Συνταγματική αναθεώρηση με εκπτώσεις Black Friday

Η αναθεώρηση του συντάγματος, που θεωρείται από όλες τις πολιτικές ηγεσίες ως πενιχρή, για διαφορετικούς λόγους η κάθε μια, και με χαρακτηριστικές εκπτώσεις, α λα Black Friday, περατώθηκε με την ψηφοφορία της Παρασκευής. Τελικά, ο συνταγματικός μας χάρτης ανανεώθηκε με εννέα μόνον αλλαγές ή προσθήκες. “Black Friday” όμως υπήρχε και σε ότι αφορά το περιεχόμενο της συζήτησης.

Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι οι ηγεσίες των κομμάτων, ενώ τοποθετήθηκαν δημοσίως εδώ και πολύ καιρό, ότι η διάλυση της Βουλής και η προκήρυξη εκλογών ως αποτέλεσμα της διαδικασίας εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας είναι μια υπερβολική και προφανώς κοστοβόρα “πολυτέλεια”, με τις θέσεις τους δεν αποφεύγεται η διάλυση της Βουλής σε όλες τις περιπτώσεις.

Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ προτιμούσε ως λύση του προβλήματος την εκλογή του προέδρου απευθείας από το λαό, το δε ΚΙΝΑΛ τις επαναληπτικές ψηφοφορίες στη Βουλή για την ανάδειξη του νέου προέδρου. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ γνώριζε ότι με βάση το σύνταγμα ο πρόεδρος εκλέγεται από τη Βουλή, παρά ταύτα επέλεξε να αναδείξει εκ νέου τη θέση του πώς τάχα συντάσσεται με το λαό, όπως ακριβώς έκανε και με το δημοψήφισμα το 2015.

Τώρα οι βολές κατά του κ. Μητσοτάκη, προσάπτοντας του πως στόχος του είναι η εκλογή κομματικού προέδρου και μάλιστα με προσόντα προέδρου ΔΕΚΟ δεν στοιχειοθετούνται. Το “λαϊκίζειν” δεν εστί φιλοσοφείν! Αλλά ας το ξεπεράσουμε αυτό και ας εξετάσουμε εάν η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ θα έλυνε το πρόβλημα για το οποίο έγινε η αναθεώρηση του σχετικού άρθρου του συντάγματος, ώστε να μην διαλύεται η Βουλή.

Αδιέξοδη η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ

Η πρόταση του κ. Τσίπρα ήταν: όταν δεν υπάρχουν οι 180 ψήφοι στη Βουλή ο πρόεδρος της Δημοκρατίας να εκλέγεται απευθείας από το λαό. Τι θα συνέβαινε σε αυτή την περίπτωση; Το σίγουρο είναι ότι σχεδόν όλα τα κόμματα θα πρότειναν τον δικό τους υποψήφιο. Αυτό άλλωστε θα αποτελούσε μια ευκαιρία να διαπιστώσουν και την αποδοχή τους απευθείας από το εκλογικό σώμα, αντί από τις δημοσκοπήσεις. Είναι δύσκολο να υποθέσει κανείς ότι ένα κόμμα εξουσίας θα πρότεινε ως υποψήφιό κάποιον μη κομματικό και να ελπίζει μετά ότι οι ψηφοφόροι του θα τον ψήφιζαν.

Άλλωστε το κίνητρο της κάθε ηγεσίας είναι να μην διαπιστωθεί πτώση της αποδοχής της από το εκλογικό σώμα και, άρα, το κριτήριο επιλογής υποψηφίου της θα είναι να προστατεύσει, και γιατί όχι να αυξήσει, τα ποσοστά της. Κάθε ηγεσία θα φροντίσει, δηλαδή, να βάλει ως υποψήφιο ότι καλύτερο διαθέτει. Όμως, με αυτόν τον τρόπο πάμε κατευθείαν για εκλογή κομματικού προέδρου, που τόσο ενοχλεί αυτή η εξέλιξη τον κ. Τσίπρα, κατά τα λεγόμενά του.

Αλλά ας το ξεπεράσουμε και αυτό το πρόβλημα, άλλωστε ο λαός εμίλησε! Το ερώτημα όμως που τίθεται είναι: Ο τρόπος αυτός θα έλυνε το πρόβλημα, δηλαδή, να μην διαλύεται η Βουλή; Και η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι: όχι πάντα. Ο κίνδυνος είναι υπαρκτός η Βουλή να διαλυθεί για άλλους λόγους που σχετίζονται με την κομματική προέλευση του εκλεγέντος προέδρου. Γιατί αυτό;

Η απάντηση δίνεται με ένα παράδειγμα. Σήμερα έχουμε κυβέρνηση ΝΔ. Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι ο πρόεδρος που εκλέγεται είναι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Τι θα έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ; Ασφαλώς θα άρχιζε να ζητά βουλευτικές εκλογές αφού θα ερμήνευε, και δικαιολογημένα, το προεδρικό αποτέλεσμα ως καταψήφιση της σημερινής κυβέρνησης, με αποτέλεσμα η χώρα ή να συρθεί σε εκλογές ή σε μια χρονοβόρα νέα προεκλογική περιπέτεια με τεράστιες αρνητικές επιπτώσεις, ιδίως στην οικονομία.

