Πρόσθετα στρατιωτικά τετελεσμένα επιδιώκει ο Ερντογάν στη Συρία

Κλίμα για τη συνέχιση των στρατιωτικών επιχειρήσεων στη βορειοανατολική Συρία καλλιεργεί ο Ταγίπ Ερντογάν, αν κρίνουμε από τη δήλωσή του ότι «η κουρδική πολιτοφυλακή YPG δεν έχει ολοκληρώσει την απόσυρσή της σε απόσταση τουλάχιστον 30 χλμ από την τουρκική μεθόριο… Η Τουρκία επιφυλάσσεται του δικαιώματός της να εξαπολύσει κι άλλη επιχείρηση κατά της YPG στην περιοχή». Κι αυτό παρά τις επίσημες διαβεβαιώσεις της Μόσχας ότι οι Κούρδοι εγκατέλειψαν την περιοχή πριν την εκπνοή της συμφωνίας.

Ενδεικτικό της κατάστασης, αλλά και των προθέσεων της Άγκυρας είναι ότι οι μάχες μεταξύ του συριακού και του τουρκικού στρατού στην ύπαιθρο γύρω από τη μεθοριακή πόλη Ρας αλ Άιν, συνεχίζονται. Προφανώς, οι Τούρκοι δεν θέλουν τις δυνάμεις του Μπασάρ Αλ Άσαντ στα πόδια τους και προσπαθούν με στρατιωτικά μέσα να τους απομακρύνουν από την παραμεθόριο ζώνη.

Οι συγκρούσεις αυτές λογικά θα έπρεπε να έχουν ενεργοποιήσει τον ρωσικό παράγοντα, αλλά η Μόσχα δεν επιθυμεί προς το παρόν να τραβήξει το χαλινάρι στον Ερντογάν. Έτσι οι συμφωνηθείσες στο Σότσι κοινές ρωσοτουρκικές περιπολίες ξεκινούν σε ζώνη επτά χλμ από τα σύνορα από την 1η Νοεμβρίου. Ο Ρώσος Υπουργός Άμυνας με δηλώσεις του έκανε γνωστό πως η διαφύλαξη της ειρήνης στη Συρία, το βάρος της οποίας φέρει και ο ρωσικός στρατός στην περιοχή, δεν είναι καθόλου εύκολη, καθώς η Τουρκία παρουσιάζει δυσκολίες. Την παρουσίασε, όμως, ως μονόδρομο.

Ο Τούρκος πρόεδρος, πάντως, δεν άφησε ασχολίαστα και τα ψηφίσματα της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων, με τα οποία αφ’ ενός αναγνωρίζεται έπειτα από έναν αιώνα η Γενοκτονία των Αρμενίων, αφ’ ετέρου προωθείται η επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία. «Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την απόφαση αυτή, η οποία δεν έχει καμία αξία για την Άγκυρα», δήλωσε.

Στην ατζέντα Τραμπ-Ερντογάν η Συρία

Στην πραγματικότητα, η απόφαση αυτή έχει προκαλέσει μεγάλη δυσφορία και αναταραχή. Ο υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου επέκρινε έντονα τις αποφάσεις της αμερικανικής Βουλής, τις οποίες χαρακτήρισε άκυρες και εκδικητικές. Ενδεικτική της κατάστασης που επικρατεί είναι και το παιχνίδι που παίζει ο Ταγίπ Ερντογάν, εμφανιζόμενος δισταχτικός ως προς το αν θα μεταβεί τελικά ή όχι στις ΗΠΑ για να συναντηθεί με τον ομόλογό του Ντόναλντ Τραμπ στην προγραμματισμένη για τις 13 Νοεμβρίου συνάντηση.

Αν κανείς ζυγίσει την κατάσταση, όμως, θα εντοπίσει πολλούς λόγους για τους οποίους ο Ταγίπ Ερντογάν τελικά θα περάσει τον Ατλαντικό. Έχει αποδειχθεί ότι μέχρι τώρα στις τετ-α-τετ συναντήσεις τους οι δύο πρόεδροι εξομαλύνουν τις διαφορές τους. Παρά την ανοχή, όμως, που επιδεικνύει ο Ντόναλντ Τραμπ, το αμερικανικό πολιτικό σύστημα μοιάζει να έχει φτάσει στα όριά του με την Τουρκία.

Τρανή απόδειξη είναι το γεγονός ότι οι βουλευτές του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος εγκατέλειψαν μαζικά τη γραμμή του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για προστασία της Τουρκίας στο ζήτημα της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Το κυρίαρχο αίσθημα στην Ουάσιγκτον είναι ότι οι αμερικανικές δυνάμεις πρέπει να επιστρέψουν στη βορειοανατολική Συρία και να προστατεύσουν τους Κούρδους.

Αυτό, ωστόσο, πια δεν είναι εύκολο. Το κενό που άφησαν οι Αμερικανοί και στη συνέχεια οι Κούρδοι το έχουν ήδη καλύψει από τη μία οι Τούρκοι κι από την άλλη ο συριακός στρατός και οι Ρώσοι. Ακόμα κι αν ο Λευκός Οίκος υπαναχωρούσε με ποιον τρόπο άραγε θα υποχρέωνε όλους τους παραπάνω να εγκαταλείψουν τις θέσεις που έχουν ήδη καταλάβει. Προφανώς, οι αμερικανικές δυνάμεις δεν είναι τόσο πολυάριθμες και ισχυρές για να επιβληθούν στρατιωτικά, παρότι μία τέτοια κίνηση δεν θα την κάνει η Ουάσιγκτον, λόγω των πολιτικών ανεξέλεγκτων πολιτικών παρενεργειών.