Ξανά στο προσκήνιο το κάλπικο δίλημμα που παγιδεύει τους Κυπρίους

Το θέμα με τη συνομοσπονδία, τα όσα ειπώθηκαν στα μυστικά τετ α τετ Αναστασιάδη και Τσαβούσογλου σπάζουν τη… μονοτονία στο Κυπριακό. Λέμε να μην πιστέψουμε τον επίμονο Τσαβούσογλου ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας του το πρότεινε και πως τότε «κόλλησαν» στο ποιος θα το έλεγε στον ΓΓ του ΟΗΕ.

Θα πιστέψουμε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ο κ. Αναστασιάδης, ωστόσο, έχει πει σε πολλούς συνομιλητές του την ιδέα με τη συνομοσπονδία, τα δυο κράτη, που δεν έχει και τόση σημασία τι ισχυρίζεται στο τέλος ο υπουργός Εξωτερικών της κατοχικής Τουρκίας.
Η συνομοσπονδία, τα δυο κράτη είναι καταστροφικές επιλογές. Δεν είναι ιδέες που μπορούν να συζητηθούν καν. Την ίδια ώρα, δεν μπορεί να εμφανίζεται ο μπαμπούλας των οπαδών της όποιας λύσης και της αφέλειας και να θέτουν πιεστικά το δίλημμα:

Στήριξη στη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία για να αποφευχθεί η συνομοσπονδία.
Όσοι έχουν καταστήσει (καταντήσει) σημαία του αγώνα τη Διζωνική θα πρέπει να εξηγήσουν τις… μεγάλες διαφορές μεταξύ της ΔΔΟ, με τις αμαρτίες που τις έχουν φορτώσει με τις υποχωρήσεις που διαχρονικά έγιναν από την ελληνική πλευρά και της συνομοσπονδίας. Άλλωστε, το αλήστου μνήμης σχέδιο Ανάν, που είχε παρουσιαστεί ως ομοσπονδιακό μόρφωμα, δεν ήταν ομοσπονδία.

Οι τότε πρωταγωνιστές μπορούν να πουν πως άλλαζαν οι εκθέσεις, τα πορίσματα για να είναι βολικά στο σχεδιασμό της επιβολής. Το σχέδιο Ανάν, διαχώριζε τη χώρα σε δυο ζώνες πάνω σε φυλετική βάση, επέβαλε πλειοψηφίες πληθυσμού και ιδιοκτησίας και ήταν ένα σύστημα που αναπαρήγαγε τον εθνικισμό και τις αντιπαραθέσεις. Δεν ήταν ούτε λειτουργικό, γι’ αυτό και έλεγαν πολλοί εκ των υποστηρικτών του πως με την ένταξη στην ΕΕ «θα διορθωθούν τα κακώς έχοντα». Ακόμη μια αφέλεια.

Συνεπώς το δίλημμα ΔΔΟ ή συνομοσπονδία είναι κάλπικο και παραπλανητικό. Περαιτέρω, δεν είναι ορθολογιστικό μπροστά στο απελπιστικό αδιέξοδο να αναζητούνται παρεμφερείς ιδέες. Να συζητηθούν, λένε, νέες ιδέες. Το αποδέχθηκε και ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών (και γιατί να μην το δεχθεί;). Ήταν τότε που, για να συγκαλυφθεί η ιδέα της συνομοσπονδίας, ανακαλύφθηκε αρχικά η χαλαρή ομοσπονδία μέχρι να… «κλειδώσει» η αποκεντρωμένη. Τότε, Οκτώβριος του 2018, ενημερώθηκε και το Συμβούλιο Αρχηγών και ο κατοχικός ηγέτης, Μουσταφά Ακιντζί, τον οποίο ενθουσιάζει η ιδέα.

Το δίλημμα και επαναπροσεγγιστικά φόρουμ

Στο Κυπριακό χάθηκε η μπάλα και ο στόχος (εάν πραγματικά υπάρχει). Η εύκολη οδός είναι η επανάληψη του… ποιήματος «για λύση δίκαιη, λειτουργική, στη βάση της ΔΔΟ». Πόσο όμως αυτό το «ποίημα» έχει σχέση με την πραγματικότητα; Πώς μπορεί να λειτουργήσει ένα μόρφωμα με τόσα δημοκρατικά ελλείμματα;

Το Κυπριακό θα λυθεί με διάλογο πρωτίστως με την ειλικρίνεια όλων. Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Μαρωνιτών και Αρμενίων. Χωρίς καχυποψία αλλά με εμπιστοσύνη. Η εμπιστοσύνη και το «κοινό μέλλον» δεν θα οικοδομηθούν με διαχωριστικές ρυθμίσεις, αλλά με ενωτικές. Όσοι, για παράδειγμα, συμμετέχουν σε αυτά τα επαναπροσεγγιστικά φόρουμ γιατί επιμένουν σε ένα μοντέλο που διαχωρίζει τους ανθρώπους με βάση την εθνική τους καταγωγή;

Γιατί να μην δημιουργηθούν πολιτικές και ιδεολογικές πλατφόρμες και να κρίνονται εκλογικά στη βάση των προτάσεων τους; Αυτό θα οδηγήσει σε πολιτικές και κοινωνικές ζυμώσεις, που θα ενισχύσουν τη λειτουργικότητα και τη συνεργασία και θα οδηγήσουν σε πραγματικά κανονικό κράτος. Αυτό, λένε κάποιοι, αλλάζει τη βάση.

Ο στόχος είναι να λειτουργήσει, να είναι βιώσιμο το κράτος ή να κολλήσουμε στις πολλαπλών ερμηνειών και εκδοχών ταμπέλες, που επινοήθηκαν από τους συνήθεις ύποπτους και αποδέχθηκαν «αμάσητα» κάποιοι στη Λευκωσία; Χρειάζεται αλλαγή πλεύσης για τη λύση, που δεν θα εξυπηρετεί την κατοχική Τουρκία και δεν οδηγεί σε περιπέτειες, ως αποτέλεσμα της διαιώνισης, διά της νομιμοποίησης, ρυθμίσεων διαχωρισμού.