«Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν»

του Μένιου Τασιόπουλου  –

Ούτε η κυβέρνηση, ούτε η αντιπολίτευση φαίνεται να έχουν συνειδητοποιήσει επαρκώς ότι η Ελλάδα που διαμορφώνεται θα είναι εντελώς διαφορετική από την Ελλάδα που κατέρρευσε το 2010. Η Ελλάδα του αύριο θα προκύψει με δεδομένα εντός Ευρωζώνης και όχι προσαρμογής στα δεδομένα της Ευρωζώνης. Αυτό σημαίνει ότι και το εγχώριο πολιτικό σύστημα, αλλά και οι κυρίαρχοι επιχειρηματικοί κύκλοι θα πρέπει να κατανοήσουν ότι –σε αντίθεση με αυτό που συνήθως υποστηρίζουν– δεν υπάρχει πλέον η αντίθεση Αριστεράς-Δεξιάς, ούτε καν η αντίθεση κράτους-αγοράς.

Μετά τις συνεχείς ανακεφαλαιοποιήσεις, το εγχώριο τραπεζικό σύστημα δεν βρίσκεται υπό ελληνικό έλεγχο. Η δε Τράπεζα της Ελλάδας αποτελεί και επισήμως υποκατάστημα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.  Όλες οι βασικές υποδομές που ιδιωτικοποιούνται ουσιαστικά αποεθνικοποιούνται και περνούν στη διαχείριση ξένων κρατικών οργανισμών και ιδιωτικών εταιρειών.

Οι διαδοχικές κυβερνήσεις την τελευταία εικοσαετία απέτυχαν να διατηρήσουν τον έλεγχο του ελληνικού δημοσίου σε βασικές υποδομές και δίκτυα. Οι εμμονές και η ανεπάρκεια των διαχειριστών οδήγησαν σ’ αυτό το θλιβερό αποτέλεσμα, άσχετα αν στην ούγια έγραφαν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Κρατικές επιχειρήσεις και υποδομές παραχωρήθηκαν με ευτελή τιμήματα. Ακόμη και εάν υπήρξαν και κάποιες καλές συμφωνίες, όπως η αρχική με την Cosco, η εκχώρηση τηλεπικοινωνιών, αερομεταφορών, αεροδρομίων, λιμανιών και τραπεζών προχώρησαν, χωρίς ανταποδοτικά οφέλη για τους Έλληνες.

Οι ιδιωτικοποιήσεις αυτού του τύπου θα συνεχισθούν, αφού η ευρωπαϊκή κυριαρχία στην Ελλάδα επισήμως δεν επιβάλλεται, αλλά συμφωνείται από τις διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις. Αλλά και η αποεθνικοποίηση της διοίκησης θα συνεχισθεί. Οι πόλοι του εγχώριου συστήματος διακυβέρνησης, άλλωστε, παραμένουν τυφλωμένοι από την μικροπολιτική μονομέρεια, με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνουν τι συμβαίνει.

Απώλεια ελέγχου

Οι κανόνες του παιχνιδιού τόσο στη δομή του κράτους όσο και της εγχώριας αγοράς δεν καθορίζονται από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Οι Ανεξάρτητες Αρχές αυτονομούνται και οι Βρυξέλλες θα αποκτήσουν ερείσματα, παίζοντας έμμεσο ρόλο στην επιλογή των Γενικών Γραμματέων στα υπουργεία (ήδη ο Γενικός Γραμματέας Δημοσίων Εσόδων δεν είναι πολιτική επιλογή). Και όσο οι άρχοντες της Ευρωζώνης δομούν την Ελλάδα του αύριο, οι Έλληνες “σφάζονται” μεταξύ τους και μάλιστα χωρίς πραγματικό πολιτικό διακύβευμα.

Σε λίγο θα αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις για την τρίτη αξιολόγηση. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες στο τραπέζι δεν θα είναι δημοσιονομικά μέτρα. Θα είναι, όμως, ό,τι έχει απομείνει από τις εργασιακές  σχέσεις, από τα δικαιώματα των συνδικάτων και μέτρα που θα οδηγήσουν στην υποκατάσταση των σημερινών ελευθέρων επαγγελματιών από μεγάλες εταιρείες, πολυεθνικές ή εγχώριες.

Μετά την ολοκληρωτική ήττα για τα ελληνικά συμφέροντα στο πεδίο αρμοδιότητας του υπουργείου  Οικονομικών, τώρα οι δανειστές αποκτούν κυρίαρχο ρόλο και στην περιοχή αρμοδιοτήτων του υπουργείου Ανάπτυξης. Αυτό δεν αφορά μόνο τις επενδύσεις, αλλά και την οργάνωση της ελληνικής πραγματικότητας τόσο στο πεδίο του κράτους όσο και στο πεδίο της επιχειρηματικότητας.

Για να αντιδράσουν, οι ‘Έλληνες πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσουν τι τους συμβαίνει…