Η εγκατάλειψη των Κούρδων από τις ΗΠΑ και τα διδάγματα για την Ελλάδα

Η εν ψυχρώ εγκατάλειψη από τις ΗΠΑ των Κούρδων της Συρίας –ενός πιστού συμμάχου της Δύσης στον πόλεμο εναντίον του Ισλαμικού Κράτους– στην αρπακτική βουλιμία της Τουρκίας, προκαλεί συναισθήματα οργής. Ταυτόχρονα, όμως, προσφέρει και σοβαρά διδάγματα για τις σημερινές γεωπολιτικές αναταράξεις στην εποχή του φθινοπώρου της αμερικανικής ηγεμονίας και τις αντίστοιχες ευθύνες προστασίας των εθνών.

Μετά την προδοσία των Κούρδων, η εικόνα του πρόεδρου Τραμπ –μετεωρίζεται με τις ακατάληπτες και συνεχείς αντικρουόμενες δηλώσεις του ως ξεπεσμένος πλανητάρχης– είναι αποκαλυπτική. Η ίδια μοίρα επιφυλάσσεται και για τους υπόλοιπους Αμερικανούς αξιωματούχους και εν προκειμένω για τον αντιπρόεδρο Πένς και τον υπουργό Εξωτερικών Πομπέο. Πριν μεταβούν στην Τουρκία για να παρακαλέσουν για ολιγοήμερη εκεχειρία, ο Ερντογάν τους περιέπαιζε δημόσια για το αν θα τους συναντήσει ή όχι. Εμφανίζονταν έτσι ως παράκλητοι απέναντι στον νεοσουλτάνο, την ώρα που αυτός επιχειρεί μια νέα γενοκτονία των Κούρδων μετά το πράσινο φως που του δόθηκε από τον Τραμπ.

Είναι τόσο μεγάλη η αποδόμηση της διεθνούς αξιοπιστίας των ΗΠΑ από τις διπλωματικές πιρουέτες του Λευκού Οίκου, που έχει επηρεάσει σημαντικά και το ίδιο το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, όπως φάνηκε στην ψήφιση με συντριπτική πλειοψηφία του ψηφίσματος καταδίκης του Τραμπ για την απόσυρση των Αμερικανών από τη Συρία και την εξ αυτής κυνική προδοσία των Κούρδων.

Παρ’ όλα αυτά, ο Τραμπ συνεχίζει τον ίδιο βρώμικο ρόλο. Η συμφωνία Πενς-Ερντογάν, με την οποία χάρισε στην Τουρκία μία “ζώνη ασφαλείας” στο έδαφος της Συρίας, ουσιαστικά αποτελεί το επιστέγασμα της προδοσίας του. Ουσιαστικά παρέδωσε τους Κούρδους στη σφαγή και στον ξεριζωμό. Ας σημειωθεί ότι η πρόεδρος της αμερικανικής Βουλής χαρακτήρισε τη “ζώνη ασφαλείας” απάτη, ενώ ο Τραμπ «μια καταπληκτική ημέρα για τον πολιτισμό»!

Πρότυπο διακυβέρνησης

Αποτελεί, μάλιστα, τεράστια τραγωδία και όνειδος για την παραπαίουσα Δύση το γεγονός ότι οι Κούρδοι της Συρίας στην αυτόνομη περιοχή της βορειοανατολικής Συρίας είχαν επιβάλλει την πιο προωθημένη διακυβέρνηση σε όλη τη Μέση Ανατολή, με σεβασμό στην αυτονομία και τα δικαιώματα των πολιτών και των πληθυσμών που ζουν στην περιοχή (Δημοκρατική Ομοσπονδία της Βόρειας Συρίας – Ροζάβα).

Αυτό που θα έπρεπε να αποτελεί πρότυπο διακυβέρνησης για την πολύπαθη περιοχή της Μέσης Ανατολής με τα αυταρχικά καθεστώτα, παραδίδεται βορά στην τουρκική αρπακτικότητα. Το “πράσινο φως” άναψαν οι Αμερικανοί, που μέχρι πρότινος αποτελούσαν προνομιακούς συμμάχους για τους Κούρδους, αλλά παρασκηνιακά και οι Ρώσοι, που παίζουν τον κυρίαρχο ρυθμιστικό ρόλο μεταξύ Ερντογάν και Άσαντ προς όφελός τους.

