Από τη “χαβαλέ γραβάτα” στο Μαξίμου

Λίγο πριν το διορισμό του Νίκου Καρανίκα στον κύκλο του Μαξίμου, ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας –ενώπιον ενός κοινού τους φίλου ονόματι Γιώργου– τον είχε προειδοποιήσει: «ετοιμάσου να σε ξεσκίσουν». Όπερ και εγένετο. Το ιδιότυπο βιογραφικό, αλλά και το διαδικτυακό αποτύπωμα του πρωθυπουργικού συμβούλου, άλλωστε, προσφέρεται.

Όταν κατά καιρούς ο Καρανίκας προκαλεί με καμώματά του δημόσιες αντιδράσεις, ακολουθώντας τις οδηγίες του ίδιου του πρωθυπουργού, ο εκπρόσωπός του περιορίζεται να απαντάει στα σχετικά πιεστικά ερωτήματα ότι οι απόψεις που εκφράζονται από τον ιδιότυπο σύμβουλο είναι προσωπικές. Πηγές που γνωρίζουν διαβεβαιώνουν off the record ότι ακόμα και τώρα «δεν υφίσταται κανένα θέμα με το Νίκο».

Πράγματι, όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι η ασυλία που ο Αλέξης Τσίπρας παρέχει στο φιλαράκι του δεν είχε πληγεί. Κι αυτό, παρότι πληθαίνουν όσοι επισημαίνουν στον πρωθυπουργό πως «ο Καρανίκας μας κοστίζει πολιτικά» και πως αυτό «είναι μεγάλη πολυτέλεια σε τόσο δύσκολους για την κυβέρνηση καιρούς».

Το φιλαράκι και τα όρια

Όταν ο Αλέξης Τσίπρας άκουγε από συνεργάτες του τέτοιου είδους σχόλια, συνήθιζε να απαντάει χαμογελώντας: «μα έτσι ήταν πάντα ο Καρανίκ (υποκοριστικό του). Τώρα θα αλλάξει;» Εξάλλου, ο ίδιος δεν δίστασε να τον υπερασπιστεί δημόσια από το βήμα της Βουλής, διερωτώμενος: «Τι έχετε μαζί του; Οι συνεργάτες μου είναι άνθρωποι του λαού».

Το τελευταίο τουίτ του πολύχρωμου πρώην σερβιτόρου, νυν πρωθυπουργικού συμβούλου «στα τσακίδια Eldorando» έσπασε την παράδοση. Το τάιμινγκ, άλλωστε, ήταν ιδιαίτερα ατυχές. Την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθούσε να προβληθεί ο ίδιος και η κυβέρνηση σαν πρωταθλητές στον αγώνα για την προσέλκυση επενδύσεων, ο Καρανίκας λειτούργησε σαν ζωντανή εκ των έσω διάψευση. Η αντιπολίτευση και τα Μίντια είχαν επιχείρημα.

Η δυσαρέσκεια αυτή μεταφέρθηκε άμεσα στον Καρανίκα, ο οποίος ενημερώθηκε ότι έγινε είδηση. Ο πανικός του οδήγησε στη διαγραφή της επίμαχης ανάρτησης. Αυτή, όμως, είχε ήδη προλάβει να κυκλοφορήσει και να “αφυπνίσει” συντρόφους του, μετατρέποντας τον σ΄ ένα είδος σύγχρονου Σωκράτη! Όπως ο αρχαίος φιλόσοφος συνήθιζε να παρομοιάζει τον εαυτό του με μια μύγα που τσιμπούσε διαρκώς το νωθρό άλογο, έτσι και το τουίτ του Καρανίκα έδωσε το έναυσμα για να εκδηλωθούν όσοι στην Κουμουνδούρου νοιώθουν να “πνίγονται” από τα λόγια και τα έργα της κυβέρνησης.

