Άλμα σε μονοψήφιο ποσοστό η «αριστερή ατζέντα»

του Μένιου Τασιόπουλου  – 

Το γεγονός ότι ο Νίκος Βούτσης είναι από τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και πρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου προσδίδει εκ των πραγμάτων ειδικό βάρος στις δηλώσεις του. Κατά συνέπεια, τα όσα είπε σε τελευταία συνέντευξη του στην ΕΡΤ δεν μπορούν να θεωρηθούν κουβέντες χωρίς αντίκρισμα. Επιβεβαιώνουν ότι υπάρχει κεντρική απόφαση για την προώθηση της επονομαζόμενης «αριστερής ατζέντας».

Ο Βούτσης μας είπε ότι δεν είμαστε κράτος Ορθοδόξων Χριστιανών. Έστω και αν πάνω από 90% είμαστε ομοιογενής κοινωνία ως προς το θρήσκευμα και κατ’ επέκτασιν ως προς την αντίληψη της ηθικής και κοινωνικής οργάνωσης. Είπε ακόμη ότι ένα νοούμενο ως προς την συγκρότηση του σύγχρονο κράτος δεν μπορεί να έχει αναφορές σε θρήσκευμα. Γιατί στην περίπτωση αυτή είναι φονταμενταλιστικό, κάτι σαν τη Σαουδική Αραβία, το Ιράν και το Αφγανιστάν των Ταλιμπάν.

Ο Βούτσης και το τρίπτυχο

Κατά την άποψή του, το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να έχει αναφορές ούτε στο τρίπτυχο «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια», το οποίο αποτελεί κοινό ιδεολογικό παρονομαστή της Δεξιάς, αλλά στην πράξη και τρίπτυχο αναφοράς για μία πολύ ευρύτερη γκάμα Ελλήνων. Είναι γεγονός ότι η δικτατορία της 21^ης Απριλίου χρησιμοποίησε ιδεολογικά αυτό το τρίπτυχο, αλλά είναι σφάλμα η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ να το χαρίζει στο στρατιωτικό καθεστώς. Επίσης, η ελληνική κοινωνία δεν είχε ποτέ θεσμοθετημένη αριστοκρατία και ούτε κλασική ταξική δομή.

Επιχειρώντας ταυτόχρονα να ιχνηλατήσει την εποχή μετά τα Μνημόνια, ο Βούτσης προχώρησε σε μια παραδοχή που αξίζει συζήτησης. «Οι παραδόσεις σε πολύ μεγάλο βαθμό διατηρούνται όσο τις κρατάει η εποχή τους». Είναι ακριβώς η αναστροφή της συντηρητικής θεώρησης πραγμάτων, η οποία θεωρεί ότι η παράδοση λειτουργεί συνεκτικά σ’ ένα έθνος. Κρατά τη συνοχή της οικογένειας, της κοινωνίας και του κράτους και στις πλέον δυσχερείς εποχές, όπως είναι οι περίοδοι ξένης κατοχής, χρεοκοπίας και εθνικών διωγμών. Με άλλα λόγια, η παράδοση επιβάλλεται στις δύσκολες εποχές, αρκεί να την έχεις διατηρήσει ζωντανή.

Ο Βούτσης παρουσίασε μια θεωρητική κατασκευή του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία εξηγεί μια σειρά κυβερνητικών πρωτοβουλιών, με πρόσφατο κρίκο το νόμο Γαβρόγλου. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η επιλογή σημαιοφόρου με κλήρωση και όχι στη βάση της αριστείας, η βαθμηδόν κατάργηση των παρελάσεων και εθνικών εορτών και η κατάργηση της προσευχής και των θρησκευτικών.

Και οι ΑΝΕΛ;

Στο ιδεολογικό πλαίσιο του Βούτση νομιμοποιείται θεσμικά για παράδειγμα ο γάμος ομοφυλοφίλων και η υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια. Θεωρείται επιβεβλημένος ο πλήρης διαχωρισμός κράτους-εκκλησίας και η εκκαθάριση της σχολικής ιστορίας από οτιδήποτε κρίνεται εθνικιστικό!

Η προβολή της «αριστερής ατζέντας» εκ των πραγμάτων στο ιδεολογικό-πολιτικό επίπεδο αποξενώνει πλήρως τον ΣΥΡΙΖΑ από το δεξιών αντιλήψεων πολιτικό σχήμα των ΑΝΕΛ. Εάν ο Πάνος Καμμένος και το κόμμα του σιωπήσουν μπροστά στην προώθηση σε κυβερνητικό επίπεδο της «αριστερής ατζέντας» του ΣΥΡΙΖΑ, ουσιαστικά υπογράφουν την ληξιαρχική πράξη αφανισμού τους.

Μένει να αποδειχθεί από τα γεγονότα εάν θα αυτοκτονήσουν πολιτικά, ή θα αντιδράσουν. Εάν συμβεί το δεύτερο, η σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα δοκιμαστεί πολύ πριν τις εκλογές.

Επικίνδυνο παιχνίδι

Η κυβερνώσα Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί ένα σημαντικό άνοιγμα στην Κεντροαριστερά, όπου η Δημοκρατική Συμπαράταξη, με το συνέδριο της και με υποψηφιότητες τύπου Καμίνη, αναζητά τον δρόμο για να ξαναγίνει μεγάλο κόμμα. Η «αριστερή ατζέντα» του ΣΥΡΙΖΑ είναι φιλική για κάποιες «εκσυγχρονιστικές» μερίδες της Κεντροαριστεράς, όπως είναι το μικρό κόμμα του Γιώργου Παπανδρέου, η ΔΗΜΑΡ και το Ποτάμι. Όπως επίσης είναι φιλική για ένα μέρος των νεοφιλελευθέρων εθνομηδενιστών της Κεντροδεξιάς που βρίσκονται σε μόνιμη σύγκρουση με τις βασικές παραδοχές της Δεξιάς.

Η «αριστερή ατζέντα» του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, είναι από ξένη έως απωθητική για τη λαϊκή βάση της Κεντροαριστεράς, δηλαδή για τη μάζα των ψηφοφόρων που έκαναν το ΠΑΣΟΚ μεγάλο κόμμα. Προφανώς, ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να αλλάξει «πίστα», προετοιμαζόμενος για μια επόμενη φάση.

Αν νομίζει, όμως, ότι έτσι μπορεί να πραγματοποιήσει ηγεμονικό άνοιγμα προς τον χώρο της Κεντροαριστεράς πλανάται. Το ακριβώς αντίθετο θα συμβεί. Πέρα και έξω από τις φαντασιώσεις της Κουμουνδούρου, η «αριστερή ατζέντα» είναι ατζέντα του 3-4% και κατά μία έννοια συνταγή για επιστροφή σε μονοψήφια ποσοστά.