Οι βόλτες του Οζερσάι στην πόλη-φάντασμα της Αμμοχώστου

Αυτά τα καραγκιοζιλίκια του Οζερσάι να ξεναγεί διάφορους στην περίκλειστη περιοχή της κατεχόμενης Αμμοχώστου, εντάσσονται στους σχεδιασμούς της Άγκυρας για εδραίωση της παρουσίας της. Εντάσσονται στα πλαίσια της τακτικής της να επιβάλλει νέα τετελεσμένα, ώστε να συζητήσει –όταν και όποτε το αποφασίσει– πάνω σε νέα δεδομένα.

Όλο το σκηνικό στήνεται σε θάλασσα και ξηρά και για την επέκταση του κατοχικού στάτους κβο, αλλά και για να εξωθήσει την ελληνική πλευρά σε αντίδραση, πολιτική και διπλωματική, τώρα που φθάνει στην Κύπρο και η –μερικής απασχόλησης απεσταλμένη του ΟΗΕ για το Κυπριακό– Τζέιν Χολ Λουτ. Ο Οζερσάι κινείται πάντα με εντολές της Άγκυρας και η παρουσία στην περίκλειστη περιοχή δυο Τούρκων υπουργών δεν επιτρέπουν εκτιμήσεις πως οι ξεναγήσεις γίνονται μόνο για λόγους εντυπωσιασμού.

Πέραν του εντυπωσιασμού έχει και ουσία, που αφορά τα επόμενα βήματα που θα γίνουν από τουρκικής πλευράς. Κινήσεις για την Αμμόχωστο έγιναν πολλές φορές στο παρελθόν, καθώς, ως γνωστόν, η Τουρκία άφησε την περίκλειστη περιοχή, χωρίς να την εποικίσει για να την χρησιμοποιεί είτε ως μπαμπούλα εκφοβισμού, απειλών, πιέσεων είτε ως διαπραγματευτικό χαρτί.

Και, βέβαια, κατάφερε μεταξύ άλλων, όταν γίνεται αναφορά σε επιστροφή της Αμμοχώστου, όλοι να εννοούν πλέον την περίκλειστη περιοχή. Ακόμη και στην ελληνοκυπριακή πλευρά. Και δεν είναι τούτο το μόνο κατάντημα. Το άλλο κατάντημα είναι το φαινόμενο Οζερσάι, που αυτοβαπτίσθηκε ως ο άνθρωπος της Άγκυρας και εν δυνάμει αντικαταστάτης του Ακιντζί, με τον οποίο οι διάφοροι “διορατικοί” στις ελεύθερες περιοχές έσπευσαν να δημιουργήσουν κανάλια επικοινωνίας.

Το πολιτικό σύστημα στα κατεχόμενα, πλην εξαιρέσεων, είναι άνθρωποι της κατοχικής Τουρκίας για να επιπλεύσουν και να ανελιχθούν. Γι’ αυτό και τώρα η Άγκυρα βλέποντας τον Οζερσάι να ξεφεύγει, να βιάζεται, να αγχώνεται με την ανέλιξή του, να λοξοκοιτάζει προς τον ηγέτη του (τουρκοκυπριακού) Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος, Τουφάν Ερχιουρμάν.

Έχει, άλλωστε, στο παρελθόν δοκιμαστεί η συνταγή των “προοδευτικών” και “αριστερών” και απέδωσε. Τον Οζερσάι, λοιπόν, που αποτελεί την χειρότερη, την ακραία έκφραση του τουρκικού εθνικισμού, τον ενίσχυσαν και διάφοροι τύποι στις ελεύθερες περιοχές, όπως και τρίτοι, ξένοι. Οι τρίτοι, ως γνωστόν, ήταν εκείνοι που του ετοίμασαν προγράμματα επαφών, τα οποία κρατούσαν μυστικά για να μην αρχίσει τα διαβήματα το κυπριακό υπουργείο Εξωτερικών.

Τον δέχθηκαν κυβερνητικοί αξιωματούχοι στις πρωτεύουσές τους, ενώ η αφεντιά του έφθασε και στην έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη. Με ποια ιδιότητα έγινε δεκτός ο κ. Οζερσάι; Ποιον εκπροσωπεί; Τι μπορεί να συζητήσει, για παράδειγμα, με τα Ηνωμένα Έθνη; «Μα τον βλέπουν και οι δικοί σας», αποφαίνονται κάποιοι που καλούνται να δικαιολογήσουν την προώθηση του εν λόγω τύπου.

Και οι “δικοί μας” τον έβλεπαν, υπονομεύοντας τον Ακιντζί, που υποτίθεται ότι είναι ο διαπραγματευτής της τουρκικής πλευράς και θεωρείται καλύτερος των υπολοίπων. Και κάποιοι “δικοί μας” έβλεπαν τον Οζερσάι (ενδεχομένως και να συνεχίζουν να τον βλέπουν), γιατί τον θεωρούν κλειδί για την όποια λύση. Μέσα σε όλα αυτά στο προσκήνιο εμφανίσθηκε ο τυπικά κατοχικός ηγέτης, Μουσταφά Ακιντζί.

Μέσα σε αυτό τον χαμό με τις ξεναγήσεις στην περίκλειστη περιοχή της κατεχόμενης Αμμοχώστου, ο Ακιντζί λειτούργησε γραφικά. Πρότεινε διάνοιξη δυο νέων διόδων στη Λευκωσία, στην Πύλη Πάφου και στην Πύλη Αμμοχώστου, επειδή έχει μποτιλιάρισμα! Είναι σαφές πως στήνεται ένα νέο σκηνικό επιβολής. Γι’ αυτό και δεν επιτρέπεται υποβάθμιση των τουρκικών κινήσεων, ούτε και πανικός.