Σάλπισμα στην Κουμουνδούρου

Η πρώην υφυπουργός Παιδείας και Εξωτερικών Σία Αναγνωστοπούλου, ο γραμματέας της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ Ιάσονας Σχοινάς-Παπαδόπουλος, η στενή συνεργάτιδα του Τσίπρα Ελευθερία Χατζηγεωργίου, ο υπεύθυνος διεθνών σχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Μπουρνούς, ο νεοδιορισθείς πρόεδρος του Οργανισμού Συγκοινωνιακού Έργου Θεσσαλονίκης Κώστας Αμπατζάς, επικρότησαν.

Την απάντηση δίνει, άλλωστε, εμμέσως ο ίδιος ο Καρανίκας στα σχόλια του κάτω από την επίμαχη ανάρτηση. Ενώ αρχικά αυτή ήταν ορατή μόνο στους φίλους του προφίλ του, μερικές ώρες μετά κι αφότου είχε διαρρεύσει στα Μίντια, έγινε δημόσια από τον ίδιο, όπως εξήγησε στους φίλους που τον προειδοποιούσαν. Η ανάρτηση πάντως φαίνεται πως λειτούργησε σαν ένα είδος σάλπισμα. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και ο βουλευτής Δράμας Χρήστος Καραγιαννίδης, μέλος της “ομάδας των 53”, ο Παύλος Πολάκης, αλλά και σύσσωμη η Νεολαία.

Με άλλα λόγια, ο Καρανίκας δημιούργησε χωρίς να το πολυσυνειδητοποιήσει πολιτικό πονοκέφαλο στο Μαξίμου. Γι’ αυτό και σύμφωνα με πληροφορίες, συζητείται το ενδεχόμενο προσεχώς να τον μετακινήσουν. Ήδη, πάντως, του έχουν κάνει αυστηρές συστάσεις να περιορίσει τον διαδικτυακό αυθορμητισμό του.

Άνθρωπος για όλες τις δουλειές

Η πραγματικότητα, εξάλλου, είναι ότι ποτέ ο τίτλος που είχε δεν ανταποκρινόταν στα καθήκοντά του. «Ο Νίκος είναι ευγενικός. Έρχεται κάθε μέρα με το ταπεράκι του και τις περισσότερες ώρες της ημέρας τις περνάει στο γραφείο του στη Βουλή. Όταν θα πεταχτεί έξω στο κέντρο, είναι συνήθως μόνος του. Όταν έχει γιορτή ή γενέθλια πάντα φέρνει σοκολατάκια και τα κερνάει στο καφενείο, αλλά δεν θα έλεγα ότι είναι ο εγκέφαλος του στρατηγικού σχεδιασμού της κυβέρνησης!», μας είπε πηγή που έχει από πρώτο χέρι εικόνα.

Για την ακρίβεια, στις αρμοδιότητες με τις οποίες είχε επιφορτιστεί είναι να μεταφέρει βουλευτικά αιτήματα στου Μαξίμου και τούμπαλιν, να πηγαινοφέρνει φακέλους από το Μαξίμου στη Βουλή και τούμπαλιν, να ασχολείται με τις μετακινήσεις του Αλέξη Τσίπρα και να αναλαμβάνει κάποιες ειδικές αποστολές στην συμπρωτεύουσα.

Από τη ΔΕΘ μέχρι μία μονοήμερη επίσκεψη, τότε είναι που μεγαλουργεί. Κανονίζει πού θα καθίσει και ποιος, χειρίζεται τα τοπικά στελέχη, δίνει το πρόσταγμα για το πότε θα φύγουν, βγάζει selfies με υπουργούς, βουλευτές, γενικούς γραμματείς, στελέχη της Νεολαίας, μεταφέρει μηνύματα και κανονίζει ποιος θα δει τον πρωθυπουργό και πότε.

