Eurogroup 2015 – Ο ολοκληρωτισμός του Χρήματος
09/03/2020
Αν υπήρχε ένα Δικαστήριο για Εγκλήματα Ειρήνης, ανάλογο με αυτό της Νυρεμβέργης για εγκλήματα Πολέμου, που δίκασε τη ναζιστική ηγεσία, μια από τις πρώτες υποθέσεις που θα εκδίκαζε θα ήταν η παραδειγματική καταστροφή της Ελλάδας από το Eurogroup (Ευρωζώνη), από το ΔΝΤ (με την ανοχή τουλάχιστον των ΗΠΑ) και από την ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα).
Πήρανε μια χώρα που ασφαλώς αντιμετώπιζε σοβαρότατα προβλήματα (με ευθύνη των δικών της και των ευρωπαϊκών ελίτ) και υποτίθεται ότι τη διέσωσαν καταστρέφοντάς την. Της επέβαλλαν ένα πρόγραμμα, με το οποίο έχασε πάνω από το ένα τέταρτο του ΑΕΠ της, εκτόξευσε το δημόσιο χρέος της και δημιούργησε ένα τεράστιο ιδιωτικό χρέος. Τα Μνημόνια κατέστρεψαν τη ζωή εκατομμυρίων Ελλήνων, οδηγώντας χιλιάδες στην αυτοκτονία.
Η πτώση του ελληνικού ΑΕΠ ήταν μια υλική απώλεια ανάλογη με αυτή των ΗΠΑ ή της Γερμανίας κατά τη μεγάλη κρίση του 1929 και μεγαλύτερη, ως ποσοστό του ΑΕΠ, από τις υλικές απώλειες της Γερμανίας ή της Γαλλίας κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ως αποτέλεσμα των Μνημονίων, το ελληνικό δημόσιο Χρέος εκτοξεύθηκε από το 110% στο 180% του ΑΕΠ, δημιουργήθηκε μια μεγάλη φούσκα ιδιωτικού χρέους, η ανταγωνιστικότητα της χώρας μειώθηκε δραστικά, όπως και το ανθρώπινο-επιστημονικό της κεφάλαιο (μετανάστευση και δημογραφική συρρίκνωση). Τα περισσότερα μεγάλα προβλήματα της Ελλάδας είναι σήμερα σε χειρότερο σημείο από ότι πριν 10 χρόνια.
Παρά την προπαγάνδα των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, της ΕΕ και των εγχώριων κομμάτων εξουσίας, η Ελλάδα παραμένει παγιδευμένη σε εξαιρετικά μη βιώσιμο χρέος, σύμφωνα με το ΔΝΤ. Επίσης, δεσμευμένη στους νέο-αποικιακούς όρους των συμφωνιών που της επεβλήθησαν, παρά τη θέληση του λαού της, όπως εκφράστηκε με το δημοψήφισμα του 2015. Αυτό σημαίνει ότι εφόσον αυτό το χρέος δεν αναδιαρθρώνεται και η χώρα εξακολουθεί να το εξυπηρετεί, η Ελλάδα δεν είναι μακροχρόνια βιώσιμη! Το ότι δεν είναι το διαπιστώνουμε άλλωστε με τη δημογραφική της συρρίκνωση και την αποδημία των νέων της.
Μακράν το χειρότερο
Ως πρόγραμμα σωτηρίας, τα ελληνικό Μνημόνιο ήταν μακράν το χειρότερο που εφαρμόστηκε ποτέ παγκοσμίως. Ως πρόγραμμα καταστροφής ήταν ίσως από τα αποτελεσματικότερα που εφαρμόσθηκαν ποτέ. Μόνη εξαίρεση στην ιστορία της βιομηχανικής εποχής τις “θεραπείες σοκ” ταχείας εισαγωγής του καπιταλισμού στην πρώην Σοβιετική Ένωση και στα Βαλκάνια.
