Οι δανειστές προστατεύουν τους ανθρώπους τους στην “αποικία”…

Το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου έκανε αυτές τις ημέρες δεκτή την αίτηση αναίρεσης που είχε υποβάλει η εισαγγελέας του ίδιου Δικαστηρίου Ξένη Δημητρίου πριν εννέα μήνες στην απόφαση του Συμβουλίου Εφετών να απαλλάξει (δύο φορές) τον πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου από την κατηγορία της διόγκωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος το 2009. Αυτό σημαίνει πως η υπόθεση θα έχει συνέχεια και μάλιστα για την κεντρική κατηγορία.

Ο Γεωργίου είχε καταδικασθεί το περασμένο καλοκαίρι σε δύο χρόνια με αναστολή, επειδή δεν συγκαλούσε το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΛΣΤΑΤ. Είναι αξιοσημείωτο ότι με την έκδοση της καταδικαστικής απόφασης, η Κομισιόν είχε σπεύσει να εκφράσει την ανησυχία της, αλλά δεν είχε περιορισθεί σ’ αυτό. Είχε προαναγγείλει ότι η υπόθεση θα απασχολούσε το Eurogroup, στέλνοντας ξεκάθαρο απειλητικό μήνυμα. Δεν ήταν, άλλωστε, η πρώτη φορά που η Κομισιόν επενέβη ωμά στην ελληνική Δικαιοσύνη για να απλώσει ομπρέλα προστασίας στον άνθρωπό της.

Αντιδρώντας στην τότε καταδίκη του Γεωργίου, η αμερικανική ιστοσελίδα Politico είχε φθάσει στο σημείο να γράψει ότι η καταδίκη του δημιουργεί ερωτηματικά για την ακεραιότητα των θεσμών στην Ελλάδα! Οι ωμές επεμβάσεις είχαν υποχρεώσει ακόμα και την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων να υπενθυμίσει ότι «Οι ελληνικές δικαστικές αρχές και οι ελληνικοί νόμοι οφείλουν να αντιμετωπίζουν ισότιμα όλους τους πολίτες χωρίς να έχει καμία σημασία η ειδική σχέση που μπορούν αυτοί να έχουν με υπηρεσίες υπαγόμενες στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή».

Εκβιασμοί στο Eurogroup

Δεν πρόκειται να ασχοληθούμε με τη νομική πτυχή. Έχουν ιδιαίτερο πολιτικό ενδιαφέρον, όμως, οι ωμές παρεμβάσεις τους ευρωιερατείου υπέρ του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ. Στο Eurogroup της 22ας Μαΐου ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ντράγκι είχε παρέμβη έντονα, θέτοντας ως όρο να πληρώσει το ελληνικό δημόσιο τα δικαστικά έξοδα του κατηγορουμένου. Και ο Τσακαλώτος, είχε, βεβαίως, συμφωνήσει. Ας σημειωθεί ότι εκείνες τις ημέρες το Συμβούλιο Εφετών είχε απαλλάξει με βούλευμα (πλειοψηφία δύο προς έναν) τον Γεωργίου για την υπόθεση της τεχνητής διόγκωσης του ελλείμματος το 2009.

Στο Eurogroup της 15ης Ιουνίου, ο Ισπανός υπουργός Οικονομικών Ντε Γκίντος είχε απειλήσει με μπλοκάρισμα την εκταμίευση δόσης, προκειμένου να αποσπάσει εκ των υστέρων πλήρη ασυλία, ένα είδος αμνηστίας, σε τρεις αλλοδαπούς εμπειρογνώμονες του ΤΑΙΠΕΔ (ένας Ισπανός, ένας Ιταλός και ένας Σλοβάκος). Εναντίον αυτών και εναντίον τριών Ελλήνων έχει ασκηθεί δίωξη από την ελληνική Δικαιοσύνη. Ήταν και εκείνη η παρέμβαση μία πρόσθετη απόδειξη ότι οι εταίροι αντιμετωπίζουν την Ελλάδα σαν μεταμοντέρνα αποικία τους.