Ο Νίκος Καρανίκας ήταν ανέκαθεν συμπαθής στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ξεχώρισε ποτέ για την θεωρητική του κατάρτιση ή το ηγετικό του βηματισμό. Η λαϊκή καταγωγή του, όμως, η αφοσίωσή του στο κίνημα και οι καλές του προθέσεις αρκούσαν για να είναι αποδεκτός κι αγαπητός. «Έχει ήθος και συνέπεια», συνήθιζαν να λένε μέχρι που η άνοδός του στις παρυφές της εξουσίας και η φασαριόζική δημόσια στάση του ενόχλησαν πολλούς συντρόφους του.

Τρολάρισμα για τη νεολαία

«Μα πόσο Καρανίκας είσαι;» «Αυτά που λες είναι τελείως καρανίκες», είναι κάποιες από τις φράσεις που έχουν εμπλουτίσει τη νεανική αργκό. Εξάλλου, κάθε γενιά έχει και δικούς της κωδικούς επικοινωνίας. Οι έφηβοι και οι νέοι αφήνουν αχαλίνωτη την φαντασία τους, παίζοντας με τις λέξεις και τα πρόσωπα των καιρών. Έτσι γεννιέται μία νέα φρασεολογία που κατακλύζει τα σχολεία και τις πλατείες.

Ο Νίκος Καρανίκας, ένας πρωθυπουργικός σύμβουλος που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα παρέμενε άγνωστος στο ευρύ κοινό, τείνει να αναδειχθεί σε χαρακτηρισμό, κυριαρχώντας ως τρολάρισμα που μαίνεται στα σόσιαλ μίντια. Είναι κάτι σαν σύμβολο, σαν φιγούρα που συγκεντρώνει όλα τα στερεότυπα της εποχής που διανύουμε και μάλιστα διογκωμένα, όπως ακριβώς οι επινοημένοι χαρακτήρες της σάτιρας.

Οι υποστηρικτές του κάνουν λόγο για στοχοποίηση και μιλούν για ένα λαϊκό και αυθεντικό άνθρωπο που διακατέχεται από αυθορμητισμό. Κατά άλλους, είναι απολύτως αντιπροσωπευτικό δείγμα μίας πολιτικής και ηθικής κατάπτωσης που ταλανίζει την εποχή μας. Έχει ταυτιστεί με την αναξιοκρατία, τη ρηχή σκέψη, την έλλειψη προσόντων και την ψύχωσή του για την Ελένη Μενεγάκη. Πετάει που και που και έναν Ταρκόφσκι για ξεκάρφωμα!

Και… ποιητής

Ενώ ο Νίκος Καρανίκας αποτελεί χωρίς αμφιβολία talk of the town ελάχιστα είναι γνωστά για το πρόσωπό του. Πόσοι γνωρίζουν ότι εκτός των άλλων είναι και επίδοξος ποιητής; Ιδού η απόδειξη: «Εσύ το ήξερες ότι μαζί με τη γη γυρίζουμε και εμείς; Εγώ το έμαθα όταν γύρισε το κεφάλι της σαν ξένη, ενώ την προηγούμενη φιλιόμασταν με τα κορμιά… Βλέπω στυλό, μου ανοίγει η όρεξη σκέψεις χαράζω. Απλώνω σεντόνι σελίδες να τυλιχτείς να τεντωθώ. Ύπνος σε πήρε και στυλό ελεύθερο, πρόκληση… Ανεξίτηλη μελάνη σε βράση για να χυθεί…Τί κοιτάς; Κοίτα! Τα μάτια σου, όμως, στα δάχτυλα βάλτα. Άνοιξες τα μάτια, έκλεισες τα αυτιά, στα πόδια ένστικτο στα χέρια η γνώση κι έφτασες στον κήπο των ηδονών».

