Ο ΣΥΡΙΖΑ σε μάχες οπισθοφυλακών και σε απόκλιση από τα “θέλω” της κοινωνίας

Ένα από τα προβλήματα που έχει να ξεπεράσει τάχιστα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο εγκλωβισμός της επικοινωνίας του με το εκλογικό σώμα στην καθημερινή τριβή με την πολιτική συγκυρία (Novartis, Παπαγγελόπουλος, ψήφος των Ελλήνων εξωτερικού κλπ). Ακούγεται σαν να γκρινιάζει, σαν να μην έχει να πει κάτι καινούργιο, σαν να μην μπορεί να αλλάξει.

Αν πάει έτσι στο συνέδριο, ίσως απολέσει την ευκαιρία να γίνει λίγο πιο σέξι για τους νέους τουλάχιστον. Δεδομένου ότι μάλλον λίγοι παρακολουθούν τον όποιο προσυνεδριακό διάλογο (κείμενα), το συνέδριο είναι πολύ πιθανό να καταλήξει σε μια από τα ίδια και να αποτελέσει απλά –που δεν είναι και λίγο– μια διαδικασία εγγραφής μερικών δεκάδων χιλιάδων μελών.

Βέβαια, η ιδεολογική-πολιτική επικοινωνία μέσω της κοινοβουλευτικής δραστηριότητας, μέσα από τις θέσεις που διατυπώνονται πάνω στα ζητήματα που ανοίγει η κυβέρνηση και μέσα από τις συνεντεύξεις των βουλευτών στα Μίντια είναι ο κλασικός τρόπος. Αλλά σε όλα αυτά υπερισχύει η μιντιακή υπεροπλία της κυβέρνησης και ο αντι-ΣΥΡΙΖΑ προσανατολισμός των Μίντια, όπως κατέδειξε η ατάκα για την τσίκνα του μπάρμπεκιου. Οι επικοινωνιακοί “συνταγματάρχες” του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κατανοήσουν το φαινόμενο της μετα-αλήθειας, όπου τα γεγονότα δεν έχουν πλέον σημασία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πάει μακριά με ανακοινώσεις του τύπου: «μετά από 4,5 χρόνια στη διακυβέρνηση του τόπου αφήνουμε μια πλούσια παρακαταθήκη, μια χώρα με ρυθμισμένο δημόσιο χρέος, απαλλαγμένη από τα μνημόνια και το ΔΝΤ, με εύρωστα τα δημόσια ταμεία, με μειωμένη ανεργία, ισχυρό πλέγμα κοινωνικής προστασίας και εννέα συνεχή τρίμηνα ανάπτυξης».

Δεν θα πάει μακριά διαβεβαιώνοντας ότι «αυτές τις κατακτήσεις θα υπερασπιστούμε από τη θέση της ισχυρής αξιωματικής αντιπολίτευσης που μας όρισε η λαϊκή ετυμηγορία». Πρώτον, αυτά τα έκριναν οι εκλογείς και ανήκουν προς στάθμιση στους ιστορικούς. Δεύτερον, η κοινοβουλευτική πλειοψηφία ήδη καταργεί πολλά εξ αυτών και δημιουργεί νέα πραγματικότητα με τα δικά της νομοθετήματα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει μάχες οπισθοφυλακών

Τίποτε νεώτερο, λοιπόν, γραμμή άμυνας, μάχες οπισθοφυλακών, μυρωδιά ντεφετισμού και μικροσέχτας. Η εμμονή για τη συμμετοχή Πολάκη-Τζανακόπουλου στην κοινοβουλευτική επιτροπή για τον Παπαγγελόπουλο ήταν κενή περιεχομένου και γύρισε μπούμερανγκ. Κανείς δεν δίνει σημασία στις αλήθειες του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι το κεντρικό πολιτικό πρόβλημα, τόσο του ίδιου του Τσίπρα που πέτυχε τον προσωπικό άθλο του 32%, όσο και του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία που δεν έχουν καταφέρει να δώσουν στίγμα.

Η έννοια της “προοδευτικής παράταξης” δεν έχει νόημα πια. Άλλωστε, οι μεν οικολογικές ομάδες ετοιμάζονται να συμπήξουν νέο κομματικό φορέα, το δε ΜέΡΑ25 έχει ένα λόγο που περνάει και στους νέους και στους οικολογικά ευαίσθητους. Στη γωνία, ο Γιώργος Παπανδρέου κοιτάει πως θα πάρει πίσω το ΠΑΣΟΚ και ο Κοτζιάς συνομιλεί με τον Γερουλάνο…

Στο πεδίο ΣΥΡΙΖΑ, η όλη συζήτηση περιστρέφεται γύρω από την ενδεχόμενη πασοκοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή από την στροφή στην σοσιαλδημοκρατία, η οποία βρίσκεται σε ραγδαία παρακμή, καθώς και γύρω από τη συμμαχία με τους οικολόγους. Μόνο που αυτά είναι ξεπερασμένα θέματα. Η κοινωνία είναι πολύ πιο μπροστά και έχει ανάγκη από νέα συναρπαστικά και ριζοσπαστικά οράματα.