Υπενθυμίζουμε πως όταν στις αρχές του 2016 είχε ασκηθεί δίωξη εναντίον του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, η Κομισιόν είχε παραβιάσει κάθε πρόσχημα. Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν είχε θέσει ποτέ ζήτημα αμφισβήτησης της αναπροσαρμογής του ελλείμματος, που είχε κάνει ο Γεωργίου και επί της οποίας αναπροσαρμογής στηρίχθηκαν τα Μνημόνια.
Από την άλλη πλευρά, όμως, είχε αντιμετωπίσει μάλλον με ικανοποίηση το ξανάνοιγμα της υπόθεσης από την τότε νέα εισαγγελέα του Αρείου Πάγου.

Ήταν ενδεικτικές οι τότε δηλώσεις των υπουργών Παππά και Σκουρλέτη, αλλά και του αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνη Παπαγγελόπουλου. Οι δύο πρώτοι είχαν δώσει έμφαση στην ανάγκη να διερευνηθεί σε βάθος η υπόθεση, ενώ ο τρίτος είχε καταγγείλει την παρέμβαση της Κομισιόν στην ελληνική Δικαιοσύνη. Υπενθυμίζουμε την επιστολή των επιτρόπων Ντομπρόβσκις, Μοσχοβισί και Τίσεν υπέρ του Γεωργίου.

Με οδηγίες των δανειστών

Είναι κοινό μυστικό ότι ο Γεωργίου είχε δράσει με οδηγίες των δανειστών και αυτός είναι ο λόγος που τον προστατεύουν. Αν καταδικαστεί θα δημιουργηθεί αρνητικό προηγούμενο. Δύσκολα θα βρεθούν πρόθυμοι να διεκπεραιώνουν δύσκολες αποστολές! Το ευρωιερατείο θα προτιμούσε να μην κάνει τόσο βάναυσες παρεμβάσεις, αλλά δεν είχε άλλη επιλογή. Έπρεπε να προστατεύσει τον δικό της άνθρωπο.

Ο Μοσχοβισί ή η Τίσεν δεν θα είχαν ούτε καν διανοηθεί να στείλουν μία τέτοια επιστολή στην κυβέρνηση της χώρας τους. Η Ελλάδα, όμως, θεωρείται χώρα-μέλος περιορισμένης κυριαρχίας. Αυτό επιτρέπει όχι μόνο σε ανώτατους αξιωματούχους, αλλά και σε μεσαίους γραφειοκράτες να την αντιμετωπίζουν περίπου σαν αποικία.

Όταν η Αθήνα αντιδρά το ευρωιερατείο απαντά με ωμό εκβιασμό. Αυτό συμβαίνει και στην υπόθεση Γεωργίου. Κανείς δεν πρόκειται να το πει ευθέως, αλλά αυτό συμβαίνει. Κομισιόν, Eurogroup και ΕΚΤ -μέσω κατεστημένων ευρωπαϊκών MME- ισχυρίζονται ότι ο Γεωργίου είναι αποδιοπομπαίος τράγος και ρητορεύουν περί της ανάγκης «αποπολιτικοποίησης της ελληνικής δημόσιας διοίκησης»!

Πολιτικές παρενέργειες

Αντιμέτωπη με τον εκβιασμό των δανειστών, η Αθήνα είχε από τις αρχές του 2016 ανακρούσει πρύμνα. Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Χουλιαράκης, που διατηρεί πολύς στενές σχέσεις με την Τρόικα, είχε σπεύσει να δηλώσει στη Βουλή: «Η κυβέρνηση έχει πλήρη εμπιστοσύνη στα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και της Eurostat. Η συμφωνία (του 2015) εγγυάται και προστατεύει την ανεξαρτησία της ΕΛΣΤΑΤ». Μπορεί η κυβέρνηση Τσίπρα να ήθελε μία καταδίκη του Γεωργίου, αλλά, υποκύπτοντας στις πιέσεις, έστω και χωρίς φανατισμό, πίεσε με τη σειρά της για να πέσει ο κατηγορούμενος στα μαλακά.

