματική επαφή- και να μοιράζει χειραψίες. Ο Αλέξης Τσίπρας γίνεται ένα με τον κόσμο περπατά ανάμεσά τους σε βαθμό που οι άνθρωποι της προσωπικής του ασφάλειας κινδυνεύουν κάθε φορά με εγκεφαλικό. Παλαιότερα αυτό το έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου αλλά το πείραμα επαναλήφθηκε στην Άρτα, μία περιοδεία με καθαρά πια προεκλογικό περιεχόμενο.

Ο σχεδιασμός προέβλεπε να περπατήσει στον κεντρικό πεζόδρομο της πόλης συνοδευόμενος από τους βουλευτές και τα τοπικά στελέχη, όταν ξαφνιάστηκαν από εκατοντάδες κατοίκους που έσπευσαν να τον χαιρετίσουν και να του μιλήσουν, ωσάν να ήταν φίλος τους. Ο σχεδιασμός άλλαξε και στήθηκε μία πρόχειρη εξέδρα με μικροφωνική για να απευθύνει ομιλία.

Έγινε πια κανόνας, από την Λαμία, την Καρδίτσα με αποκορύφωμα τα Τρίκαλα. Το σκηνικό τελειοποιήθηκε, ο Αλέξης Τσίρπας περπατά ανάμεσα στον κόσμο, συνομιλεί, αφήνει να τον πλησιάζουν, τον αγκαλιάζουν, φωτογραφίζεται μαζί τους -είναι σίγουρα ο πιο φωτογραφημένος πρωθυπουργός- και στην συνέχεια απευθύνει ομιλία ενίοτε από στήθους χωρίς καν σημειώσεις.

Στα Τρίκαλα δεν υπήρχε καν υπερυψωμένη εξέδρα, μίλησε με μικρόφωνο ανάμεσα στον κόσμο, και στο τέλος “κινδύνευσε” να τον σηκώσουν στα χέρια κάτι που απέτρεψαν οι άνδρες της ασφάλειά του. Στο Αγρίνιο η πόλη περίμενε τον πρωθυπουργό, ακόμη και άνθρωποι που δεν συμμετέχουν στις συγκεντρώσεις είχαν πιάσει θέση στα καφέ γύρω από την κεντρική πλατεία. Από την στιγμή που δημιουργήθηκε το ρεύμα πηγαίνουν καλά και οι συγκεντρώσεις του στα κλειστά στάδια όπως έγινε στην Καλαμάτα και στην Κοζάνη. Ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι τόσο στην Αθήνα, πχ στο Αιγάλεω, όσο και στην περιφέρεια, στις συγκεντρώσεις συμμετέχουν νέοι.

Μόνο εκλογές ξέρει να κάνει

Η επικοινωνιακή αυτή τακτική έχει πολλαπλή στόχευση και εμφανή αποτελέσματα. Κατ’ αρχήν διαψεύδει ότι “ο Τσίπρας δεν βγαίνει από το Μαξίμου γιατί φοβάται τον κόσμο”. Ακολούθως δίνει εικόνες που αρέσουν στα κανάλια και όταν προβάλλονται από τα ΜΜΕ και ακολούθως έχουν πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα, δημιουργώντας εντυπώσεις και ωθώντας περισσότερους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ να βγαίνουν από την γωνιά τους.

Επιπλέον, κάνει αισθητή τη διαφορά από τον προσωπικό του αντίπαλο και έρχεται να εντείνει την αίσθηση που δημιουργήθηκε από την άρνηση των ντιμπέιτ ότι “ο κ. Μητσοτάκης φοβάται την προσωπική αντιπαράθεση μαζί του”. Ο ίδιος ο Τσίπρας το προβάλλει επιμένοντας ότι “ο κ. Μητσοτάκης αποφεύγει την αναμέτρηση γιατί δεν έχει πολιτικό αφήγημα και πολιτικές θέσεις και ότι το πρόβλημα δεν είναι ότι προέρχεται από την ελίτ αλλά ότι οι θέσεις του υποστηρίζουν την ελίτ”.

Φυσικά σημαντικό ρόλο στη φιλολαϊκή του εικόνα που υποστηρίζει και την σχέση του με τον κόσμο, έπαιξε το πακέτο των μέτρων και η 13η σύνταξη σε αντιδιαστολή μάλιστα με το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Με την καμπάνια του ο κ. Τσίπρας, επιβεβαίωσε αυτό που του είχε πει παλαιότερος αντίπαλός του (αυτό το παιδί μόνο εκλογές ξέρει να κάνει) και ανέτρεψε την τακτική της προσωπικής καταστροφής και της απομόνωσής του που είχε σχεδιάσει η ΝΔ (Τσίπρας ίσον Πολάκης, Τσίπρας ίσον ψεύτης, ο Τσίπρας και οι περί αυτόν ίσον κότερα, ο Τσίπρας έχει χουντικό πατέρα, Τσίπρας ίσον Μαδούρο).

Βοήθησε σε αυτό και το αυτογκόλ που έβαλε ο κ. Μητσοτάκης με την αναφορά του στην επταήμερη εργασία χωρίς ωράριο (το γνωστό 24/7) που συνέπεσε με την εξάντληση της απήχησης των διακοπών στο κότερο. Στον σχεδιασμό της ΝΔ ήταν να βγουν οι φωτογραφίες υπουργού του στενού περιβάλλοντος του πρωθυπουργού στο ίδιο κότερο αλλά ανατράπηκε. Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα δημιουργείται ένα φαινόμενο πολιτικού ή κοινωνικού μεσσιανισμού και ενισχύεται η αδιαμεσολάβητη σχέση του Αλέξη Τσίπρα με το εκλογικό σώμα, βασικό στοιχείο του λαϊκισμού, ως περιγραφή και όχι αξιολογικά.