Και κυρίως χρειάζεται μια ισχυρή αντιπολίτευση για να λειτουργήσει η δημοκρατία. Μια αντιπολίτευση που να μην εξαντλείται στην κοινοβουλευτική κωλυσιεργία, που να είναι δημιουργική. Κανείς δεν έχει κατανοήσει τις αντιρρήσεις του ΣΥΡΙΖΑ στην ψήφο των αποδήμων, ούτε έχει δει κοινωνικά ρεαλιστικές προτάσεις για το μεταναστευτικό, πέρα από θρησκοληπτικές γκρίνιες.

Το γκραμσικό μονοπάτι του πολιτισμού

Φαίνεται λοιπόν πως υπάρχει εμφανής αδυναμία παραγωγής νέας πολιτικής και κυρίως ιδεολογίας από τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία που να κατεβαίνει κάτω στον κόσμο, απλή και απτή, αλλά ταυτόχρονα οραματική και ριζοσπαστική. Το μόνο ενδιαφέρον που ακούστηκε τον τελευταίο καιρό ήταν η ιδέα του Τσακαλώτου που διαπιστώνει πως υπάρχουν οι αντικειμενικές συνθήκες για το χτίσιμο μιας νέας ηγεμονίας, αλλά πρέπει να κερδηθεί ο υποκειμενικός παράγοντας:

«Όσοι και όσες από εμάς έχουν περάσει από τον Γκράμσι, έστω και περαστικά, καταλαβαίνουμε τη σημασία του πολιτισμού για την ηγεμονία. Όχι περιστασιακά, όχι για να “πιάσουμε” τον κόσμο της τέχνης και του πολιτισμού, αλλά ως συστατικό στοιχείο της κατανόησης της πραγματικότητας και της δημιουργίας ενός άλλου μπλοκ κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων.

»Ιδιαίτερα δε σε σχέση με τη νεολαία υπάρχουν σημαντικές πολιτιστικές δραστηριότητες που δεν τις κατανοούμε και συχνά δίνουμε την εντύπωση ότι δεν μας ενδιαφέρει να τις κατανοήσουμε. Ο πολιτισμός επηρεάζει το πως σκέφτονται οι άνθρωποι τον εαυτό τους και τις σχέσεις τους με τους άλλους. Χωρίς άποψη για αυτό το πολιτισμικό φίλτρο κατανόησης των ανθρώπων, ηγεμονία απλώς δεν χτίζεις».

Είναι μια άλλου τύπου πλατφόρμα σκέψης που αν μη τι άλλο ανοίγει ένα μονοπάτι. Βέβαια, αυτό δεν αρκεί, όταν οι νέοι με τα 450 ευρώ δεν μπορούν να αυτονομηθούν από τη γονεϊκή στέγη, όταν αρχίζει να δημιουργείται σοβαρό ζήτημα ενοικίων και στέγης, όταν τα χρέη πνίγουν τα νοικοκυριά, όταν ο κόσμος είναι τρομαγμένος με τη νέα έκρηξη του μεταναστευτικού και με τόσα άλλα. Προφανώς, ο κόσμος έχει απαιτήσεις και η πολιτική χρειάζεται άλλο γλωσσάρι και κυρίως απτές εφαρμόσιμες ιδέες.

Η ισοπέδωση παραλύει

Το έχουμε ξαναγράψει: η ελπίδα δεν είναι στρατηγική. Σήμερα πια στη Δύση, μετά το τέλος των θρησκειών και των μεγάλων ιδεολογικοπολιτικών επαγγελιών, η ελπίδα έχει τελειώσει. Ζούμε στην εποχή που όλοι θέλουν τον κόσμο και τον θέλουν τώρα. Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ κατέδειξαν πως η Αριστερά στην Ελλάδα μπορεί να απαλλάσσεται από ιδεοληψίες και να κάνει συμβιβασμούς, όταν η εθνική ανάγκη το απαιτεί.

Έφεραν εις πέρας, αυτό που οι άλλοι δεν μπόρεσαν, με όλες τις ελλείψεις και τις αδυναμίες τους και με τον Σόιμπλε απέναντι. Έχασε στις εκλογές γιατί ακόμη δεν έχει κατανοήσει ποιες είναι οι προτεραιότητες του λαού. Πώς βγαίνει το ψωμί στην Ελλάδα της αυτοαπασχόλησης και των μικρομεσαίων και πως η ισοπέδωση δεν κινητοποιεί, αλλά παραλύει. Δεν ήταν δυνατόν, εν μέσω 3ου μνημονίου, να ξεστομίζεις ότι θα κάνεις πολιτικές “κοινωνικού μετασχηματισμού”!