Οι παραπάνω στίχοι αποτελούν απάνθισμα των ποιητικών πονημάτων του. Μπορεί να μην αποδεικνύουν ότι είναι ο Ρεμπώ της γενιάς του, το νόθο αιγαιοπελαγίτικο απόκτημα του Ελύτη, ή ο επίδοξος Μπουκόφσκι της πλατείας Εξαρχείων. Αποτυπώνουν, όμως, ένα καλλιτεχνικό σκίρτημα που τον χαρακτήριζε από τα πρώτα του ακόμα βήματα.

Τα πρώτα χρόνια στη Γιδά

Γεννήθηκε το 1969 και μεγάλωσε στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας, που παλαιότερα έφερε το άκομψο όνομα Γιδά. Ο σπουδαίος Θεσσαλονικιός συγγραφέας Γιώργος Ιωάννου έχει επαρκώς και με ευστοχία χλευάσει την όψιμη πρόθεση των κατοίκων της εν λόγω κωμόπολης να ξεχαστεί η ονομασία Γιδάς. Εκεί πέρασε τα παιδικά και μαθητικά του χρόνια, παιδί μίας φτωχής οικογένειας.

Μέτριος μαθητής και ατίθασος είχε, όμως, τεράστια ανάγκη να είναι αποδεκτός. Στην προσπάθειά του αυτή υιοθέτησε, μάλιστα, και τον ρόλο του κλόουν της τάξης. Όσο μεγάλωνε  δημιουργούσε κλίκες. Συμμαθητές του, μάλιστα, τον ενθυμούνται να ασκεί μπούλινγκ στους υπόλοιπους και να ταλαιπωρεί τους καθηγητές.

Ανέκαθεν είχε πολύ στενή σχέση με την αδελφή του. Αυτή ήταν, άλλωστε, που τον μύησε στην αριστερή ιδεολογία. Η ίδια πολιτικοποιήθηκε στο τεχνικό επαγγελματικό λύκειο. Ούσα λίγα χρόνια μεγαλύτερή του έπαιξε τον ρόλο του ανεπίσημου καθοδηγητή του.

Η σχέση τους έγινε ακόμα πιο στενή όταν συνυπήρξαν στη Λάρισα, όπου σπούδαζαν πια στα ΤΕΙ. Ο Νικόλας είναι στην σχολή τουριστικών επαγγελμάτων, αλλά δεν ξεχώριζε για τις ακαδημαϊκές του επιδόσεις, ούτε για τις φιλοδοξίες του. Παρ’ όλα αυτά έγινε γνωστός στον φοιτητόκοσμο της περιοχής. Ήταν πλακατζής, ξημεροβραδιαζόταν στα καφέ και στα μπαρ, στα οποία και περιστασιακά εργαζόταν.

Το 7% της “χαβαλέ γραβάτας”

Νοίκιασε μία γκαρσονιέρα, η οποία, μάλιστα, πήρε μυθικές διαστάσεις, καθώς αποτελούσε το ερωτικό καταφύγιο παθιασμένων νέων. Ο Νίκος ήταν ιδιαίτερα ανοιχτός με τον προσωπικό του χώρο, τον οποίο και γενναιόδωρα διέθετε στα εκάστοτε ζευγαράκια που αποζητούσαν εναγωνίως ιδιωτικό χώρο. Παράλληλα, οργάνωνε προβολές ταινιών για τους άπειρους και ανήσυχους φοιτητές που επιθυμούσαν να μυηθούν στα μυστικά του έρωτα. Είχε, εξάλλου μία πλούσια συλλογή από ακατάλληλες για ανηλίκους βιντεοκασέτες.

Η δημοτικότητά του, όμως, απογειώθηκε μέσα από την πολιτική του ενασχόληση. Στις φοιτητικές εκλογές κατέβηκε με δικό του συνδυασμό που είχε τίτλο “χαβαλέ γραβάτα”. Προς μεγάλη απογοήτευση των άλλων αριστερών παρατάξεων, έλαβε το εντυπωσιακό ποσοστό του 7%. Λίγα χρόνια αργότερα μετακόμισε με την αδελφή του στη Θεσσαλονίκη.