Γιατί στην Ελλάδα είχαμε πτώση 27% του ΑΕΠ και στην υπόλοιπη Νότιο Ευρώπη όχι πάνω από 8%; Αυτό ρώτησα μια μέρα τον Ράιχενμπαχ (επικεφαλής του Task Force για την Ελλάδα) και εκείνος μου έδωσε αμέσως την απάντηση: Γιατί στην Ελλάδα αφαιρέσαμε τρεις φορές παραπάνω ζήτηση (ως ποσοστό του ΑΕΠ) από την οικονομία της, από όση αφαιρέσαμε από την οικονομία της Πορτογαλίας. Επομένως, προκαλέσαμε τριπλάσια ύφεση. Σημειωτέον ότι η σχεδόν δεκαετής ελληνική ύφεση είναι παγκόσμιο ρεκόρ διάρκειας για όλες τις χώρες στη βιομηχανική εποχή.
Ούτε φυσικά επρόκειτο περί λάθους. Η ΕΚΤ, η ΕΕ, το ΔΝΤ και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις απασχολούν τους καλύτερους οικονομολόγους. Έκαναν λάθος όλοι μαζί; Κι όταν το διαπίστωσαν γιατί δεν το διόρθωσαν; Γι’ αυτό υποστηρίξαμε από την αρχή του Μνημονίου ότι δεν επρόκειτο για λάθος, αλλά για έγκλημα. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε ότι θα έπρεπε κανονικά να το δικάσει ένα διεθνές Δικαστήριο, ανάλογο με αυτό που συγκλήθηκε στη Νυρεμβέργη την επαύριο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Από τον Χίτλερ στη δικτατορία των παγκόσμιων τραπεζών
Βεβαίως ούτε υπάρχει, ούτε θα μπορούσε να υπάρξει σήμερα δικαστήριο σαν αυτό της Νυρεμβέργης ούτε για τα εγκλήματα της ειρήνης, ούτε για τα εγκλήματα του πολέμου. Και τα Διεθνή Δικαστήρια που υφίστανται, δεν λειτουργούν τόσο ως δικαστήρια, όσο ως όργανα επιβολής της νέας παγκόσμιας τάξης. Μόνο αν αλλάξουν ριζικά οι διεθνείς πολιτικές συνθήκες, θα μπορούμε να συζητάμε για τέτοια πράγματα.
Σήμερα, ζούμε την άνοδο του ολοκληρωτισμού του Χρήματος, ενός ολοκληρωτισμού απείρως αποτελεσματικότερου και πιο επικίνδυνου από αυτόν των Ναζί. Ως όργανα αυτού του ολοκληρωτισμού έδρασαν στην περίπτωση της Ελλάδας η Μέρκελ, ο Σόιμπλε, ο Γιουνκέρ, η Λαγκάρντ, ο Ντάισελμπλουμ, ο Τρισέ και όλοι οι άλλοι που πήραν τις αποφάσεις το 2010, το 2012 και το 2015.
Στο αριστούργημα του Ντοστογιέφκσι “Έγκλημα και Τιμωρία”, είναι αδύνατο στον Ρασκόλνικωφ να αποφύγει την ενοχή που τον σπρώχνει να γυρίσει στο σπίτι της γιαγιάς που δολοφόνησε. Το ίδιο συμβαίνει τώρα και με τον Τρισέ, τον Γιουνκέρ, τον Μοσκοβισί, τον Ντάισελμπλουμ και όλους τους άλλους “οικονομικούς δολοφόνους” της Ελλάδας. Δίνουν συνεντεύξεις στα ελληνικά Μίντια και διαλέξεις για να μας εξηγήσουν πόσο πολύ μας αγαπάνε παρόλο που μας κατέστρεψαν.
Παραδέχονται ότι οι διεθνείς οργανισμοί έκαναν “λάθος” και αδίκησαν την Ελλάδα, χωρίς να προτείνουν ποτέ κάποια διόρθωση, ή κάποια αποζημίωση γι’ αυτό το “λάθος”. Λένε ότι οι ίδιοι πάλεψαν να μην μας πετάξουν έξω από την Ευρωζώνη, ομολογώντας άθελά τους ότι αυτή η Ένωση είναι ιδιοκτησία κάποιου άλλου και όχι των μελών της. Καταλήγουν προτείνοντάς μας να μείνουμε σταθεροί στην “μεταρρυθμιστική πορεία” που έχουμε συμφωνήσει με τους πιστωτές. Δηλαδή, στην πορεία που οδηγεί στην οριστική απώλεια, σε μια Ελλάδα χωρίς Έλληνες, όπως προβλέπει το ίδιο το ΔΝΤ, μιλώντας για μακροπρόθεσμα «εξαιρετικά μη βιώσιμο χρέος».
