Μία Ανάσταση διαφορετική, αλλά μοναδική

Η φετινή Ανάσταση του Κυρίου ήταν διαφορετική από τις προηγούμενες. Τα περιοριστικά μέτρα ήταν ιδιαίτερα σκληρά, όσον αφορά τις συνήθεις δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα κάθε Πάσχα. Από τη μία δικαίως, από την άλλη υπήρξε αδιαμφισβήτητα μια δόση υπερβολής.

Αναφέρομαι συγκεκριμένα στην απαγόρευση της χρήσης μεγάφωνων από τις εκκλησίες, κατά τη διάρκεια των ακολουθιών της Μεγάλης Εβδομάδας, όσο και κατά την Ανάσταση. Το εν λόγω μέτρο προκάλεσε σφίξιμο στην καρδιά, σε κάθε ευσεβή Έλληνα χριστιανό ορθόδοξο, όσο κι αν ήταν κατανοητό, υπό το πρίσμα της αποτροπής της συγκέντρωσης πιστών έξωθεν των ναών. Με τις παραπάνω σκέψεις κατά νου, ο γράφων αποφάσισε λίγο πριν τα μεσάνυχτα του μεγάλου Σαββάτου, να μεταβεί έξω από την βουβή εκκλησία, παρά τους περιορισμούς.

Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν εκεί, με γέμισαν με ελπίδα και συγκίνηση. Έξω απ΄ το ναό είχε συγκεντρωθεί μικρός αριθμός πιστών. Ξαφνικά, κατέφθασε ένα περιπολικό της αστυνομίας. Δύο νεαροί αστυνομικοί, ένα αγόρι και μια κοπέλα, αποβιβάστηκαν από το όχημα και κατευθύνθηκαν προς την πόρτα της εκκλησίας. Στην αρχή ο κόσμος “μαγκώθηκε”, αλλά η απάντηση του αστυνομικού διασκέδασε τις όποιες ανησυχίες:

«Παιδιά κι εμείς να προσευχηθούμε ήρθαμε όχι για να σας συλλάβουμε, ρισκάρουμε το κεφάλι μας!». Στη συνέχεια, προέτρεψε τους πολίτες να πλησιάσουν την είσοδο του ναού, τηρώντας τις αποστάσεις ασφαλείας. Η κοπέλα της ομάδας στάθηκε στην πύλη και γονάτισε ευλαβικά, ενώ ο συνάδελφός της έγνεψε του νεωκόρου και του ιερέα, οι οποίοι τελούσαν τη θεία λειτουργία, να βγούνε απ’ το Ναό ώστε να προσφέρουν στους πιστούς το Άγιο Φως. Όπερ και εγένετο! Ο ιερέας μειδίασε, γεμάτος συγκίνηση έκλεισε ξανά την πύλη και συνέχισε την αναστάσιμο ακολουθία.

Η στιγμή της Ανάστασης

Όταν έφθασε η στιγμή της αναγγελίας της Ανάστασης τα μεγάφωνα της Εκκλησίας
άνοιξαν και το “Χριστός Ανέστη” αντιλάλησε ως τα ουράνια, συνοδευόμενο από το
χαρμόσυνο ήχο της καμπάνας. Οι δύο αστυνομικοί αποχώρησαν ταχέως, δεχόμενοι
τις επευφημίες των λίγων πιστών. Είναι άξιο αναφοράς το γεγονός, πως οι
παρευρισκόμενοι παρέμειναν στο χώρο παριστάμενοι στη θεία λειτουργία, η οποία
συνέχισε να ακούγεται από τα μεγάφωνα, σπάζοντας έτσι την “παράδοση” του
πεντάλεπτου της Ανάστασης.

Συγκινημένος, επέστρεψα σπίτι μου και αναλογίστηκα. Παρά τα κακώς κείμενα είμαστε ένας λαός με αξίες και συνείδηση. Για εμάς τους Έλληνες το Πάσχα και η Ανάσταση δεν είναι απλά μια θρησκευτική αργία, μία ευκαιρία για διακοπές και βόλτες στο χωριό. Οι συμβολισμοί της Εβδομάδας των Παθών, της Σταύρωσης και του Θαύματος της Ανάστασης είναι συνυφασμένοι με την ιστορική διαδρομή του γένους μας.

Η πορεία του Χριστού προς το Σταυρό, δια μέσου της προδοσίας και της ταπείνωσης, ταυτίζεται στο συλλογικό υποσυνείδητο με τον Γολγοθά του ελληνισμού κατά την μακραίωνη ιστορική του πορεία. Τέλος, η Ανάσταση καθαυτή, συνιστά την επιτομή της λύτρωσης και της ελπίδας. Αποτελεί την πεμπτουσία της πίστης μας, αλλά και σημάδι της θεόπνευστης μοίρας της Ρωμιοσύνης να αναγεννάτε εκ της τέφρας, μέχρι τη συντέλεια της οικουμένης. Χρόνια πολλά και καλή δύναμη σε όλους μας!