Συγκατοικούσαν οι δυο τους και εκείνος επιβίωνε, δουλεύοντας κυρίως σε δύο μπαράκια στην οδό Καρόλου Ντηλ, δίπλα στην Τσιμισκή. Το ένα είναι το “Στρέτο”, ένα στέκι διαφόρων αριστερών και το άλλο το καφέ “Γαζιά”. Εκεί περνούσε όλη του την ημέρα, καθώς ήταν κάτι μεταξύ υπαλλήλου και υιοθετημένου παιδιού των ιδιοκτητών.

«Ο Νίκος ήταν πάντα εκεί σε σημείο που πίστευα ότι ίσως κοιμάται και εκεί. Έπινε πολύ, ήταν φανατικός οπαδός και χρήστης της κάνναβης και γενικά ήταν ένας καλόκαρδος μποέμ τύπος ψιλοχαμένος και άφραγκος. Την περίοδο εκείνη από τα λεγόμενά του πίστευα ότι ήταν αναρχικός για να πω την αλήθεια», θυμάται ένας θαμώνας του μαγαζιού, προσθέτοντας:

«Εκείνη την περίοδο η ενασχόλησή του με τις ουσίες ήταν ο βασικός λόγος ύπαρξής του. Θυμάμαι ότι έπινε το ένα τσιγάρο μετά το άλλο και μάλιστα είχε ανακαλύψει και διάφορα κόλπα για να εντείνει την επιρροή και μίλαγε μία αργκό του δρόμου: δικέ μου, φίλε, σπάσε, η φάση δεν λέει και άλλα παρόμοια».

Η γνωριμία με τον Αλέξη

Πάντως, η περίοδος της Θεσσαλονίκης ήταν κομβική για εκείνον. Τότε γνώρισε τον Αλέξη Τσίπρα. Ήταν αδέσποτος στον χώρο της άκρας Αριστεράς που φλέρταρε εντόνως με την αναρχία. Είχε, μάλιστα, αρθρογραφήσει στην ιστοσελίδα των αναρχικών Indymedia και είχε συμμετάσχει σε αντιεξουσιαστικές πορείες. Από τότε, όμως, προσχωρεί στον ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν ήταν καν γνωστός στην αριστερή κοινότητα της πόλης. «Θυμάμαι το Νίκο να κυκλοφορεί στο κέντρο της συμπρωτεύουσας, γιατί σε δύο δρόμους σύχναζε, φορώντας πλαστικές παντόφλες, σχεδόν ακόμα και αργά το Φθινόπωρο. Δεν θα ξεχάσω, μάλιστα, ότι είχε μία συνήθεια να μην κόβει τα νύχια των ποδιών του. Η εμφάνισή του γενικά παρέπεμπε σε άστεγο. Αποτελούσε μία ανεξάρτητη περσόνα, λίγο ακραία, λίγο ρεμπεσκέδικη θα την χαρακτήριζα».

Στον ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά μπαίνει λόγω της φιλίας του με τον Αλέξη Τσίπρα. Αυτός ήταν, μάλιστα, που τον έφερε στην παρέα της Αθήνας, της οποίας ηγείτο και της οποίας ο Νίκος έγινε μέλος, μάλλον λόγω της επιμονής του ίδιου του Αλέξη. «Ο Νίκος ήταν για τον Αλέξη ό,τι ήταν ο Παπούλιας για τον Ανδρέα,. Με την έννοια ότι πέρναγε πολύ καλά μαζί του. Αυτός ήταν που τον επέβαλε. Κανένας δεν έφερε, όμως, αντίρρηση γιατί όταν ήταν στην παρέα ο Νίκος όλοι πέφταμε κάτω από τα γέλια».