Λόγω της σταδιακής φθοράς των ΗΠΑ και της παράλληλης ανάδυσης ενός πολυπολικού κόσμου, θα έπρεπε κάποιος να αναμένει την αναδίπλωση των Αμερικανών σε κάποια μέτωπα. Πλην, όμως, κανείς αναλυτής δεν μπορούσε να φανταστεί ότι οι ισχυρές ακόμα οικονομικά και στρατιωτικά ΗΠΑ θα εμφάνιζαν την εικόνα ενός πλανητικού ανδρείκελου, που θα ξεπουλούσε τον κουρδικό παράγοντα, τον πιο πιστό σύμμαχό τους και έρεισμά τους στο συριακό μέτωπο.

Ούτε οι αναδυόμενοι παγκόσμιοι πόλοι (Κίνα, Ινδία), ούτε και η Ρωσία δεν είναι σήμερα σε θέση να ξεχωρίσει και να αναλάβει την πλανητική ηγεμονία ως συνέχεια της αμερικανικής. Έτσι, οδηγούμαστε σε ισχυρές γεωπολιτικές αναταράξεις και κινδύνους, αφού παίκτες όπως η αναθεωρητική Τουρκία θεωρούν ότι μέσα σ’ αυτή την γεωπολιτική ασάφεια μπορούν να παραβιάζουν βάναυσα τις οποιεσδήποτε εναπομείνασες αρχές του διεθνούς δικαίου. Η τρίτη εισβολή τους στη Συρία είναι από κάθε πλευρά παράνομη, όπως και η επιχείρηση εθνικής κάθαρσης εναντίον των Κούρδων στη περιοχή.

Παραβίαση της Λωζάννης

Η τουρκική εισβολή έχει άμεση συνάφεια με τα εθνικά μας ζητήματα, αφού πρόκειται για έμπρακτη παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάννης του 1923, που καθόρισε τα σύνορα του τουρκικού κράτους. Η de facto μεταβολή των συνόρων της Τουρκίας με τη Συρία με το πρόσχημα της δημιουργίας “ζώνης ασφαλείας” στο συριακό έδαφος συνιστά την απαρχή της αναθεώρησης της “Λωζάννης”.

Αυτό και μόνο θα πρέπει να σημάνει συναγερμό στις εν υπνώσει τελούσες πολιτικές ηγεσίες της Ελλάδας. Οι χάρτες της “Γαλάζιας Πατρίδας” αποδεικνύεται ότι δεν αποτελούν επικοινωνιακό τρικ, αλλά την προαναγγελία των επόμενων επεκτατικών επιδιώξεων της Τουρκίας, στο θέατρο της Ανατολικής Μεσογείου. Τα διδάγματα από την εν ψυχρώ εγκατάλειψη των Κούρδων από τις ΗΠΑ είναι οδυνηρά, πλην αποκαλυπτικά για την Ελλάδα. Ουδείς τρίτος θα βρεθεί αρωγός την κρίσιμη στιγμή, εάν θα πρέπει να προασπίσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα από τον τουρκικό αναθεωρητισμό.

Τα μέχρι τώρα ιδεολογήματα της πολιτικοοικονομικής ελίτ, περί αποτρεπτικής ομπρέλας από την ΕΕ και τις ΗΠΑ, έχουν κυριολεκτικά διαλυθεί στον αέρα. Με την προσφάτως υπογραφείσα αμυντική συμφωνία, οι Αμερικανοί έλαβαν τα πάντα, χωρίς να δώσουν ουσιαστικά τίποτα. Τα περί αποτρεπτικής ομπρέλας, λοιπόν, αποτελούν μόνο προφάσεις ενός άτολμου και ελλιποβαρούς πολιτικού συστήματος εξουσίας, που διαπράττει πλέον ιστορικό ολίσθημα απέναντι στον Ελληνισμό, συνεχίζοντας την ίδια κατευναστική πολιτική “εξημέρωσης του θηρίου”.