Με τα ενεργειακά πέσαμε στα βαθιά, ας μην πνιγούμε…

Η άμεση αντίδραση στο νομοσχέδιο Μενέντεζ, πρωτίστως η καταλυτική παρέμβαση του Προέδρου, αιφνιδίασε. Η έκδοση ανακοίνωσης έθετε το πρόβλημα με… κομψό τρόπο, αλλά αυτό δεν κράτησε για πολύ. Έπεσαν μαζεμένα τα μικρόφωνα και ξεπεράσθηκε η ανακοίνωση. Φοβήθηκαν τη Μόσχα; Φοβήθηκαν να μη βγει το ΑΚΕΛ και να υποστηρίξει ότι δικαιώθηκε;

Βεβαίως όποιοι περίμεναν πως το νομοσχέδιο δεν θα είχε και “ατυχείς αναφορές” ζούσαν και ζουν σε ψευδαισθήσεις. Για να ψηφιστεί το νομοσχέδιο έγιναν τροποποιήσεις με παρέμβαση και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Επί της ουσίας, που δεν έχει να κάνει με τη διαχείριση: Στενότεροι σύμμαχοι των ΗΠΑ, όπως το Ισραήλ, έχουν στενές σχέσεις με τη Ρωσία και δεν υπάρχει αντίδραση από την Ουάσινγκτον.

Και κάτι επιπρόσθετο: Οι Ρώσοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν κι άλλο λιμάνι για ανεφοδιασμό, εκτός Κύπρου. Την ίδια ώρα, στον νόμο αναδεικνύεται ο ρόλος της Κύπρου στην περιοχή (όχι μόνη της), αλλά με άλλες χώρες και τούτο είναι η σημαντικότερη συμβολή του Μενέντεζ. Όλα αυτά δεν είναι άσχετα με την ευρύτερη εικόνα διαχείρισης. Πρόσφατα ήταν και το δείπνο του προέδρου Αναστασιάδη με τον Τουρκοκύπριο Οζερσάι. Από αυτό το μυστικό δείπνο κρατά κανείς τα όσα ακολούθησαν. Ο εν δυνάμει εγκάθετος της Άγκυρας δρομολογεί κινήσεις στην Αμμόχωστο και ανακοινώνει τα επόμενα βήματα.

Κάτω από το βάρος των εξελίξεων, της έντασης, κάποιων μουρμουρητών στο εσωτερικό, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έστειλε δύο επιστολές στον Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών. Η δεύτερη αφορά στην Αμμόχωστο. Στην πρώτη ζητά από τον Γ.Γ. να συγκαλέσει συνομιλίες. Αποδέχεται και εγγράφως την πρόταση Λουτ για άτυπη Πενταμερή, θέτει τη δική του ιδέα για κοινή συνάντηση με Ακιντζί και Γκουτέρες.

Αξεσουάρ της κυπριακής ΑΟΖ

Με την προϋπόθεση, πάντα, ότι θα αποχωρήσει η Τουρκία από την κυπριακή ΑΟΖ. Η κατοχική Τουρκία, όταν και όποτε τελειώσει τις γεωτρήσεις, θα αποχωρήσει. Τότε προφανώς θα γίνουν όλα αυτά που περιγράφηκαν. Και όταν επανέλθουν οι Τούρκοι για άλλες γεωτρήσεις τι θα γίνει; Θα διακοπούν οι συνομιλίες, με ό,τι αυτό θα σημαίνει. Το ξεχασμένο “Μπαρμπαρός” έγινε αξεσουάρ της κυπριακής ΑΟΖ.

Κι εάν συγκαλέσει συνομιλίες ο Γκουτέρες, ποια είναι η βάση; Οι διαφορετικές ερμηνείες που δίνονται για το πλαίσιο Γκουτέρες; Θα συζητηθεί η νέα βάση, που κουβεντιάζεται ψιθυριστά στις διάφορες παρασκηνιακές συνάξεις; Δηλαδή, το μοντέλο των δύο κρατών; Θα συζητηθεί προφανώς και το αέριο καθώς είναι το θέμα που προκαλεί την ένταση στην περιοχή. Αυτές είναι οι υποδείξεις τρίτων, αλλά και των γνωστών κύκλων στη Λευκωσία, που είναι οι σταυροφόροι της όποιας λύσης. Αυτό ήθελαν εξαρχής οι Τούρκοι.

Είναι πρόδηλο πως η αδυναμία διαμόρφωσης πολιτικής οδηγεί στην πεπατημένη. Σε πρώτη ζήτηση μια επιστολή στον Γ.Γ. του ΟΗΕ με πρόταση να επαναληφθούν οι συνομιλίες. Το (ορατό) ενδεχόμενο να αποτύχουν, επειδή δεν υπάρχουν σήμερα οι προϋποθέσεις δεν απασχολεί. Απασχολεί να φύγει από πάνω τους η πίεση και να φανούν για μια ακόμη φορά “καλά παιδιά”.

Όταν αναφέρονται στην προϋπόθεση για αποχώρηση των τουρκικών γεωτρύπανων και πλοίων, θα πρέπει να σημαίνει πως τερματίζονται και δεν είναι κεκτημένο οι γεωτρήσεις. Δεν θα βάλουν “σημαία” και θα φύγουν γιατί θα επανέλθουν, γιατί θα τις θεωρούν “ιδιοκτησία” τους! Είναι σοβαρές οι εξελίξεις και ενδεχομένως να οδηγήσουν σε πολύ αρνητικές επιπτώσεις, ισοδύναμες εκείνων που προκάλεσε η τουρκική εισβολή του 1974. Γι’ αυτό και πρέπει να υπάρξει επειγόντως επανακαθορισμός πολιτικής. Πέσαμε με τα ενεργειακά στα βαθιά, δεν σημαίνει πως πρέπει και να πνιγούμε.