Εξεταστικές και Προεδρία βάζουν τον Σαμαρά απέναντι από τον Μητσοτάκη

Το δίλημμα θα μπορούσε να είναι σαιξπηρικό για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος κινείται μεταξύ πολιτικής συναίνεσης και έντονης αντιπαράθεσης, αφήνοντας ανοικτά τα διαφορετικά ενδεχόμενα αναφορικά με τις δύο εξεταστικές για τη Novartis και για το πρώτο εξάμηνο του 2015. Η συζήτηση που έχει ανοίξει ήδη παράγει αποτελέσματα στο υπό διαμόρφωση πολιτικό τοπίο και επηρεάζει τους εσωκομματικούς συσχετισμούς κυρίως στη ΝΔ, καθώς ο Αντώνης Σαμαράς κινείται σε διαφορετική κατεύθυνση από τον πρωθυπουργό.

Πριν από δύο εβδομάδες, από την Ολλανδία ο κ. Μητσοτάκης έκανε μία δήλωση με αποδέκτη τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ: «Ο δικός μου στόχος είναι ο πολιτισμένος πολιτικός διάλογος. Και πιστεύω ότι και ο κ. Τσίπρας αντιλαμβάνεται ότι τα πράγματα μπορούν να γίνουν και διαφορετικά. Αν θέλει να μετακινήσει τον ΣΥΡΙΖΑ προς το κέντρο είναι και προς το δικό του συμφέρον να διασφαλίσει έναν πολιτισμένο διάλογο».

Ήταν σαφώς μία χειρονομία καλής θέλησης προς τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης για ήρεμα πολιτικά νερά, αντιπαράθεση εντός κοινοβουλευτικού πλαισίου που προϋποθέτει αποποίηση των ακραίων ακτιβιστικών τακτικών του αντιπολιτευτικού παρελθόντος του ΣΥΡΙΖΑ. Σαν συνέχεια αυτού, στη ΔΕΘ ο κ. Μητσοτάκης απέφυγε τις επιθέσεις στον αντίπαλό του –πέρα από την επαναλαμβανόμενη αναφορά στην “κωλοτούμπα”– ενώ στην ερώτηση για τις εξεταστικές απάντησε: «δεν θα κάνω την Βουλή βιομηχανία εξεταστικών».

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να δημιουργήσει εσωκομματικό ζήτημα στην κυβέρνηση και απευθύνθηκε στον πρωθυπουργό: «Καλούμε για πολλοστή φορά τον κ. Μητσοτάκη να μην κρυφτεί πίσω από την ανάσυρση των μηνύσεων Σαμαρά-Βενιζέλου και να κάνει, αν τολμάει, εξεταστική, προανακριτική, να στήσει ειδικά δικαστήρια, ή ό,τι άλλο του ταιριάζει για να μάθει όλος ο ελληνικός λαός ποιο είναι το σκάνδαλο και ποια η σκευωρία».

«Ρεβάνς ζητά όποιος έχει ηττηθεί»

Η ΝΔ απάντησε ότι «ρεβάνς ζητά όποιος έχει ηττηθεί. Και αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς ζητάμε μόνο την αλήθεια. Ας μην την προσβάλουν οι οπαδοί τού “ή εμείς ή αυτοί”. Και όσοι μόλυναν τη δημόσια ζωή με φαινόμενα Ρασπούτιν, ας μην προκαλούν τη μνήμη των Ελλήνων. Είπαμε: Προχωράμε, αλλά δεν ξεχνάμε».

Δεν είναι δίχως σημασία ότι ακόμη και αυτή η απάντηση εκδόθηκε από την Πειραιώς και όχι από το Μέγαρο Μαξίμου. Ο κ. Μητσοτάκης δείχνει απροθυμία να εισέλθει σε τροχιά ρεβανσισμού. Σε αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση κινείται ο κ. Σαμαράς, ο οποίος συντηρεί το θέμα και στα ΜΜΕ. Ο πρώην πρωθυπουργός, κατονόμασε τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο σαν Ρασπούτιν και τον Αλέξη Τσίπρα ότι προσπαθούσαν να κατευθύνουν την Δικαιοσύνη, ώστε να κινήσει τις διαδικασίες εναντίον πολιτικών προσώπων στο σκάνδαλο Novartis.

Η υπόθεση πάντως βασίζεται στην κατάθεση του αντιεισαγγελέα Ιωάννη Αγγελή ότι «ο Ρασπούτιν ήταν σαν τον θεό στην εισαγγελία διαφθοράς και ότι κατηύθυνε την αρμόδια Ελένη Τουλουπάκη», η οποία απάντησε με δήλωσή της ότι τα όσα υποστηρίζει ο κ. Αγγελής είναι παντελώς ψευδή.

