Πολιτικές ευθύνες και προπαγανδιστική χρήση τους

του Δημήτρη Χρήστου  – 

Αμέσως μετά το συμβάν της ξαφνικής και περίεργης βύθισης του αγκυροβολημένου πλοίου που επρόκειτο να μεταφέρει πετρέλαιο, η αντιπολίτευση ζήτησε την παραίτηση του υπουργού Ναυτιλίας. Πώς προκύπτουν και κυρίως, πώς τεκμηριώνονται οι πολιτικές ευθύνες;

Αν η επιτροπή χορήγησης αξιοπλοΐας του συγκεκριμένου γηρασμένου (ναυπηγημένου το 1972) μονοπύθμενου πλοίου δεν έκανε καλά τη δουλειά της και χορήγησε πιστοποιητικό και δίμηνη παράταση, όπως προέκυψε από τις πρώτες έρευνες, πράγματι υπάρχει πολιτική ευθύνη του προϊσταμένου υπουργού. Πρέπει, όμως, να σημειώσουμε πως η συγκεκριμένη επιτροπή δεν είναι καινούργια. Είναι η ίδια και στις προηγούμενες κυβερνήσεις και δεν διορίστηκε από τον σημερινό υπουργό. Δεν σημαίνει πως μηδενίζουμε το ποσοστό πολιτικής ευθύνης του υπουργού. Σημαίνει ότι όλα λαμβάνονται υπόψη.

Δεκάδες  επιτροπές και υπηρεσίες που λειτουργούν σήμερα και που πολλές από αυτές δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, ή έχουν υψηλό ποσοστό διαφθοράς, όπως για παράδειγμα οι πολεοδομικές υπηρεσίες (το γνωρίζουμε όλοι), είναι παλαιόθεν διορισμένες. Η άναρχη δόμηση μπορεί να μολύνει το θαλάσσιο περιβάλλον, αλλά δεν ζητάει κανείς ευθύνες, επειδή η ρύπανση είναι διαρκείας και δεν γίνεται ορατή με πρώτη ματιά. Δεκάδες είναι τα παραδείγματα σε όλη την ελληνική ακτογραμμή.

Ποιος ήθελε μονοπύθμενα

Υπάρχει φυσικά και το ενδεχόμενο το συγκεκριμένο ναυάγιο να είναι αποτέλεσμα δολιοφθοράς για να καλυφθεί το πιθανό λαθρεμπόριο. Σ’ αυτή την περίπτωση τα πράγματα αλλάζουν, χωρίς να αίρονται οι απαιτήσεις για  αυστηρά κριτήρια  χορήγησης αξιοπλοΐας από τη συγκεκριμένη επιτροπή του υπουργείου. Όμως, αν αυτό έχει συμβεί οι πολιτικές ευθύνες δεν μπορούν να χρεωθούν τόσο εύκολα και κυρίως, τόσο γρήγορα αποκλειστικά και μόνο στο σημερινό υπουργό.

Όπως μάλιστα δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Γιάννης Τσιρώνης (προερχόμενος από τους Οικολόγους) είναι καιροσκοπική η κριτική που ασκεί η ΝΔ. Την κατηγορεί για το γεγονός ότι οι ευρωβουλευτές της, κατόπιν δημόσιας ανακοίνωσης του Μανώλη Κεφαλογιάννη ως υπουργού Ναυτιλίας, καταψήφισαν την υποχρέωση των πετρελαιοφόρων εσωτερικών γραμμών να έχουν δύο πυθμένες. Αλλά οι “μενουμερωπαίοι” αδιαφόρησαν. Επιπλέον, για το συγκεκριμένο πλοίο, που πήγε φούντο αγκυροβολημένο(!), δεν έχουμε μάθει ποιός ήταν ο προορισμός του.

Ασφαλώς υπάρχει και το δεύτερο σκέλος της υπόθεσης που είναι η έγκαιρη και αποτελεσματική απορρύπανση από τις διαρροές του πετρελαίου. Ας περιμένουμε όμως τα συμπεράσματα της έρευνας που διεξάγεται για την επιχείρηση που βρίσκεται σε εξέλιξη.

Το κρίσιμο ζήτημα, ωστόσο, είναι αυτό το περιστατικό να σταθεί αιτία για να σταματήσει το καθεστώς που επιτρέπει να κυκλοφορούν πλοία, τα οποία εγκυμονούν τέτοια ναυάγια και τέτοιες περιβαλλοντικές καταστροφές. Εκεί είναι που πραγματικά θα κριθούν και η κυβέρνηση και τα κόμματα της αντιπολίτευσης.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 1: (για την κυβέρνηση) Υπάρχουν εκατοντάδες κρυφές διορισμένες εξουσίες που δρουν χωρίς έλεγχο.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 2: (για τους πολίτες) Την κεντρική εκλεγμένη εξουσία, αν δεν μας αρέσει, την καταψηφίζουμε και την αλλάζουμε. Με τις άλλες εξουσίες, τις διορισμένες (για να μην μιλήσουμε για τις άτυπες) τι κάνουμε;