Εκλεγμένες και ανεξέλεγκτες εξουσίες

Στα μέσα Μαΐου η πρώην πρόεδρος της Αργεντινής Κριστίνα Κίρχνερ ήρθε στην Αθήνα, ύστερα από πρόσκληση του ΣΥΡΙΖΑ, και μίλησε στο Μέγαρο Μουσικής. Το περιεχόμενο της ομιλίας της ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον και επίκαιρο για όσα συμβαίνουν εδώ στη χώρα μας.

Η κυβέρνηση Κίρχνερ κατάφερε να βγάλει τη χώρα από τα δεσμά του ΔΝΤ. Κατάφερε να δημιουργήσει καλές συνθήκες εργασίας και να μειώσει θεαματικά την ανεργία και το εθνικό χρέος. Προστάτευσε τα εισοδήματα των εργαζομένων παρά τις πληθωριστικές πιέσεις.

Όμως, όπως είπε η ίδια, ο έλεγχος της κοινής γνώμης από ένα μονοπώλιο στα ΜΜΕ που αντιπολιτευόταν τους Κίρχνερ, καθώς και η επιρροή που ασκούσε αυτό το μονοπώλιο στη Δικαιοσύνη, υπονόμευσαν την κυβέρνηση. Διέστρεψαν την πραγματικότητα και έπεισαν τελικά, έστω και οριακά, το εκλογικό σώμα ότι λιγότεροι φόροι σημαίνουν δυναμική ανάπτυξη και μεγαλύτερο εισόδημα. Σας θυμίζει κάτι αυτό; Ναι, είναι η συνταγή του Κυριάκου για να γίνει πρωθυπουργός.

Δύο από τις τέσσερις εξουσίες

Με λίγα λόγια, όταν η αντιπολίτευση ελέγχει σχεδόν ολοκληρωτικά τα ΜΜΕ και επηρεάζει σοβαρά τη Δικαιοσύνη, έχει δύο από τις τέσσερις εξουσίες για να νικήσει τις άλλες δύο, την εκτελεστική και τη νομοθετική εξουσία. Τις εξουσίες, δηλαδή, που αναδεικνύονται απ’ ευθείας από τον λαό.

Αυτό δεν έπαιξε ρόλο μόνον στην Αργεντινή. Κάτι αντίστοιχο ίσχυσε στην Βραζιλία και εν μέρει στη Βενεζουέλα. Θα πείτε. Μα ρε φίλε εδώ είναι ΕΕ, δεν είναι Λατινική Αμερική.

Αφού, λοιπόν, είναι ΕΕ οφείλουμε να ρωτήσουμε: πόσο ευρωπαϊκή είναι η ελληνική Δικαιοσύνη; Πόσο σύγχρονα και πλουραλιστικά είναι τα ΜΜΕ; Τα ΜΜΕ που οι ιδιοκτήτες τους ήταν συνέταιροι της πολιτικής εξουσίας που κατέρρευσε. Οι ιδιοκτήτες τους που επιχειρούν να διατηρήσουν την 27χρονη ανομία στο τηλεοπτικό χάρτη.

Οι καναλάρχες και οι δικαστές

Σήμερα προσφεύγουν πάλι στο Συμβούλιο της Επικρατείας για να μην ισχύσουν οι όροι που νομοθετήθηκαν από την κυβέρνηση για να λάβει κανείς άδεια εκπομπής τηλεοπτικού σήματος πανελλαδικής εμβέλειας. Να μην ισχύσει για παράδειγμα ο όρος για μίνιμουμ προσωπικό 400 εργαζομένων.

Ο STAR απαιτεί από την Ελληνική Πολιτεία αποζημίωση 32 εκατ. ευρώ για διαφυγόντα κέρδη από την απώλεια του ριάλιτι Survivor, το οποίο, όπως είναι γνωστό, απέσπασε τελικά ο ΣΚΑΙ.

Τι κάνει λοιπόν η ελληνική Δικαιοσύνη και οι Έλληνες δικαστές που οργίζονται όταν τους ασκείται κριτική και μιλούν για παρεμβάσεις στο έργο τους; Έχουμε και λέμε λοιπόν.

Με απόφαση τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας κρίθηκε ότι τα αδικήματα φοροδιαφυγής και μαύρου χρήματος που έχουν φτάσει στις αρμόδιες αρχές, έχουν παραγραφεί διότι πέρασε -λένε- το εύλογο διάστημα! Λες και δεν έχουν οι ίδιοι μερίδιο ευθύνης για τις καθυστερήσεις στη διευθέτηση των υποθέσεων που προκαλούν το περί δικαίου και ισονομίας αίσθημα.

Μια αυτοκτονία και ο άδολος εργοδότης

Συνεχίζουμε. Η αρχή προσωπικών δεδομένων (με επικεφαλής πρώην υψηλόβαθμο δικαστικό) γνωμοδότησε ότι δεν χρειάζεται οι δικηγόροι να έχουν POS (!) λες και η πληρωμή δεν αφορά τους πολίτες που συναλλάσσονται μαζί τους.

Ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι η συστηματική μη καταβολή αμοιβής των εργαζομένων από τον εργοδότη δεν συνιστά βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας, εκτός αν διαπιστωθεί δόλος! Και αυτοκτόνησε μια εργαζόμενη στα σούπερ μάρκετ του άδολου επιχειρηματία Καρυπίδη που ήταν απλήρωτη όπως και οι συνάδελφοί της επί 15 μήνες. Ο εργοδότης παραμένει ελεύθερος και ωραίος!

Περί δικαίου αίσθημα

Και φτάνουμε στην πρόσφατη υπόθεση της Ηριάννας και του Περικλή που προκάλεσε αγανάκτηση για έλλειμμα λογικής και ευαισθησίας, για παραβίαση και του γράμματος και του πνεύματος των νόμων. Στην συγκεκριμένη υπόθεση μάλιστα, δεν κρινόταν η ενοχή ή η αθωότητα των δύο κατηγορουμένων, αλλά το αν θα μείνουν προφυλακισμένοι ή ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους, μέχρι να γίνει η δίκη τους στο εφετείο.

Η απόφαση να μείνουν προφυλακισμένοι, παρότι συντρέχουν λόγοι υγείας, προκάλεσε το περί δικαίου αίσθημα. Και το προκάλεσε πολύ. Ο εισαγγελέας εισηγήθηκε ότι η νεαρή κοπέλα, έστω και με εξαιρετικά αδύναμα αποδεικτικά στοιχεία, πρέπει να παραμείνει προφυλακισμένη, επειδή είναι ύποπτη για τέλεση νέων αδικημάτων.

Ας σημειωθεί ότι πρόκειται για τον ίδιο εισαγγελέα που είχε κρίνει ότι μπορούν να αποφυλακιστούν, επειδή δεν συνιστούν καμία απειλή, οι χρυσαυγίτες Νίκος Μιχαλολιάκος και Χρήστος Παπάς. Είναι ο ίδιος εισαγγελέας που είχε χορηγήσει αναστολή στην υπόθεση για τα δομημένα ομόλογα, πάρωρη υπήρχε καταδίκη σε κάθειρξη 23 ετών. Είναι ο ίδιος και είχε καθυστερήσει αρκούντως τις διαδικασίες στην υπόθεση της Siemens με συνέπεια την παραγραφή. Τι λέτε λοιπόν; Δεν υπάρχει θέμα;

Η “ανεξάρτητη” Δικιαοσύνη

Υπάρχει θέμα και μάλιστα μεγάλο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έσπευσε να κατηγορήσει την κυβέρνηση επειδή κάποιοι υπουργοί άσκησαν κριτική στις αποφάσεις της “ανεξάρτητης” Δικαιοσύνης. Υποκρισία, διότι το ανεξάρτητη σημαίνει βολική στα συμφέροντά τους.

Και σημαίνει αυτό διότι ο ίδιος το 2013 είχε δηλώσει: “Δεν έχω όμως την ίδια εμπιστοσύνη σε κάποιους λειτουργούς της Θέμιδος, διότι δυστυχώς κάποιοι δικαστές εθελοτυφλούν μπροστά στην πρόκληση που η τρομοκρατία συνιστά για την έννομη τάξη”.

Την ίδια περίοδο ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Νίκος Δένδιας είχε γίνει πιο συγκεκριμένος, σημειώνοντας: “Και οι κρίνοντες κρίνονται”. Είχε ασκήσει ευθεία κριτική σε δικαστικούς λειτουργούς, προσθέτοντας: “εξαιτίας παραλείψεων μιας μειοψηφίας δικαστικών λειτουργών, σήμερα διαφεύγουν των συνεπειών του νόμου όχι μόνο τρομοκράτες, αλλά και κατηγορούμενοι για πάσης φύσεως εγκληματικές πράξεις”.

Ας συμπεριλάβουμε και την πρόσφατη ανακοίνωση του κόμματος του Γιώργου Παπανδρέου για όσα συμβαίνουν στην Δικαιοσύνη και αφορούν τον τότε επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου. Συγκεκριμένα, το ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ, μέσω του λογαριασμού του στο Twitter, χαρακτήρισε τη Δικαιοσύνη “θεραπαινίδα (σ.σ. υπηρέτρια) πολιτικών σκοπιμοτήτων” και συνένοχη “στη στατιστική απάτη του Καραμανλή. Χωρίς προσχήματα, χωρίς ντροπή”. Το ΠΑΣΟΚ και η αποκαλούμενη Δημοκρατική Συμπαράταξη μούγκα!

Όμως, μετά την ταλαιπωρία της χρεοκοπίας σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής, το αίτημα που κυριαρχεί στην κοινωνία είναι κάθαρση, δικαιοσύνη, ισονομία. Και χωρίς τολμηρούς και κοινωνικά ευαίσθητους δικαστές, μόνη της η κυβέρνηση δύσκολα θα τα καταφέρει. Και αν δεν τα καταφέρει, η παλινόρθωση των υπευθύνων της χρεοκοπίας θα κάνει την Ελλάδα ένα είδος ευρωπαϊκής μπανανίας!