Σαμαράς και Βενιζέλος

Είναι σαφές ότι ο κ. Σαμαράς και ο Βαγγέλης Βενιζέλος επιθυμούν να πυροδοτήσουν το πολιτικό κλίμα σε μία ρεβάνς του Ιανουαρίου του 2015 όπου έχουν κολλήσει. Ο κ. Μητσοτάκης φυσικά αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά, προβάλλοντας ότι δεν μπορεί να προεξοφλήσει τις δικαστικές εξελίξεις. Εάν διαβιβαστεί φάκελος στην Βουλή για περαιτέρω διερεύνηση τότε είναι αρμοδιότητα της Βουλής, λένε οι συνεργάτες του. Το ερώτημα είναι εάν τον κ. Μητσοτάκη ευνοεί για τους σχεδιασμούς του ένα πολεμικό κλίμα, ή αντίθετα ένα κλίμα συναίνεσης.

Η κυβέρνηση έχει μπροστά της ανοικτά και δύσκολα θέματα. Στην οικονομία εκκρεμεί η αξιολόγηση από τους Θεσμούς και ο προϋπολογισμός του 2020. Ενώ οι μέχρι στιγμής φοροελαφρύνσεις δεν αγγίζουν ικανή μερίδα της μεσαίας τάξης που έχει μόνο εισοδήματα από εργασία, ήδη ο κ. Μητσοτάκης μετέθεσε για το τέλος του 2020 “το επίδομα” που έδωσε το Πάσχα ο κ. Τσίπρας στους συνταξιούχους.

Ενώ έχει μπροστά του το ασφαλιστικό με την εκχώρηση της επικουρικής σύνταξης στους ιδιώτες, ελαστικοποιεί περαιτέρω του εργασιακό πλαίσιο προς χάριν των “επενδυτών” και ετοιμάζεται να δώσει φιλέτα του δημοσίου, από την ΔΕΗ μέχρι τους αιγιαλούς, σε επιχειρηματικά συμφέροντα.

Ενώ έχει γειώσει την συζήτηση για τα πλεονάσματα, ετοιμάζεται για την δική του κωλοτούμπα που είναι η εφαρμογή της Συμφωνίας των Πρεσπών. Οι δηλώσεις Δένδια και Μπακογιάννη δεν αφήνουν περιθώριο παρερμηνείας. Σύμφωνα με πληροφορίες, στο περιθώριο του ΟΗΕ θα γίνει η πρώτη συνάντηση Μητσοτάκη-Ζάεφ, ενώ ήδη ετοιμάζονται από τη κυβέρνηση πρωτοβουλίες περαιτέρω εξομάλυνσης των σχέσεων της νέας κυβέρνησης με τη Βόρειο Μακεδονία.

Πολιτικές επιπλοκές

Στο βάθος υπάρχει η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο κ. Μητσοτάκης δεν θέλει δεύτερη θητεία του Προκόπη Παυλόπουλου, όπως επίσης δεν επιθυμεί στο ύπατο αξίωμα έναν εκ των δύο πρώην πρωθυπουργών του κόμματός του, τον Κώστα Καραμανλή και τον κ. Σαμαρά. Αντίθετα, όπως και στην περίπτωση του Έλληνα επιτρόπου στη ΕΕ, επιθυμεί ένα πρόσωπο που να συμβολίζει την δική του εποχή και την φιλελεύθερη διακυβέρνηση.

Ο κ. Τσίπρας, πάλι, έχει δηλώσει ότι για θεσμικούς λόγους ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα πρέπει να προέρχεται από διαφορετικό πολιτικό χώρο από την κυβέρνηση. Αυτή η θέση τον βοηθά να απεγκλωβιστεί από τον κ. Παυλόπουλο. Μία αποδοχή από τον ΣΥΡΙΖΑ ενδεχόμενης πρότασης της ΝΔ σε ένα ευρύτερης εμβέλειας πρόσωπο, θα βοηθούσε τον κ. Μητσοτάκη να ξεφύγει από τους δύο πρώην του κόμματός του μέσα σε ένα πλαίσιο όμως ευρύτερης πολιτικής συναίνεσης.