“Παπική προεδρική εκλογή”!

Σε ότι αφορά τώρα τη θέση του ΚΙΝΑΛ: να έχουμε επαναληπτικές εκλογές, κάθε λίγο, έως ότου εκλεγεί πρόεδρος με 180 ψήφους. Αυτή η θέση μου θυμίζει τη διαδικασία εκλογής του Πάπα. Εκεί οι καθολικοί περιμένουν να δουν λευκό καπνό και να προσευχηθούν για την καλή υγεία του Πάπα και για την σωτηρία της ψυχής τους, βοηθούντος, φυσικά, και του Πάπα. Και το ερώτημα είναι: πόσο καιρό θα πάρει αυτή η ιστορία και πόσα διχαστικά θα ειπωθούν μέχρι να εκλεγεί ο νέος, “δαρμένος’” ένθεν κακείθεν, πρόεδρος;

Ουδείς γνωρίζει και ούτε κανείς γνωρίζει ποιες μπορεί να είναι οι επιπτώσεις στην οικονομία. Σίγουρα αυτές δεν συμβάλουν στην ανάπτυξή της. Μπορεί το Βατικανό να μην έχει κάποιο πρόβλημα γιατί εκεί βρέχει χιονίζει η καραβάνα γεμίζει. Εδώ τι θα συμβαίνει; Αυτή η αβεβαιότητα, όποια και αν είναι, θα διατηρείται χωρίς να επηρεάζεται η οικονομία; Δεν είμαι σίγουρος. Και τέλος αυτός ο πρόεδρος θα ενώνει;

Το ερώτημα προκύπτει ως απόρροια των τοποθετήσεών τους που είναι διανθισμένες με υπερβολικές δημοκρατικές ευαισθησίες. Ποιος, όμως, μπορεί να μην επιθυμεί να έχει έναν πρόεδρο που να ενώνει; Φυσικά οι ηγεσίες, παρά τις καλές προθέσεις τους, οι οποίες μας κρατούν διαχρονικά με τις πολιτικές τους διχασμένους. Εμφυλιοπολεμικές συνθήκες διαβιούμε συνεχώς.

Πρόεδρος άνευ αρμοδιοτήτων

Πώς είναι δυνατόν να δημιουργείται πνεύμα συλλογικότητας και συνεργασίας με εκλογικούς νόμους που μεταμορφώνουν μειοψηφίες σε πλειοψηφίες; Αυτή είναι η πραγματικότητα. Όρα Novartis! Τι μπορεί να κάνει ο όποιος πρόεδρος για να αλλάξει αυτή την κατάσταση; Απολύτως τίποτα. Αυτό άλλωστε διαπιστώνεται από το κλίμα που επικρατεί διαχρονικά στη χώρα μας.

Όλο αυτά τα δάκρυα, όλες αυτές οι ευαισθησίες και ότι άλλο παρατηρήθηκε την ημέρα της ψηφοφορίας για την αναθεώρηση του συντάγματος σχετικά με την διάταξη εκλογής του προέδρου της Δημοκρατίας προς τι; Για έναν πρόεδρο της Δημοκρατίας που τη μόνη αρμοδιότητα που διαθέτει εκ του συντάγματος, χωρίς να απαιτείται και η έγκριση του αρμόδιου υπουργού, είναι ο διορισμός του προσωπικού της προεδρίας;

Βέβαια, έχει και την αρμοδιότητα της αναπομπής στη Βουλή ενός νομοσχεδίου που ψηφίστηκε στη Βουλή, εάν διαφωνεί με τις διατάξεις. Προφανώς η καρέκλα της εξουσίας είναι η απάντηση στο ερώτημα. Πάντως ο πρόεδρος μιας ΔΕΚΟ έχει πολύ πιο σοβαρές αποκλειστικές αρμοδιότητες από τη μία και μόνο, στην ουσία, αποκλειστική αρμοδιότητα που διαθέτει ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και καλό είναι να το γνωρίζουν οι κυβερνώντες, ώστε να μην οδηγούνται οι ΔΕΚΟ προς τη χρεοκοπία.