Το καραβάνι, η έδρα και η “αριστερή παρθενία”

Μπορεί οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίζουν σαν καλοί στρατιώτες το ένα μετά το άλλο τα μνημονιακά νομοσχέδια, αλλά είναι γεγονός πως κάποιοι λίγοι από αυτούς χαρακτηρίζονται “αδύναμοι κρίκοι”. Όλα προς το παρόν δείχνουν πως ούτε κάποιος από αυτούς θα “σπάσει”, αλλά εδώ και πολύ καιρό στο Μαξίμου έχουν πάρει τα μέτρα τους.

Έχουν περάσει την αρχή πως όποιος βουλευτής διαφωνήσει πρέπει να παραδώσει την έδρα του. Η δέσμευση έχει αποτυπωθεί και σε σχετικό έγγραφο. Το πρωθυπουργικό επιτελείο επικαλέσθηκε, μάλιστα, το επιχείρημα πως τα μέλη της σημερινής Βουλής δεν εξελέγησαν με σταυρό, αλλά μέσω της λίστας διορίσθηκαν από το κόμμα.

Το επιχείρημα είναι αβάσιμο. Από συνταγματικής απόψεως επειδή, ανεξαρτήτως του εάν οι εκλογές έχουν γίνει με σταυρό ή λίστα, η κάθε έδρα ανήκει στον βουλευτή και όχι στο κόμμα του. Αλλά είναι αβάσιμο και από πολιτικής απόψεως. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ τοποθετήθηκαν στη λίστα κάθε εκλογικής περιφέρειας με τη σειρά που είχαν εκλεγεί τον Ιανουάριο, όταν ίσχυσε ο σταυρός. Αυτό που απομένει είναι η αμφιλεγόμενη ηθική δέσμευση των βουλευτών προς το κόμμα.

Αμείωτο το 153

Το κρίσιμο ζήτημα για τους σημερινούς ενοίκους Μαξίμου είναι να παραμείνει αμείωτο το 153. Αν και προς το παρόν δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα ρήγμα, δεν υπάρχουν και εγγυήσεις πως δεν θα προκύψει. Αυτός είναι ο λόγος που από νωρίς προετοιμάσθηκαν για το κακό σενάριο.

Σε προηγούμενη φάση είχαν επιδιώξει να αποκτήσει ένα κοινοβουλευτικό “μαξιλάρι ασφαλείας”, το οποίο θα διευρύνει τη σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία. Ο Τσίπρας, μάλιστα, είχε διακριτικά ζητήσει από το ευρωιερατείο να ασκήσει τις δικές του πιέσεις στα μικρά κόμματα του ενδιάμεσου χώρου με σκοπό να ρίξουν τους τόνους και εάν είναι δυνατόν να βάλουν πλάτη. Ποντάριζε στο γεγονός ότι για το ευρωιερατείο προτεραιότητα είναι η εφαρμογή του 3^ου Μνημονίου.

Οι σχετικές βολιδοσκοπήσεις, όμως, απέτυχαν, γεγονός που εκ των πραγμάτων μετατόπισε το κέντρο βάρους στο αρραγές της σημερινής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Ο πρωθυπουργός, λοιπόν, έχει εδώ και καιρό στη γραμμή που είχε ο ίδιος περιγράψει το 2015 με την αραβική παροιμία «τα σκυλιά ουρλιάζουν, αλλά το καραβάνι προχωράει».

Και θα προχωράει όσο δεν απειλείται η δεδηλωμένη. Η συνοχή της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ένταση των κοινωνικών αντιδράσεων. Όσο αυτές παραμένουν υποτονικές, τόσο η κυβέρνηση έχει ελπίδες επιβίωσης παρότι το πολιτικό κεφάλαιο της διπλής εκλογικής νίκης του 2015 εξανεμίζεται με γρήγορο ρυθμό. Σ’ αυτό έχει συμβάλει και η για διάφορους λόγους απώλεια της “αριστερής παρθενίας”.