Σε ρόλο παρακινητή

Ο Νίκος ήταν βέβαια ο μεγαλύτερος θαυμαστής του Αλέξη. Πάντα τον προέτρεπε να αναλάβει ηγετικό ρόλο, ακόμα και όταν εκείνος δεν εξέφραζε τέτοια τάση. Γι’ αυτό ήταν απόλυτα ειλικρινής η δήλωσή του στο βρετανικό δίκτυο BBC κάποια χρόνια αργότερα, όταν συστήθηκε ως κολλητός φίλος του Αλέξη: «Αν και ήταν ξεκάθαρο από την αρχή ότι ο Αλέξης ήταν ηγέτης, χρειάστηκε κάποια  ενθάρρυνση και από εμάς για να βγει μπροστά και να αναλάβει το τιμόνι. Δεν είχε ίχνος πείνας για εξουσία».

Όπως και να έχει, όταν βρίσκεται στην Αθήνα ακολουθεί κατά πόδας τον Αλέξη και την παρέα. Δεν θεωρείται πως έχει πολιτικό βάρος, ούτε είναι αυθύπαρκτη πολιτική προσωπικότητα. Σιγά-σιγά, όμως, μετατράπηκε σε άτομο της απολύτου εμπιστοσύνης του Αλέξη Τσίπρα. Ως τέτοιο ήρθε πολύ κοντά και με τον Δημήτρη Τζανακόπουλο.

Ο δεσμός αυτός συνεχίστηκε και μετά την άνοδο του Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Η αδελφή του, όμως, ήταν αυτή που είχε αξιώσεις λόγω και της εμπλοκής της με το κόμμα. Αυτή ήταν που διεκδικούσε ρόλο. Πρωτοστατούσε, μάλιστα, στις περισσότερες επιθέσεις μέσω Τουίτερ με το ψευδώνυμο xanthk.

Η φυλάκιση και ο Αγγελάκας

Οι μετοχές του Νίκου στον αριστερό χώρο ανέβηκαν αισθητά μετά και τη δεύτερη σύλληψή του, εξαιτίας της άρνησής του να υπηρετήσει τη στρατιωτική θητεία του. Είχε συλληφθεί ως αντιρρησίας συνείδησης τον Αύγουστο του 1995 κι είχε καταδικαστεί πρωτόδικα τον Οκτώβριο του ίδιου έτους σε φυλάκιση τεσσάρων ετών, η οποία όμως μειώθηκε από το Αναθεωρητικό Στρατοδικείο σε ένα έτος με τριετή αναστολή.

Στη διάρκεια της φυλάκισής του είχε υιοθετηθεί ως κρατούμενος συνείδησης από τη Διεθνή Αμνηστία, ενώ είχε αναπτυχθεί ένα ισχυρό κίνημα συμπαράστασης στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Αναδεικνύεται, μάλιστα, σ’ ένα είδος σελέμπριτι του εξωκοινοβουλευτικού χώρου με το ροκ συγκρότημα “Τρύπες” να δίνουν συναυλίες συμπαράστασης. Ο «Νίκος Καρανίκας που είναι σήμερα εδώ παραδίπλα κρατούμενος και απόψε θα τραγουδήσουμε γι’ αυτόν», αναγγέλλει από το μικρόφωνο ο Γιάννης Αγγελάκας και τα πλήθη χειροκροτούν.

Αν και ο ίδιος το έφερε ως τιμητικό παράσημο για πολλά χρόνια είχε πια ξεθωριάσει. Το πρωί της 20^ης Φεβρουαρίου του 2013, όμως, ξαναέρχεται στο προσκήνιο, όταν η αστυνομία τον συλλαμβάνει για δεύτερη φορά σε επτά χρόνια. «Ήρθαν στο σπίτι νωρίς το πρωί δύο άντρες της Ασφάλειας, άνοιξε η αδερφή μου, είπαν πως πρέπει να με πάνε στο τμήμα, ενώ μίλησαν για σύλληψη. Δεν θα έφευγαν, αυτό το διευκρίνισαν. Το κακό είναι ότι φιλοξενούσαμε τη μητέρα μας εκείνη την ημέρα, η οποία έχει πρόβλημα καρδιάς και δεν θέλαμε να δείξουμε την σοβαρότητα της κατάστασης. Ακολουθήσαμε με την αδερφή μου τους δύο άντρες στο αστυνομικό τμήμα, ήρθε ο δικηγόρος και υπογράψαμε τη σύλληψη. Από εκεί με παρέδωσαν στη στρατονομία που περίμενε στο Στρατοδικείο».