Πίσω από το Μνημόνιο της καταστροφής
Η Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε ως αποδιοπομπαίος τράγος, ως φόβητρο και ως πειραματόζωο για σκοπούς πολύ μεγαλύτερης σημασίας από την ίδια τη χώρα. Σκοπούς που έχουν να κάνουν με την καταστροφή των δημοκρατικών στοιχείων των ευρωπαϊκών κρατών, της ΕΕ και του κοινωνικού κράτους. Σκοπούς γεωπολιτικούς (έλεγχος της μεγάλης στρατηγικής σημασίας Ανατολικής Μεσογείου) και σκοπούς ιδεολογικούς.
Η αρχαία Ελλάδα υπήρξε το σύμβολο της ελευθερίας, η “μητέρα” του Λόγου και της δημοκρατίας. Στη νεώτερη εποχή, το ελληνικό εθνικό σχέδιο ήταν σχέδιο κατ’ εξοχήν αντίστασης, ανυπακοής στους απολυταρχισμούς. Η επανάσταση του 1821 ήταν αστραπή στη νύχτα της Ιεράς Συμμαχίας και γι΄αυτό πηγή έμπνευσης για τα λαμπρότερα πνεύματα του 19ου αιώνα, τον Ουγκώ, τον Πούσκιν, τον Μπάυρον, τον Ντελακρουά και πολλούς άλλους. Η ελληνική αντίσταση στον Χίτλερ και τον Μουσολίνι (1940-45) ήταν η μακράν σημαντικότερη (σχετικά με το μέγεθος της χώρας) σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη.
Είναι λοιπόν απολύτως φυσικό για τους εκπροσώπους του νέου ολοκληρωτισμού να θεωρούν συμβολικά τους Έλληνες ως εχθρό τους! Είναι φυσικό να θεωρούν συμβολικά σημαντικότερη τη νίκη τους στη γη της Παλλάδας, εδώ που δίδαξε ο Πρωταγόρας και κυβέρνησε ο Περικλής, εδώ που λειτούργησε για 50 χρόνια το πιο προχωρημένο και αυθεντικό δημοκρατικό πείραμα σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας.
Παγκόσμιας σημασίας πείραμα
Οι “διασώσεις” της Ελλάδας υπήρξαν στην πραγματικότητα ένα παγκόσμιας σημασίας πείραμα για την καταστροφή ενός ιστορικού έθνους, του κοινωνικού κράτους και της δημοκρατίας στην Ευρώπη. Για την αρπαγή του ελληνικού κράτους από την παγκόσμια δικτατορία του χρηματιστικού κεφαλαίου μέσω των δανειστών και σε συμμαχία με τη γερμανική ηγεσία, ανάλογη εκείνης που συνήψε ο Γερμανός Φάουστ με τον Διάβολο του Χρήματος.
Η πρώτη σκηνή αυτής της τραγωδίας ήταν η υπογραφή της πρώτης Δανειακής Σύμβασης και του πρώτου Μνημονίου το 2010. Η δεύτερη ήταν η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους το 2011-12 (PSI), η πρώτη αναδιάρθρωση χρέους στην παγκόσμιο ιστορία που έγινε εις βάρος του οφειλέτη. Η τρίτη ήταν η “εκτέλεση” της Ελλάδας και της εκλεγμένης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το πρώτο εξάμηνο του 2015.
Γι’ αυτή την τελευταία περίπτωση, έχουμε πλέον δύο ντοκουμέντα κολοσσιαίας σημασίας. Την ταινία του Κώστα Γαβρά “Ενήλικοι στο δωμάτιο” και τις μαγνητοφωνήσεις του Eurogroup (άτυπο συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης) που έκανε το 2015 ο Γιάνης Βαρουφάκης. Τα ντοκουμέντα αυτά δεν φωτίζουν μόνο το τι έγινε στην Ελλάδα, μας επιτρέπουν να αντιληφθούμε σε βάθος της δομή του σύγχρονου, αναδυόμενου ολοκληρωτισμού. Σο επόμενο άρθρο μας θα σταθούμε στα κύρια συμπεράσματα.