Γιατί δεν γίνεται ο ίδιος ο κ. Τσίπρας και τα στελέχη του να παρελαύνουν στις εξεταστικές ως εγκαλούμενοι, οι “ταλιμπάν” των ΜΜΕ να καταγγέλλουν κάθε μέρα τον ΣΥΡΙΖΑ που κατέστρεψε τη χώρα με τα 100 δισ. του πρώτου εξαμήνου, και την ίδια ώρα να κρατούν χαμηλούς τόνους στα ανοικτά θέματα και να ψηφίζουν μαζί Πρόεδρο. Το τι θα εκτιμήσει ο κ. Μητσοτάκης δεν είναι βέβαιο. Ενδεχομένως προκρίνει ότι δύο εξεταστικές κατά του ΣΥΡΙΖΑ να λειτουργήσουν σαν πολιτικός αντιπερισπασμός για τα άλλα μεγάλα ζητήματα που έχει μπροστά του.

Αλλά και από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ το ερώτημα δεν είναι απλό. Μία συναινετική και εντός πλαισίου συμπεριφορά μακριά από την “παλαβή αντιπολίτευση” που ασκούσε το 2012-2014 σίγουρα δεν συνάδει με τον ριζοσπαστικό χαρακτήρα του κόμματος. Ενδεχομένως, όμως, ταιριάζει με την σοσιαλδημοκρατική στροφή που αρκετοί εισηγούνται και προωθούν ενόψει και του συνεδρίου του.

Ο παράγοντας Σαμαράς

Στο πολιτικό παιχνίδι ήδη έχει αναπτύξει έντονη δραστηριότητα ο κ. Σαμαράς, ο οποίος επιδιώκει συνολική ρεβάνς για την συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ το 2014-15 όταν, όπως ακόμη θεωρεί, τον έριξαν. Και φυσικά στόχος του είναι η πολιτική δικαίωση για την συνολική διαδρομή του με την εκλογή του στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Ο κ. Σαμαράς θέλει και τις δύο εξεταστικές: και για την “σκευωρία της Novartis” και για το πρώτο εξάμηνο του 2015. Επιδιώκει την ευρύτερη πολιτική αντιπαράθεση που θα πυροδοτήσουν «για να τελειώνουμε οριστικά με την Αριστερά», όπως είχε πει παλαιότερα και ο Μάκης Βορίδης.

Στο θέμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, επιδιώκει συνεννόηση με τον κ. Καραμανλή, διαβλέποντας ότι «ο Κυριάκος θα τους ρίξει και τους δύο». Το κρίσιμο ερώτημα είναι κατά πόσο μπορεί να επηρεάσει τις εσωκομματικές ισορροπίες και να ασκήσει πίεση στον κ. Μητσοτάκη, ο οποίος φυσικά μόνο πατρονάρισμα δεν θέλει. Αλλά πώς μπορεί να συμβαδίσει με μία Προεδρία Σαμαρά, η εξομάλυνση των σχέσεων με την Βόρεια Μακεδονία που είναι προϋπόθεση για να άρουν τις επιφυλάξεις τους έναντι του κ. Μητσοτάκη ισχυρές πρωτεύουσες, όπως το Βερολίνο και η Ουάσινγκτον.

Επιπλέον και παρότι ο κ. Σαμαράς τον στήριξε για την ηγεσία του κόμματος και για τη νίκη στις εκλογές, ο κ. Μητσοτάκης λέει ότι «ούτε νεκρός δεν ξεχνά το 1993». Ίσως φάνηκε αυτό και στην υπόθεση του επιτρόπου, την οποία επίσης ήθελε ο κ. Σαμαράς. Όπως λέγεται, όμως, η δική του υποψηφιότητα δεν άρεσε καθόλου στην Άνγκελα Μέρκελ, η οποία, ειρρήσθω εν παρόδω, ήταν εκείνη που του τράβηξε το χαλί το 2014, άσχετα αν ο κ. Σαμαράς πιστεύει ακόμη ότι του φταίει ο κ. Τσίπρας.

Πάντως στο εσωτερικό του κόμματος υπάρχει ήδη δυσαρέσκεια, κυρίως γιατί θεωρούν ότι ο κ. Μητσοτάκης έβαλε στην κυβέρνηση πολλούς που δεν προέρχονται από τη ΝΔ. «Δείτε το Μαξίμου, πόσοι από όσους έχει επιλέξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης προέρχονται από τη ΝΔ;», έλεγε παλαιός βουλευτής, στοχεύοντας στους Γεραπετρίτη, Σκέρτσο, αλλά και στους πολλούς επικοινωνιακούς συμβούλους, Μητρόπουλο, Βλαστάρη, Χούκλη, Τσιόδρα. Είναι γνωστό ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν αγαπά την παραδοσιακή Δεξιά και το κόμμα που ανέλαβε. Γι’ αυτό άλλωστε και όλες οι επιλογές του για κομματικά αξιώματα κινούνται εκτός του παραδοσιακού πλαισίου.