Από το στρατοδικείο στον διορισμό

Το τμήμα δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ σπεύδει να εκδώσει ανακοίνωση. Συνήγορός του είναι η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Δίνει συνεντεύξεις σε αριστερά μέσα και αρκετός κόσμος είχε συγκεντρωθεί έξω από το στρατοδικείο σε ένδειξη συμπαράστασης και αλληλεγγύης.

«Δεν υπηρέτησα τον ελληνικό στρατό καθαρά για θέμα ιδεολογίας. Δεν είχα βρει κανέναν απολύτως λόγος να το κάνω. Κι άλλωστε τι να υπηρετήσω; Έναν στρατό που υπηρετεί μονάχα τους κυρίαρχους; Έναν στρατό χωρίς ιδανικά; Να προστατεύσω τι; Αν ζούσα σε μια χώρα που πίστευε σε υψηλά ιδανικά, σε μια Πολιτεία οργανωμένη με σωστή και γερή παιδεία και υγεία, που δεν περιόριζε τα δημόσια αγαθά, τότε ναι θα υπηρετούσα ευχαρίστως».

Λίγα μόνο χρόνια μετά την δήλωση αυτή θα υπέγραφε τον διορισμό του. Από την μετακόμισή του, όμως, στο Κλεινόν Άστυ έχουν αλλάξει πολλά. Αρχικά, τα είχε λιγάκι χαμένα. Κινείτο μεταξύ του διαμερίσματός του στο κέντρο, του Μαξίμου και της Βουλής. Έβγαινε μόνο με συντρόφους σε κάποια από τα μπαράκια. Απέφευγε τα πολλά με όποιον δεν είχε σχέση με το κόμμα, ενώ σπάνιες ήταν και οι αναρτήσεις του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Με κοστούμια στο Κολωνάκι

Σταδιακά, όμως εγκλιματίστηκε, ξεθάρρεψε. Αγόρασε και δεύτερο κινητό, αλλά και δέχτηκε συμβουλές για το ντρες κόουντ του. Αγόρασε κοστούμια, έκανε στέκι του το Κολωνάκι και απέκτησε αγαπημένο καφέ. Αποφάσισε, μάλιστα, να πάρει σοβαρά τον ρόλο του.

Άρχισε να κάνει πολιτικές παρεμβάσεις, αρθρογραφώντας στην Αυγή και στο Left. Εξηγούσε γιατί οι αριστεροί διαφέρουν από τους δεξιούς, οι οποίοι φυσικά είναι κατώτεροι. Η οβιδιακή μετάλλαξή του ήταν εμφανής στο πάρτι γενεθλίων που οργάνωσε για τα 48 του χρόνια στη Θεσσαλονίκη.

Επέλεξε μια δροσερή ταράτσα με θέα τον Θερμαϊκό. Το ποτό επιλογής του, μάλιστα, ήταν τα κοκτέιλ και όταν ήλθε η ώρα της τούρτας ο Νίκος παραπονέθηκε ότι δεν βρέθηκε κανείς να αποτυπώσει τη στιγμή. «Πάει χάλασε και αυτός», σχολίασε έμπειρο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ για να καταλήξει: «Έλεγε ο παππούς μου, μην μπει μεγάλη ιδέα σε μικρό κεφάλι»…