Η Τουρκία ήρθε για να μείνει στην Λιβύη

Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ανακοίνωσε χθες ότι το τουρκικό Κοινοβούλιο θα ψηφίσει τον Ιανουάριο πρόταση που θα επιτρέπει την αποστολή στρατευμάτων στη Λιβύη για τη στήριξη τής κυβέρνησης της Τρίπολης (GNA) απέναντι στις δυνάμεις του Χαλίφα Χάφταρ.

Τούτο αναμένεται να γίνει στις 7 Ιανουαρίου και αναμένεται να εγκριθεί από την τουρκική Μεγάλη Εθνοσυνέλευση. Ήδη ο Ερντογάν έχει ήδη εξασφαλίσει την πρόσκληση του καθεστώτος της Τρίπολης για την αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων. Πριν από αυτή την τοποθέτηση, ο Τούρκος Πρόεδρος επισκέφθηκε αιφνιδιαστικά την Τυνησία.

Στην Τυνησία ο Ερντογάν συναντήθηκε με τον Τυνήσιο ομόλογό του, Καΐς Σαγιέντ και στην ατζέντα τους ήταν, όπως αναφέρθηκε, η επίτευξη κατάπαυσης του πυρός στη Λιβύη. Σημειώνεται συναφώς ότι το θέμα της Λιβύης συζήτησε, τις ίδιες ημέρες, αντιπροσωπεία Τούρκων αξιωματούχων στη Μόσχα.

Ο Ερντογάν συζητά τρόπους να σταματήσουν οι συγκρούσεις στη Λιβύη. Αυτό έκανε ο ίδιος στην Τυνησία, αυτό έπραξε και η αντιπροσωπεία που έστειλε στη Μόσχα. Πώς μπορεί, όμως, να συζητά αυτά και ταυτόχρονα να στέλνει στρατεύματα στη χώρα αυτή με στόχο να στηρίξει τη μια από τις αντιμαχόμενες πλευρές;

Λιβύη, όπως Κύπρος

Είναι προφανές πως στο πεδίο των διπλωματικών ενεργειών το καθεστώς του νεοσουλτάνου Ερντογάν κινείται στην λογική των “πυροσβεστικών” παρεμβάσεων. Με αυτό αναλαμβάνει πρωτοβουλίες σε πολιτικό επίπεδο θέλοντας να βάλει τη σφραγίδα της. Πίσω από αυτά, βέβαια, είναι η διαμόρφωση συνθηκών για να στείλει ο Ερντογάν στρατεύματα στη Λιβύη.

Για να έχει παρουσία, αρχικά προσωρινή και στη συνέχεια μόνιμη στη χώρα αυτή. Προφανώς και επαναλαμβάνει το μοντέλο της Κύπρου, που με διάφορες παράνομες/ παράλογες επικλήσεις εισέβαλε στο νησί, κατέλαβε εδάφη, έφερε πληθυσμό/ εποίκους και λειτουργεί από το 1974 μια παράνομη οντότητα, την οποία αποκαλεί «κράτος».

Εισέβαλε και στην Συρία για να δημιουργήσει δήθεν ζώνη ασφαλείας. Έφυγε από τη Συρία; Όχι, εκεί παραμένει. Το ίδιο θα επιχειρήσει να πράξει και στη Λιβύη. Η Τουρκία θέλει να είναι μέρος της κρίσης, να τη συντηρήσει για να έχει κέρδος. Να διασφαλίσει μόνιμη παρουσία και επιρροή.

Ο “απομονωμένος” Ερντογάν

Πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν πως όλα αυτά ο Ερντογάν τα κάνει ως απάντηση στις διπλωματικές κινήσεις της Αθήνας και την επικείμενη υπογραφή, στην Αθήνα, της συμφωνίας για τον EastMed. Αυτό, μάλλον, δεν ισχύει.

Οι σχεδιασμοί Ερντογάν δεν επηρεάζονται δραστικά από κινήσεις, που γίνονται για να απαντήσουν στις δικές του ενέργειες. Κοντολογίς, η υπογραφή για τον EastMed, στις 2 Ιανουαρίου από τους Μητσοτάκη, Αναστασιάδη και Νετανιάχου, έχει την πολιτική της σημασίας, δεν αποτελεί μια κίνηση, ωστόσο, άμεσης απόδοσης.

Είναι λάθος να επιμένουν κάποιοι πως ο Ερντογάν είναι απομονωμένος και απελπισμένος. Αυτό που ενδεχομένως να γίνει είναι να μην αποδώσουν οι κινήσεις Ερντογάν για λόγους που δεν αφορούν μόνο τις δικές μας ενέργειες. Όπως για παράδειγμα η αντίδραση που θα υπάρξει από Ρωσία, Αίγυπτο, Σαουδική Αραβία όταν θα σταλούν τουρκικά στρατεύματα.