Επιτροπή 2021: Το επετειακό πάρτι μιας α-εθνικής ελίτ

Όλα δείχνουν ότι οι εορτασμοί για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, θα αποτελέσουν αιτία, όχι για την ενότητα του έθνους μέσα από τον αναστοχασμό της ιστορίας του, αλλά αντίθετα για έναν νέο διχασμό. Το παράδοξο αυτό οφείλεται αποκλειστικά στους κυβερνητικούς χειρισμούς για την συγκρότηση της επίσημης Επιτροπής, στους συντελεστές της και στις επιλογές που έχουν κάνει.

Η δραστηριότητα της αυτοϋποβιβάζεται στο επίπεδο μιας εθνοαποδομητικής προπαγάνδας που σπεύδει να εκμεταλλευτεί την επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης, σε μια απόπειρα να μπουν πολλά εισαγωγικά στον εθνικό της προσδιορισμό. Με αυτόν τον τρόπο, ωστόσο, η ίδια η κυβέρνηση και οι φίλοι της, έχουν ήδη καταφέρει να υπονομεύσουν πλήρως τον εθνικό χαρακτήρα της Επιτροπής και όχι βέβαια της Επανάστασης του 1821.

Κι αυτό γιατί οι κυβερνητικοί εορτασμοί με τον λόγο και τα σύμβολα που υιοθετούν, δεν αντιπροσωπεύουν πλέον το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, αλλά την εικόνα που έχουν για την χώρα της οι α-εθνικές, “ελληνέζικες ελίτ” της. Με το “έτσι θέλω” αυτές οι ελίτ έχουν αναλάβει να υπαγορεύσουν (diktat) στο έθνος ένα νέο αφήγημα για την ιστορία του. Η δε δημοκρατία, σε αυτήν την πολύ ουσιαστική της διάσταση, επιβάλει το κράτος, σε αυτές τις μείζονες επετείους, να υπακούει στην ιστορία του έθνους, να σέβεται και να καλλιεργεί την μνήμη του γι’ αυτήν. Όλα αυτά έχουν πάει εντελώς περίπατο.

Φυσικά, υπάρχει μπόλικη δόση γελοιότητας σε αυτόν τον πραξικοπηματισμό: Ποιος θα ακολουθήσει με το ζόρι τα ευφάνταστα αφηγήματα που επιστρατεύει η κρατική Επιτροπή για το 1821; Κανείς, παρά μόνον ελάχιστοι: Οι όμοιοι των συντελεστών της, αλλά και όσοι παρουσιάζονται μόνο και μόνο για τον μπουφέ που συνήθως ακολουθεί μετά από τις εκδηλώσεις που θα διοργανωθούν!

“Αυτογκόλ” του πρωθυπουργού

Ωραία εικόνα βγάζει προς τα έξω η ελληνική πολιτεία. Δύο αιώνες από την απαρχή του ελεύθερου βίου της, να οργανώνει (στην πραγματικότητα) μια επιτροπή εορτασμών, τόσο ακραίας μειοψηφικής απήχησης. Αυτογκόλ που ενδεχομένως να κρίνει και το “ματς” για τον πρωθυπουργό, που κατά τα άλλα βγάζει δεκάρικους στη βουλή για ενότητα, συναίνεση και πανεθνικές προσπάθειες. Που να τα βρει όλα αυτά, όταν δεν μπορεί καν να οργανώσει κοινά αποδεκτούς εορτασμούς για το πιο αυτονόητο, την Ελληνική Επανάσταση του 1821;

Οι παλινωδίες της Επιτροπής, στην οποία ηγείται η Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη, εκφράζουν έλλειμμα εθνικής ηγεσίας. Δείχνουν την αδυναμία αυτών των ελίτ να καλύψουν το κενό, ακριβώς γιατί η α-εθνική τους ιδεολογία είναι αποσχιστικού χαρακτήρα. Αν θέλει, λοιπόν, ο πρωθυπουργός να σώσει την κατάσταση, έστω και στο παρά πέντε, οφείλει να αφαιρέσει από αυτές τις ελίτ την πρωτοβουλία των εορτασμών και να τις δώσει σε μια αξιόπιστη Επιτροπή.

Αν θέλει δε να εμπνευστεί από κάπου, το παράδειγμα της Κύπρου που επέλεξε τον Γεώργιο Μπαμπινιώτη να ηγηθεί της αντίστοιχης Επιτροπής, είναι πολύ καλύτερο. Σε οποιαδήποτε περίπτωση το 1821 θα πρέπει να εορταστεί με σεβασμό στον χαρακτήρα που του έδωσαν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές του. Χαρακτήρα που είναι ικανός, ακόμα και σήμερα, να ενώσει επί της ουσίας το ελληνικό έθνος.

Μια ελίτ σε κατάπτωση

Στο κάτω κάτω της γραφής, αφού οι ελίτ αυτού του τόπου είναι σε κατάπτωση και δεν μπορούν να γίνουν ιστορικά δημιουργικές ώστε να εμπνεύσουν την υπόλοιπη κοινωνία, ας επιλέξουν το δρόμο της πιστής αναπαραγωγής. Ας διασώσουν την εθνική ιδέα που μας οδήγησε στην απελευθέρωση, ώστε να αξιοποιηθεί μελλοντικά σε πιο εμπνευσμένες εποχές.

Αν επιλέξουν να μην το κάνουν και επιμένουν να ακολουθούν την δική τους, ασύμπτωτη με το υπόλοιπο έθνος πορεία, τότε οι κυβερνητικοί εορτασμοί θα εξελιχθούν σε μεγάλο πατατράκ. Ταυτόχρονα, η κοινωνική σύγκρουση γύρω από την σημασία του 1821 –και εν τέλει του ίδιου του ελληνισμού– θα βαθύνει κι άλλο, ώσπου, αναπόφευκτα, εκείνοι να χάσουν. Αυτό θα συμβεί ούτως ή άλλως, λόγω της προαναφερόμενης ακραίας μειοψηφικότητας του “αφηγήματος” που προωθούν.

Το ζητούμενο, ωστόσο, είναι να κερδίσουμε χρόνο γιατί η νεοοθωμανική απειλή και τα γρυλίσματα του Ταγίπ Ερντογάν, απαιτούν από την Ελλάδα να επιστρατεύσει μια πολύ πιο δύσκολη εθνική συνεργασία για την αποτροπή του τουρκικού επεκτατισμού. Υπό άλλες συνθήκες, η επέτειος για το 1821 θα ήταν ιδανική ευκαιρία να δοθεί ώθηση σε αυτήν την συνεργασία, όμως ο τρόπος που την χρησιμοποιούν οι ελίτ σήμερα, την υπονομεύει…