Υπενθυμίζουμε ότι η ποινική δίωξη του Γεωργίου στρεφόταν εκ των πραγμάτων και εναντίον της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου, ειδικότερα εναντίον του τότε υπουργού Οικονομικών Παπακωνσταντίνου. Επί των ημερών τους το δημοσιονομικό έλλειμμα αναθεωρήθηκε με αυθαίρετο τρόπο και από 13,6% του ΑΕΠ καθορίσθηκε στο 15,4%. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν πριν ενάμιση χρόνο είχε ασκηθεί η δίωξη και ο Γιώργος Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ είχαν σπεύσει να πιαστούν από την παρέμβαση της Κομισιόν για να δικαιώσουν την τότε επιλογή τους.

Όσον αφορά τη ΝΔ, η υπόθεση Γεωργίου την δίχαζε. Η καραμανλική πτέρυγα ήθελε την παραπομπή του, θεωρώντας ότι κατ’ αυτό τον τρόπο θα μειωνόταν η ευθύνη της κυβέρνησης του Καραμανλή για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της περιόδου 2004-2009. Αντιθέτως, Ο Μητσοτάκης είναι υπέρ του Γεωργίου και των μεθοδεύσεων εκείνης της εποχής. Επειδή, όμως, θα τραυμάτιζε την ενότητα της παράταξής του, είχε αποφύγει επιμελώς να πάρει θέση.

Δυσβάσταχτη κληρονομιά

Η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου κληρονόμησε ένα τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα. Ακόμα και εάν απορριφθεί η αναθεώρηση προς τα πάνω που έκανε ο Γεωργίου, το 13,6% του ΑΕΠ αρκεί για να αξιολογηθεί αρνητικά η δημοσιονομική διαχείριση της κυβέρνησης Καραμανλή. Η δεύτερη αναθεώρηση, άλλωστε, δεν έγινε τόσο για να χρεωθεί πολιτικά την επικείμενη χρεοκοπία η προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ όσο για να καμφθούν οι τότε έντονες κοινωνικές αντιδράσεις.

Είναι γνωστό ότι για να επιτύχει την ένταξη στο ευρώ ο Σημίτης μαγείρεψε με την Goldman Sacks τα στοιχεία. Η Κομισιόν το γνώριζε, αφού αντίστοιχες πρακτικές είχαν υιοθετήσει και άλλες χώρες-μέλη. Στην πραγματικότητα, το κριτήριο ήταν περισσότερο πολιτικό παρά οικονομικό. Έπρεπε, ωστόσο να τηρηθούν τα προσχήματα. Όπως ο Αλογοσκούφης είχε καταγγείλει το μαγείρεμα της κυβέρνησης Σημίτη το 2004, την ίδια καταστροφική πρακτική ακολούθησαν το 2009 οι Γιώργος Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου. Με τον τρόπο αυτό, όμως, άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου.

Όπως αναφέραμε στην αρχή το πραγματικό πολιτικό διακύβευμα σ’ αυτή την υπόθεση δεν είναι η  τύχη του Γεωργίου. Είναι ο δικαιολογημένος φόβος πως μία καταδίκη του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ θα εκθέσει ηθικά και πολιτικά την από κοινού μεθόδευση των δανειστών με την τότε κυβέρνηση Παπανδρέου. Κυρίως, όμως, μία καταδίκη θα αποτρέψει στο μέλλον τους διάφορους “τεχνοκράτες” τύπου Γεωργίου να εκτελούν συμβόλαια εναντίον της χώρας τους.

Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι παλαιότερα, όπως προαναφέραμε, στα ηγετικά κλιμάκια του ΣΥΡΙΖΑ έβλεπαν με καλό μάτι τις κατηγορίες εναντίον του Γεωργίου, έστω κι αν τηρούσαν αποστάσεις. Από τότε, όμως, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Η επαναφορά της ποινικής δίωξης δημιουργεί προβλήματα στο Μαξίμου. Όχι μόνο, επειδή τώρα πλέον ο Γιώργος Παπανδρέου είναι στους δυνάμει συμμάχους, αλλά και επειδή ο Τσίπρας δεν θέλει εν μέσω κρίσιμων διαπραγματεύσεων να έχει και έναν παραπάνω πρόβλημα στο τραπέζι.